Διακοπές και Ίντερνετ πάνε;
Μάλλον όχι…Όταν είσαι “εξαρτημένος” πολύ εύκολα παρασύρεσαι. Φέτος λοιπόν είπα να κάνω την αλλαγή και έφυγα με το λαπιτόπι και το στικάκι της Cosmote. Τα 5 GB για ένα μήνα αποδείχτηκαν υπεραρκετά, για συνήθη χρήση. Ακόμα έχω τα μισά και προβλέπεται ότι θα χάσω και αρκετά λόγω λήξης. Το θέμα είναι άλλο.
Εδώ πέρα συνειδητοποίησα ότι περνάω πολύ χρόνο μπροστά στον υπολογιστή. Για να καταλάβετε τι ακριβώς γίνεται. Οι φετινές διακοπές στο Αίγιο, προέβλεπαν κάποιες βασικές επισκευές, διάβασμα, προετοιμασία, και ενημέρωση.
Οι περισσότερες επισκευές έγιναν,… αρκετό από το διάβασμα έγινε…, το διάβασμα κατά τα 2/3, …η προετοιμασία γενικά έγινε, αλλά η ενημέρωση παρά – έγινε. Έμαθα πολλά.
(Τσαντίζομαι με το νευρικό μου χέρι…μόλις έχασα τη μισή εγγραφή και για τιμωρία τη ξαναγράφω…Τα νεύρα μου.)
Ξεκινάμε με το Linux… Την έχω καταβρεί…(το έχω ξαναπεί). Εξακολουθώ να είμαι σε αυτή τη φάση και όλα όσα επί τόσα χρόνια είχα μάθει από τα παράθυρα, εκπαραθυρώνονται, σιγά σιγά. Μετά από ενάμιση μήνα σχεδόν στο Linux δεν ξέρω πως θα συνηθίσω κάποιες παλιές εργασίες. Όλα πρέπει να γίνουν…
Μετά ανακάλυψα το Twitter.. Μή μου πείτε ότι άργησα…Ο λογαριασμός είναι παλιός…η δυναμική του είναι η αποκάλυψη για μένα. Όπως σε όλο το Ιντερνετ έτσι και εκεί κυκλοφορώ με το όνομα : manaliss. Η δυναμική του φαίνεται σε μια φράση που είπε ο Κώστας…” Πάντα πίστευα ότι το μέγεθος μετράει…μέχρι που γνώρισα το Twitter”. Δεν ξέρω αν είναι δικό του… αλλά είναι καλό… και εκφράζει πλήρως τη δυναμική του Twitter.
Μετά έμαθα να κάνω “εννοιολογικούς χάρτες”. Δηλαδή να βάζω τις σκέψεις μου σε ένα χαρτί και να βρίσκω τις διασυνδέσεις. Μη γελιέστε ότι είναι εύκολο. Δεν είναι. Συνήθως σκεφτόμαστε “γραμμικά” και η μια σκέψη ακολουθεί την άλλη. Οι διασυνδέσεις δεν φαίνονται και οι σχέσεις μεταξύ τους. Έχω μάθει να γράφω πολλά. Για να μπορέσω όλα αυτά να τα κάνω σε δυο λέξεις είναι δύσκολο. Και εκεί έχω ένα θέμα. Μέσα από τους χάρτες φάνηκε πως έμαθα σιγά σιγά… Οι πρώτες προσπάθειες ήταν χαοτικές, με πολλές διακλαδώσεις και διασυνδέσεις. Οι τελευταίες ήταν πιο ξεκάθαρες και απλές αλλά εξίσου περιεκτικές και πλήρεις. Προσπαθήστε το…σε οτιδήποτε. Ένα άδειο χαρτί χρειάζεται και ένα στυλό. Δεν είναι ανάγκη για κάποιο μεγαλόπνοο σχέδιο…Κάτι απλό, καθημερινό, μόνο για να το δείτε… Βοηθάει να συνειδητοποιήσετε τι πρέπει να κάνετε κάθε φορά.
Μετά αποφάσισα να γίνω εκδότης…Ναι…Μερντοχάκης…(αν και αυτός κάπου έμπλεξε σε κάτι σκανδαλάκια τελευταία). Λοιπόν το blog μένει… δεν το συζητάμε αυτό… Τόσα χρόνια είναι πια ανάγκη. Μιλάμε για ηλεκτρονική εφημερίδα…Την έχω ήδη φτιάξει αλλά ακόμα προσπαθώ να μάθω πως θα τη γεμίζω…σωστά και εποικοδομητικά εννοείτε. Μόλις μάθω τα βασικά θα τη βγάλω…στον ιντερνετικό αέρα και τη κριτική σας. Απλά θέλω να το μάθω καλά, ώστε να μπορέσω να σας δώσω κάτι καλό και χρήσιμο. Αρχικά θα είναι εβδομαδιαία και μόλις το οργανώσω σωστά θα το γυρίσω σε ημερήσιο…
Οι διακοπές τελειώνουν…και όχι τίποτα, τώρα που οι τριανταφυλλιές γεμίζουν λουλούδια και το άρωμα πια γεμίζει την αυλή… Πάω να ποτίσω λοιπόν και να πάρω την ανταμοιβή μου, το άρωμα και τη δροσιά του απογεύματος…
Τη καλησπέρα μου…
Full house…
Για το Αίγιο έχω μιλήσει αρκετές φορές. Όπως επίσης και για τις τριανταφυλλιές μου. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι είναι, όπως θα λέγαμε, άτυχα αυτά τα φυτά. Γιατί η φροντίδα που έχουν από εμένα είναι μάλλον ανύπαρκτη. Η μαμά φύση ό,τι δώσει από νερό και στις πολλές ζέστες ο καλός γείτονας, που θα ρίξει λίγο νερό. Τώρα σκέφτομαι την μηχανική υποστήριξη με ένα ποτιστικό συστηματάκι. Το κακό είναι ότι θα θεριέψουν και τα ζιζάνια γύρω από τα λουλούδια και έτσι δεν ξέρω αν θα το αντέξουν. Πάντως ανταποδίδουν την φροντίδα με λουλούδια και μοναδικό άρωμα. Μέσα σε 10 μέρες με καθημερινό πότισμα (αφού έπαθαν ένα σοκ στην αρχή, να συνηθίσουν τόσο νερό…) έδωσαν τους ανθούς τους και φυσικά ο χώρος γέμισε από το διακριτικό άρωμα. Το άρωμα το χάνετε, όμως μπορείτε να δείτε τα σημερινά λουλούδια…
Και άλλο ένα…
Κατά τα άλλα χθες μαζεύτηκαν όλοι στο σπίτι, και είναι πλέον γεμάτο. Οπότε κάνω και εγώ διακοπές…Κομμένες οι δουλίτσες και μετά το διάβασμα…Για να καταλάβετε πως εννοώ τις διακοπές… τις εννοώ κάπως έτσι…
Αύριο της Παναγίας, όπως λέμε, μεγάλη γιορτή και φυσικά εδώ γιορτάζεται δεόντως. (Όπως σε όλη την Ελλάδα νομίζω).Χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν και δεν είναι λίγοι αυτοί. Μόνο Παναγιώτηδες – Παναγιώτες και Μαρίες να μετρήσετε φτάνουν. Βάλτε και καμιά Δέσποινα και κλείσατε. Μη τους ξεχάσετε λοιπόν.
Αύριο βραδάκι, τη κοπανάνε όλοι και μένω πάλι μόνος. Έχω κάτι ψιλά για φτιάξιμο, να τα τελειώσω και μετά και εγώ επιστρέφω στη βάση… οπότε μάλλον λέμε ότι τελειώσαν οι διακοπές. Καλά ήταν και φέτος.
Χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν αύριο, λοιπόν, καλή επιστροφή να έχουν όσοι επιστρέφουν και εμείς κάποια στιγμή θα τα πούμε…Τώρα έχουμε διακοπές…
Τη καλησπέρα μου…
Ο δολοφρενής πριοφόνος με το σχιζόνι…ξαναχτυπά…
Σήμερα το μεσημέρι κάποιος κουνούσε το κρεβάτι μου και με ξύπνησε άτσαλα. Το κούνημα ήταν πολύ δυνατό και όσο πήγαινε δυνάμωνε… Έψαξα να βρω ποιος ήταν αλλά δεν είδα κανένα γιατί ήταν κάτω από τα πόδια μου. Ο φίλος μας ο Εγκέλαδος αποφάσισε να μας επισκεφτεί.
Αργότερα έμαθα ότι δεν τα κατάφερε να χωθεί καλά κάτω από τη Γη και έτσι είχε επιφανειακό βάθος μόνο 5 χιλιόμετρα. Η ένταση δόθηκε στα 4,8 ρίχτερ. Αν κρίνω ότι εδώ που είμαι εγώ από την Ναύπακτο, που έγινε, μεσολαβούν δύο βουνά, και εγώ κουνήθηκα πολύ καλά, αυτούς πρέπει να τους ξετίναξε καλά. Άκουσα ότι δεν έχουμε ζημιές άρα όλα καλά.
Εδώ λοιπόν στο Αίγιο κάνω διακοπές εργασίας. Δηλαδή αποφάσισα να κάτσω και να κάνω όλες εκείνες τις δουλίτσες που έβλεπα κάθε Σαββατοκύριακο και άφηνα για αργότερα. Για παράδειγμα σήμερα αποδείχτηκε περίτρανα ότι οι κουρτίνες είναι άσπρες και όχι ανοικτό γκρι. Αν με εννοείτε. Ξεκρέμασμα, πλύσιμο, άπλωμα προσεκτικά να μη ζαρώσουν και μετά κρέμασμα και η ακατανίκητη βαρύτητα κάνει τα υπόλοιπα. Βαρυτικό σίδερο, η τελευταία λέξη για τους…τεμπέληδες.
Όταν ήρθα λοιπόν το σπίτι που είχα βάψει πέρυσι, είχε αρχίσει να ξεφλουδίζει. Ο πάγος έκανε τη δουλειά του. Είχε ξεκολλήσει ολόκληρα κομμάτια από χρώμα. Έτσι έπρεπε να καθαριστούν τα σαθρά, να στοκαριστούν και να ξαναβαφτούν. Αυτό εννοώ…
και μετά το βάψιμο έγινε έτσι…
και έτσι…
Νομίζω ότι άξιζε το κόπο.
Μετά σειρά είχε το κλάδεμα. Η καρυδιά της πίσω αυλής είχε επιθετικές τάσεις απέναντι στο σπίτι και στην αποθήκη. Εκεί λοιπόν πήρα το πριόνι και ξεσάλωσα. Εξού και ο τίτλος από μια παλιά σειρά ταινιών, που ένας σχιζοφρενής με ένα πριόνι, “θέριζε”. Κάποτε έπρεπε να γίνει γιατί με το καιρό θα πετούσε κεραμίδια και λαμαρίνες. Οι σωροί των κλαδιών φαίνονται…
και εδώ…
Δύο φορτηγά αγροτικά χρειάστηκαν για να αδειάσει. Και έχει και άλλα για αργότερα.
Μετά άδειασα τα ράφια. Υπήρχαν απολιθωμένα τρόφιμα από…τότε. Βλέπετε τα Σαββατοκύριακα, συνήθως παίρναμε κάθε φορά τα απαραίτητα, και ότι περίσσευε έμενε και…έληγε, όπως γίνεται συνήθως. Έτσι οι κοτούλες του γείτονα θα κάνουν πάρτι με τα ρύζια και ό,τι άλλο είχε λήξει…Αλλά άνοιξε ο τόπος. Που θα πάει…
Τώρα κάτι τοίχοι μείνανε, μια τέντα και μερικά χαλιά για πλύσιμο…μόνο.
Ευτυχώς που όταν πάς στο εξοχικό ξεκουράζεσαι. Πάω να ποτίσω τα τριαντάφυλλά μου και να διαβάσω τίποτα…
Τη καλησπέρα μου…
Τεχνολογική σύγχιση…
Ο Ιούλιος μου προκάλεσε ένα τεχνολογικό σοκ. Να τα πάρουμε από την αρχή.
Εδώ και δύο μήνες έχω στη κατοχή μου το LG OPTIMUS 2x. Είναι ένα εντυπωσιακό κινητό τηλέφωνο. Ας πούμε τηλέφωνο γιατί οι δυνατότητες του ξεπερνάνε κάθε προηγούμενη φαντασία μου. Έχει το ANDROID 2.2 το οποίο πρώτη φορά είδα και ερωτεύτηκα. Οι αρχικές εφαρμογές κάνουν πάρα πολλά και εγώ ακόμα τα ψάχνω. Κάθε φορά βρίσκω και καινούργια. Και κάθε φορά “ανακαλύπτω” και νέες δυνατότητες. Οι δε εφαρμογές που διατίθενται είναι πρακτικά ατελείωτες. Αλλά θέλει προσοχή στο τι θα βάλετε πάνω. Βρίσκεις συνέχεια νέα πράγματα. Αυτό που με έχει ενθουσιάσει είναι το Twitter. Όχι το δικό του αλλά η ανεξάρτητη εφαρμογή. Είναι πολύ καλή. Ίσως έτσι αρχίσω να Twit- άρω και εγώ. Το είχα σε αδράνεια. Επίσης πολύ εξυπηρετικοί οι χάρτες και οι οδηγίες. Στη Κρήτη με βοήθησε πολύ στο να βρω μέρη και διαδρομές.
Έχει όμως ένα πρόβλημα. Κλείνει. Κάνει reset μόνο του, όταν υπερθερμαίνεται. Το φαινόμενο το θυμόμαστε όσοι είχαμε πρωτοχρησιμοποιήσει εκείνους τους Pentium 4 στα 3,4 και 3,6 GHz. Μετά μπήκαν οι 2-3 ανεμιστήρες στο κουτί και ήρθαμε στα ίσα μας. Αυτό δεν έχει κανένα ανεμιστήρα. Και έχει διπύρηνο επεξεργαστή στο 1 GHz σε ελάχιστο χώρο, χωρίς κανάλια εξαερισμού ή κάτι άλλο. Οπότε αν έχει ζέστη… θα κλείσει. Στη Παλαιοχώρα και στη στα Σφακιά, ζήτημα να έμεινε ανοικτό 10 λεπτά. Αν έβγαζα καμία φωτό ή βίντεο… δεν άντεχε τη συγκίνηση και έκλεινε. Στο διαδίκτυο έχουν γραφτεί πολλά, σχετικά. Μάλιστα σε μια λίστα με κατόχους που έχουν πρόβλημα εγώ πήρα το νούμερο 1281. Μόλις δρόσισε ήρθαμε στα ίσα μας πάλι και δουλεύει μια χαρά. Επίσης στη φόρτιση στις ζεστές ημέρες (38 β κελσίου) κλείνει. Δεν ξέρω αν σκοπεύει κανείς να κάνει κάτι, πάντως είναι ένα φανταστικό εργαλείο. Η λέξη τηλέφωνο δεν εκφράζει στο ελάχιστο τη συσκευή. Με αυτό ασχολήθηκα όλο τον Ιούνιο.
Τέλη Ιουνίου πήρα ένα νέο notebook στο οποίο αμέσως πέρασα UBUNTU 11.04 και από πάνω EDUBUNTU. Φυσικά μιλάμε για Linux. Άλλο σοκ εκεί. Όλο τον Ιούλιο, μέχρι που έφυγα, διάβαζα, μελετούσα, έφτιαχνα. Είχε τα πάντα δωρεάν. Βρήκα χρήσιμα προγράμματα, για τα πάντα και κυρίως δωρεάν. Δεν ξέρω τι γράφουν για κάθε διανομή, ποια είναι καλύτερη και ποια χειρότερη. Σε αυτή τη φάση η συγκεκριμένη είναι υπεραρκετή και δεν έχω φτάσει ακόμα στο σημείο να πω ότι θέλω να κάνω κάτι και δεν μπορώ. Έτσι μια κουλτούρα που ξεκίνησε εδώ και 23 χρόνια, ανατρέπεται και σταδιακά αντικαθίσταται από μια άλλη. Του ανοικτού λογισμικού και του Linux. Προσπαθώ να το σετάρω που λένε και μετά θέλω να φτιάξω ένα κατοπτρικό είδωλο (mirror image) του υπολογιστή. Να μπορώ να τον αντιγράψω. Δεν το έχω καταφέρει ακόμα, αλλά πιστεύω ότι θα βρω λύση. Αν κάποιος γνωρίζει τη διαδικασία, με βοηθάει. Πάντως και εδώ ανοίγεται ένας καινούργιος κόσμος με άπειρες δυνατότητες.Και εδώ λοιπόν έχουμε διάβασμα.
Είναι ωραίο να μαθαίνεις συνέχεια νέα πράγματα. Δεν έγινα φυσικά εξπέρ αλλά σίγουρα είναι πολλά και όμορφα αυτά που μαθαίνω.
Και νάμαι τώρα εδώ στο Αίγιο με ασύρματο Ιντερνετ ON THE GO. Είναι το μόνο δίκτυο που πιάνει εδώ πάνω – ομολογουμένως – και φυσικά το διάλεξα. Οι καλοκαιρινές προσφορές με διπλάσιο όγκο δεδομένων μου ήρθαν κουτί. Δεν ήμουν σίγουρος αν θα δούλευε ή αν θα συνεργαζόταν με Linux. Βλέπετε έλεγε μόνο για Microsoft και Apple. Δεν είχε απολύτως κανένα πρόβλημα το είδε αμέσως και μόλις έπιασε σήμα συνδέθηκε.
Έτσι αυτή η εγγραφή φτάνει σε εσάς ξεκινώντας από UBUNTU, μιλάει για ANDROID και έρχεται με INTERNET ON THE GO. Βαβυλωνία μου φαίνεται.
Που θα πάει όμως… θα τα ξεκαθαρίσω. Και τότε θα σας πω και εσάς.
Μέχρι τότε… τη καλησπέρα μου… από το Αίγιο.
Διακοπές στη Κρήτη…(μέρος 2ο)
Τα Do’s και τα Don’t’s…Δηλαδή που να πάτε και που να αποφύγετε να πάτε. Στο δεύτερο κομμάτι νομίζω ότι δεν υπάρχουν πολλά, βασικά δεν υπάρχει κανένα. Απλά σε κάποια μέρη υπάρχει υπερδιαφήμιση και δεν ανταποκρίνονται στη φήμη τους,
Βασικά θα μιλήσω για τα Χανιά μια και είναι η γενέτειρα αλλά εκεί πέρασα και το περισσότερο χρόνο, έτσι εκεί έχω να πω…
Ξεκινάμε με μια φωτό…κλασσική.
Ο κλασσικός φάρος στα Χανιά. Μη φοβηθείτε να φωτογραφίσετε τον Ήλιο. Οι φωτό όλες είναι από το LG Optimus X2 (για τους techno freaks).
Και μια και μιλάμε για το λιμάνι είναι η πρώτη βόλτα.Ένα must. Δηλαδή, έχει τα πάντα. Κυρίως βόλτα. Κατεβαίνοντας λοιπόν αν προχωρήσετε ευθεία μπροστά, είναι οι αποθήκες του τελωνείου και ο Θόλος. Πίσω τους μπορεί να δει κανείς σκαρφαλωμένα κάποια σπίτια από τα παλιά Χανιά, με εντυπωσιακή θέα στο Λιμάνι. Μετά από τις αποθήκες φτάνουμε στο καρνάγιο. Εκεί θα δείτε το τελευταίο παραδοσιακό καρνάγιο στο λιμάνι, εκεί όπου φτιάχτηκε το Μινωικό καράβι για τη μεταφορά της φλόγας το 2004. Αξίζει να παρατηρήσετε τη διαφορά, ανάμεσα στο καρνάγιο που φτιάχτηκε το πλοίο (έμεινε όπως ήταν 150 χρόνια τώρα) και στο δίπλα καρνάγιο που φυλάσσεται το πλοίο… (ανακαινισμένο αλλά κλειστό !!!).Αν προχωρήσετε πίσω από τα καρνάγια περνάτε στην Ανατολική τάφρο που λέμε με μια νέα σειρά από καταστήματα όλων των ειδών, και κόσμο κυρίως κρητικό. Οι τουρίστες δεν φτάνουν τόσο μακριά. Δείτε το προμαχώνα του κάστρου…
Αν κατεβαίνοντας στο λιμάνι στρίψετε αριστερά, περνάμε στον άλλο προβλήτα. Εκεί έχει στην πρώτη θέα, κυρίως καφετέριες αλλά από την πίσω μεριά είναι ή παλιά Ενετική πόλη. Με τα σοκάκια και τα σκαλιά και τα στενάκια, αλλά και το κρητικό χρώμα, δηλαδή τα έντονα χρώματα, τα λουλούδια στις γλάστρες, και γενικά τα φροντισμένα σπίτια. Στο βάθος είναι ο Φρικάς (εγώ έτσι τον ήξερα, Φιρκά μου τον είπαν…) Ο προμαχώνας της άλλης γωνιάς του κάστρου.
Κατεβαίνοντας για το λιμάνι, μπορείτε να βρείτε ό,τι θέλετε από σουβενίρ, πολλά Made in China, όπως γίνεται συνήθως. Ψάξτε το και μη φοβηθείτε το παζάρι. Δεν είναι Αίγυπτος που το παζάρι επιβάλλεται και αν δεν το κάνετε προσβάλλεται ο έμπορος. Εδώ παίξτε το λιγάκι, έχει τη φάση του. Και αν δε το αγοράσετε από το συγκεκριμένο μαγαζί, μην ανησυχείτε, θα το βρείτε παρακάτω…
Να συνεχίσουμε λίγο στα Χανιά. Οι τάφοι των Βενιζέλων είναι “προσκύνημα” αλλά καλό θα είναι να το κάνετε απογευματάκι και μετά να περάσετε από “πίσω” στα καφέ και να απολαύσετε καφεδάκι με θέα τα Χανιά και πιθανόν εντυπωσιακό ηλιοβασίλεμα. Να σας δώσω δύο ακόμα φωτό…από το λιμάνι το βράδυ.
Κλασσικά ο φάρος αλλά και ο προβλήτας με τα μαγαζιά. Εδώ να πω ότι το “τρίποδο” ήταν η κολόνα της ΔΕΗ και πάλι καλές βγήκαν “στο χέρι”. (Για λόγους όγκου δεδομένων, έχω μειώσει την ανάλυση σε σχέση με τις προηγούμενες…Αν κάποιος τη θέλει σε πλήρη ανάλυση – 8 ΜΡ – μου το λέει).
Μη ξεχάσετε την μπουγάτσα του Ιορδάνη, το ξαναείπα αυτό αλλά και αυτό είναι must. Τώρα για “χοχλιούς” (κν σαλιγκάρια) δεν λέω γιατί είναι κάπως διαφορετικό το πράμα. Εδώ μπαίνει το ¨περί ορέξεως”. Αν βρείτε κάπου ξεροτήγανα, σε κάποιο παραδοσιακό ζαχαροπλαστείο, δοκιμάστε τα…Είναι τυλιχτό φύλλο σε ρολό που προφανώς έχει ψηθεί σε πολύ καυτό λάδι, με αποτέλεσμα να γίνει τραγανό, και να “ανοίγει” το τύλιγμα. Προσφέρεται με μέλι και σησάμι ή/και τριμμένο καρύδι.
Παραέξω είναι η Ελαφόνησος…αλλά δεν ήταν αυτή που θυμόμουνα. Ευτυχώς είχε διατηρηθεί η άσπρη άμμος και τα τυρκουάζ νερά. Βέβαια τα 8 λεωφορεία και τα 500+ αυτοκίνητα ήταν νέο ντεκόρ, όπως και οι δεκάδες ομπρέλες.
Καταλαβαίνετε τι εννοώ…
Καλός δρόμος, απόσταση από Χανιά, σκάρτη μια ώρα… με όσα είπα στην προηγούμενη εγγραφή για τους δρόμους…
Μετά Παλαιοχώρα, και Γυαλισκάρι…Η αλήθεια είναι ότι Παλαιοχώρα, δεν μπήκα καθόλου, ίσα που πέρασα και έστριψα αριστερά στην παραλία “Άνυδρος” που παρακάτω είναι το Γυαλισκάρι. Μη φοβηθείτε το χώμα… Έχει 2-3 χιλιόμετρα. Δεν είναι σπαστήρι αλλά σίγουρα θέλει προσοχή. Α!!! Προσέξτε η παραλία είναι “βοτσαλωτή” και το βουνό αριστερά “αμμουδερό” (!!!). Μη πάτε και κολλήσετε. Προφανώς έχει να κάνει με νοτιάδες. Δείτε μια φωτό από τις δυο μπροστά παραλίες… Εμείς πήγαμε στη τρίτη (!!!). Είπαμε πάντα υπάρχει η δίπλα παραλία.
Τα 4/5 της οικογένειας στο Γυαλισκάρι. Προσέξτε τη διαύγεια των νερών… Για την ιστορία… δεν κολυμπούσαν άλλοι και η ώρα ήταν μια το μεσημέρι. Ούτε στην παραλία έξω είχε κόσμο.
Στα Σφακιά και στο Φραγκοκάστελλο μετά πήγαμε σε άλλη ημερήσια εκδρομή. Τα Σφακιά όμορφα, μικρά και μαζεμένα. Η σφακιανή πίτα αξίζει μια στάση αλλά μη βιαστείτε να τη φάτε, καίει… Δεν αχνίζει γιατί δεν έχει νερό (έχει λίπος !) και μπορεί να παρασυρθεί κανείς.
Το Φραγκοκάστελλο είναι εντυπωσιακό…
Τώρα να σας δείξω και παραλία… Άντε να σας δείξω…(έχει και ποταμάκι στη μέση…)
Πηγαίνοντας παραέξω, έχουμε το Αρκάδι στο Ρέθυμνο. Και εδώ καλό είναι να περάσετε αλλά και να περάσετε από το φράγμα ποταμών. Μια περιοχή με μεγάλη δυναμική σε 5 χρόνια… θα δείτε ανάπτυξη εκεί. Αρκεί να ξεκινήσει. Να σας δείξω μια άλλη άποψη από το Αρκάδι. Τη πρόσοψη μπορείτε να τη βρείτε παντού. Το πίσω μέρος όμως;
Σε όλη την ημέρα στο Ρέθυμνο, “ξεναγός” ήταν ο Νίκος ο Καλογεράκης, “συμπολεμιστής” από το καιρό της θητείας, αλλά από εκείνους τους ανθρώπους που γίνονται μια φορά φίλοι σου και μένουν για πάντα.
Ο Νίκος πάνω στο φράγμα των ποταμών.
Και φτάσαμε στο Ηράκλειο… Εκεί ο Δημήτρης με τη Ρένα ( η Ρένα “συμπολεμίστρια” στη γνώση από τα φοιτητικά χρόνια). Εκεί μείναμε το βράδυ, όπου είδαμε σε όλη την έκταση τι σημαίνει Κρητική φιλοξενία (όσοι από εσάς ξέρετε τη Ρένα καταλαβαίνετε τι εννοώ), για να κάνουμε μια βόλτα παρακάτω για Άγιο Νικόλαο την επόμενη μέρα.
Στο Ηράκλειο, λοιπόν η επίσκεψη στο Ενυδρείο επιβάλλεται. Είναι εντυπωσιακό. Πήγα δεύτερη φορά και ευχαρίστως ξαναπάω όσες φορές βρεθώ εκεί.
Μια φωτό γενική…
Υπάρχουν και πολλές ειδικές. Εκεί γέμισα τη κάρτα με φωτό και βίντεο. Ίσως σε άλλη φάση ανεβάσω κανένα βιντεάκι.
Για την Κνωσσό δεν το συζητάμε… Επίσης επιβάλλεται… αλλά με συγχωρείτε… να ρωτήσω κάτι… 8 € γενική είσοδος, Χ 5 = 40 € (μέχρι 18 χρονών δεν πληρώνουν… άρα 32 €) και μετά η ξενάγηση 80 € (!!!) ή σε γκρουπ με 10 €το άτομο… Δηλαδή άλλα 50 €. Σε απλά Ελληνικά μια κατοστάρα…(θα πάρεις και ένα νεράκι… δεν θα πάρεις;) Δεν ξέρω μήπως κεντρικά θα πρέπει να γίνει κάτι…Λέμε για τους Έλληνες και την αποκοπή από τις ρίζες και την άγνοια της Ιστορίας μας, αλλά δεν βοηθάει και η πολιτεία λιγάκι… Δηλαδή πολλοί θα πήγαν παραλία… Και κάτι άλλο… Εκείνο το εντυπωσιακό μουσείο του Ηρακλείου… Έλεος πια… Από το 2007 ανακαινίζεται… και τώρα έμαθα ότι ανοίξανε μια μικρή συλλογή… Δηλαδή τι να πω… Δεν ξέρω από αρχαιολογία και συντήρηση αλλά 5 χρόνια είναι πολλά νομίζω. Και εγώ ο άσχετος των θετικών επιστημών, όταν λέω εντυπωσιακό… φανταστείτε τι άποψη θα έχει κάποιος που μπορεί να καταλάβει κάποια πράγματα παραπάνω.
Και φτάσαμε στον Άγιο Νικόλαο. Εκεί ο Γιάννης Κοζύρης (συμμαθητής του μπροστινού θρανίου από τα μαθητικά χρόνια), μας καλωσόρισε και μας κατεύθυνε για τα περαιτέρω. Η πίεση του χρόνου – από τη μεριά μας – δυστυχώς δεν μας άφησε χρόνο για κάτι παραπάνω από μια επίσκεψη.
Πήγαμε για μπάνιο στον Αλμυρό, έξω από τη πόλη… 5 λεπτά. Εκεί η εμπειρία είναι μοναδική… και όχι πολύ ευχάριστη. Η παραλία έχει ποτάμι. Και όπως γίνεται συνήθως έχει ρεύματα ψυχρά. Αλλά η ιδιορρυθμία της είναι ότι τα ρεύματα έχουν οριζόντια διαστρωμάτωση. Δηλαδή τα πόδια στο κρύο, η μέση στο ζεστό και ο κορμός χέρια στο κρύο. Εκεί είναι το περίεργο. 2-3 ζώνες ζεστού κρύου και εσύ κάθετα ανάμεσα τους. Και αυτά να εναλλάσσονται. Δηλαδή μόνο αν είσαι ξάπλα υπάρχει περίπτωση να είσαι σε ένα στρώμα νερού, ζεστό ή κρύο. Αν ψάχνετε για το διαφορετικό… περάστε από εκεί μεριά.
Και φτάσαμε στη Πλάκα… απέναντι από τη Σπιναλόγκα… Ναι ο κόσμος πλέον δεν σταματάει στην Ελούντα αλλά προχωράει 5 χιλιόμετρα παρακάτω για το “νησί”. Εκεί φάγαμε….
Δείτε και μια φωτό…
Εκεί σε πολλά μαγαζιά ακόμα υπάρχει η Κρητική φιλοξενία, και δεν τα έχουν θυσιάσει όλα στο βωμό του κέρδους. Αυτό φαίνεται στην εξυπηρέτηση, αλλά και στις κουβέντες – εκτός μαγαζιών.
Μεγάλη εγγραφή σήμερα… με πολλές φωτό. Λογικά θα πρέπει να κάνω και τρίτη γιατί έχω αφήσει μερικά πράγματα, όπως η Λιμνούπολη για παράδειγμα, Ο λόγος είναι ότι από αύριο είμαι Αίγιο, με περιορισμένες διαδικτυακές δυνατότητες.Θα είναι διακοπές εργασίας, με τσάπισμα, κλάδεμα, διάβασμα, βάψιμο, σκάψιμο, και άλλα τέτοια ωραία.
Να είστε καλά όπου και να είστε… Αν βρω τον τρόπο θα με ξαναδείτε…Αλλιώς τέλος Αυγούστου…καλά να είμαστε και να ξαναβρεθούμε.
Τη καλημέρα μου…
Διακοπές στη Κρήτη…(μέρος 1)
Μετά από πολλά χρόνια, βρέθηκα στη Κρήτη. Βρέθηκα για διακοπές και όχι για “εντεταλμένη υπηρεσία” συνοδεύοντας εκδρομή. Κατάφερα και έφερα και τα παιδάκια μου, μια και νομίζω ότι πολύ σύντομα θα κάνουμε πλέον χώρια διακοπές. Δηλαδή έχει ήδη ξεκινήσει αλλά φέτος για κάποιο λόγο δεν “έκατσε” να φύγουν χώρια. Είπα λοιπόν και εγώ να τους βγάλω μια βόλτα να δουν τα πάτρια εδάφη, μια και λόγοι διάφοροι μας οδήγησαν να απομακρυνθούμε από το νησί.
Έτσι το παίζουμε τουρίστες, προσπαθώντας να δούμε από ένα νησί, σε 15 μέρες όσο γίνεται περισσότερα. Ένα νησί που μια ζωή δεν σε φτάνει να το γυρίσεις. Τέλος πάντων, ότι καλύτερο μπορούμε να κάνουμε θα το κάνουμε. Και όσο περισσότερα μέρη μπορούμε να δούμε θα τα δούμε. Βέβαια, δεν θα τρελαθούμε και στα χιλιόμετρα, αλλά σίγουρα θα γυρίσουμε.
Έτσι ξεκίνησα να γράφω την ανταπόκριση από τα Χανιά. Δεν έγραψα τίποτα άλλο. Ακολούθησα τη συμβουλή του φίλου μου του Γιώργου και απόλαυσα τις διακοπές μου. Σήμερα λοιπόν σε ένα ημερήσιο οκτάωρο ταξίδι, που κουνούσε και αρκετά στο Κρητικό πέλαγος είπα να γράψω. Και ξεκίνησα να γράψω…
Και έτσι τελείωσαν οι διακοπές στη Κρητη…
Μετά από αρκετά χρόνια βρέθηκα στη Κρήτη για διακοπές. Έχω ξαναβρεθεί αρκετές φορές αλλά αυτή τη φορά βρέθηκα για διακοπές. Με αφορμή ένα γάμο, αποφασίσαμε να πάμε για 15 μέρες. Το σίγουρο είναι ότι όσες μέρες και να έχεις για τη Κρήτη είναι λίγες.
Τα ξακουστά μέρη τραβάνε πολύ κόσμο και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα όταν πας εκεί να υπάρχει μια απογοήτευση από την υπερεκμετάλλευση του “αξιοθέατου”. Φυσικά αξίζει να πας αλλά καλό είναι να ρωτήσεις και κανένα ντόπιο για το που θα μπορούσες να πας παραδίπλα. Συνήθως έχει πανέμορφες παραλίες σε 10-15 λεπτά απόσταση.
Έτσι πήγαμε στη Παλαιοχώρα, και ήταν γεμάτη. Ένα δεκάλεπτο μακριά όμως ήταν το Γυαλισκάρι, με ψιλή άμμο που ήταν όλα τα λεφτά. Και φυσικά ευχαριστηθήκαμε τη θάλασσα. Οι παραλίες είναι ατελείωτες και ακόμα και στις πολύ γεμάτες δίπλα μπορείς να βρεις κάποια πιο ήρεμη. Έτσι στο Καλαθά στη κεντρική παραλία κολυμπούσαν τα μισά Χανιά – που λένε – και μετά από κάποια βράχια – στα 15 μέτρα κυριολεκτικά σε μια μικρή παραλία ήταν 6 άτομα όλα όλα…
Οι δρόμοι γενικά είναι καλοί. Το GPS βοηθάει, όχι τόσο για τις διαδρομές αλλά για να ξέρεις τι σε περιμένει. Δηλαδή τι στροφή έχεις μπροστά σου και πως θα κινηθείς. Όπως χαρακτηριστικά είπε ο Νίκος, οι ντόπιοι έχουν πάντα προτεραιότητα, γιατί, είναι “από δω και ξέρουν τους δρόμους”. Υπάρχουν πάντως κάποια σημεία που θέλουν προσοχή. Να σας τα αναφέρω και προσέξτε τα γιατί είναι σημαντικά.
- Στους Ρεθυμνιώτες δεν κορνάρουν. Δηλαδή αν μιλάνε και έχουν κλείσει το δρόμο, αν έχουν διπλοπαρκάρει και έχει μποτιλιαριστεί όλη η κίνηση… δεν κορνάρεις. Αν κορνάρεις, απλά δεν φεύγεις. Προσοχή αυτό μου το είπε Ρεθυμιώτης και δεν είναι φήμη.
- Το νοικιάρικα, που είναι πάρα πολλά. Υπερβολικά πολλά. Θέλουν πολλή προσοχή και πολύ προσοχή (και τα δύο) Συμβαίνει το εξής… Πάνε στη μέση και αργά. Δηλαδή 50 – 60 χιλιόμετρα στην Εθνική οδό, και στη μέση. Βλέπετε μετά τη συνεχόμενη γραμμή δεξιά, είναι η λωρίδα έκτακτης ανάγκης, την οποία σέβονται, αλλά όταν έχεις μια μόνο λωρίδα και θες να προσπεράσεις, περιμένεις ο μπροστινός αργός οδηγός, να μαζευτεί λιγάκι στη ΛΕΑ και να προσπεράσεις. Ωραία αυτό δεν γίνεται. ΤΕΛΕΙΑ. Άρα για να προσπεράσεις πρέπει να βγεις στο αντίθετο ρεύμα. Και ΠΡΟΣΟΧΗ αν στο αντίθετο ρεύμα κινείται νοικιάρικο, επίσης ΔΕΝ ΜΑΖΕΥΕΤΑΙ. Άρα πας για μετωπική. Τι σημαίνει αυτό… Προσπερνάς μόνο αν έχεις ορατότητα πλήρη και πολύ χώρο. Επίσης αν είναι παρέα, πάνε κολλητά που σημαίνει ότι θα προσπεράσεις “νταλίκα” καμιά 50αριά μέτρων… Όλους μαζί. Άρα… αν δεν το καταλάβατε… Είναι ρίσκο η προσπέραση στην Εθνική Οδό της Κρήτης και πρέπει να είστε πολύ προσεκτικοί. Επίσης δεν προσπερνάμε με…πέμπτη εκτός αν έχετε 3500 κυβικά εκατοστά κινητήρα με καμιά 300 ίππους και άπειρα αποθέματα ισχύος. Αλλιώς τρίτη σκασμένη στις 5-6000 στροφές για άμεση απόκριση στο γκάζι και “ξεκάπνισμα”. Ή… δεν προσπερνάς. Η άλλη λύση. Αν αποφασίσεις να μη προσπεράσεις, τουλάχιστον εσύ άφηνε χώρο μεταξύ των αυτοκινήτων. Μη κολλάς και εσύ στην ουρά και κάνεις τη ζωή των υπολοίπων ακόμα πιο δύσκολη.
- Και πάμε στους ντόπιους, οι οποίοι εκτός από προτεραιότητα έχουν και τον δρόμο όλο δικό τους και εσύ απλά ενοχλείς. Έτσι πολύ συχνά ο κεντρικός καθρέπτης θα γεμίσει από ένα θηριώδες αγροτικό, συνήθως νέο μοντέλο, ψηλό, 4Χ4 σε απόσταση αναπνοής… Ναι το έχουν αυτό το κουσούρι. Τι κάνουμε σε αυτή τη περίπτωση…Απλά δεξιά… στην άκρη και αφήνουμε να προσπεράσει. Προκειμένου να κοιτάς συνέχεια στο καθρέπτη και όχι στο δρόμο, άσε τον να φύγει, να πάει στο καλό και να συνεχίσεις και εσύ τη πορεία σου.
Και πάμε στο φαγητό…Πολύ, καλό και φτηνό…Νομίζω ότι αυτό τα λέει όλα. Να γίνω πιο σαφής… Καφές από 1.30 μέχρι 2.5 ευρώ, ψητά της ώρας από 6 μέχρι 9 ευρώ, σαλάτα χωριάτικη, σκάφη, από 3,5 μέχρι 5 ευρώ… να μη συνεχίσω. Τα πέντε άτομα φτάσαμε μέχρι 75 ευρώ. Στα τουριστικά εννοείτε ότι έχει άλλες τιμές αλλά πάντα υπάρχει το δίπλα μαγαζί. Έτσι στη Πλάκα, μετά την Ελούντα, απέναντι από τη Σπιναλόγκα, τα μαγαζιά με θέα στη θάλασσα και το νησί, είχαν άλλες τιμές σε σχέση με τα μαγαζιά, που ήταν από την άλλη μεριά του δρόμου… καλό;
Πάντως στο φαγητό, υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις και σίγουρα δεν θα μείνετε νηστικοί. Αν θέλετε κάτι διαφορετικό, στα Χανιά δοκιμάστε την μπουγάτσα, του Ιορδάνη στην αρχή της Αποκορώνου, στην δεξιά μεριά. Είναι τυρόπιτα με μυζήθρα και τυρί, ζάχαρη και κανέλα. Διαφορετική γεύση που αξίζει να δοκιμάσει κανείς. Επίσης δοκιμάστε καρπούζι ντόπιο, με γεύση, και άρωμα. Α! Και δαμάσκηνα, κρητικά… Κυκλοφορούν και μοιάζουν με τις βανίλιες που έχουμε αλλά με γεύση φανταστική, όταν είναι ώριμες.
Και πάμε στη διαμονή. Και εδώ έχουμε διάφορες λύσεις. Από τα μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα λίγο έξω από τα Χανιά, μέχρι τα ξενοδοχεία ύπνου μέσα στη πόλη. Τα λέω έτσι γιατί δεν έχουν πισίνες και άλλες παροχές, αλλά καθαρά δωμάτια με αιρ-κοντίσιον, και τηλεόραση και ιντερνετ. Το κόστος είναι ανάλογα με τις μέρες και γενικά είναι διαπραγματεύσιμο. Μη το φοβηθείτε το παζάρι. Αν τα σχέδια σας έχουν γύρισμα και χιλιόμετρα δείτε το σαν εναλλακτική λύση. Φυσικά υπάρχουν και τα ενοικιαζόμενα δωμάτια. Αν μείνετε εκτός πόλης σκεφτείτε και το κόστος μετακίνησης, μια και από κάποια ώρα και μετά δεν έχει συγκοινωνία και θα χρησιμοποιήσετε ταξί, αν δεν έχει απεργία.
Μετά ζαλίστηκα από το καράβι και σταμάτησα. Έτσι σας το περνάω όπως είναι. Έχω αρκετές φωτό και φυσικά – όπως γίνεται πάντα – θα υπάρξουν κάποιες συνέχειες.
Πάντως όσοι είστε διακοπές, αφήστε πίσω ό,τι έχετε στο μυαλό σας. Όσοι πάτε τώρα ξεκαθαρίστε ότι πάτε διακοπές. Και μη γυρίσετε ψόφιοι… για ξεκούραση πάτε. Αφήστε και τίποτα για μετά τις διακοπές…
Τα λέμε λοιπόν και πάλι και μέχρι τότε τη καλησπέρα μου…
Υπόθεση Project…(μέρος 4ο – revised)
Δεν υπάρχει κάτι καινούργιο. Απλά πρόσεξα ότι ο προηγούμενος χάρτης ήταν πολύ μεγάλος και δεν είχε αρκετή ανάλυση, οπότε δεν διαβαζόταν. Έτσι τον έσπασα σε 5 κομμάτια που νομίζω ότι έχουν αρκετή ευκρίνεια και διαβάζονται καλύτερα.
Ξεκινάμε από το γενικό…
Και συνεχίζουμε στα ειδικά : Το πρώτο αναφέρεται στην Διεξαγωγή Έρευνας..
Συνεχίζουμε στο περιεχόμενο…
Για να συνεχίσουμε με τη γλώσσα και την πολυτροπικότητα…
Για να καταλήξουμε στο τελικό κομμάτι που είναι η Δημόσια παρουσίαση και το Τέχνημα.
Έτσι τώρα έχουμε 5 κομμάτια. Ένα για κάθε τομέα αξιολόγησης και το εισαγωγικό, δηλαδή οι τέσσερις τομείς. Νομίζω ότι τώρα είναι καλύτερα και πιο ευανάγνωστα…
Τη καλημέρα μου…
Υπόθεση Project… (Μέρος τέταρτο)
Θα πάθω overdose στο τέλος. Δυο συνεχόμενες εγγραφές στην ίδια μέρα!!!! Θα καώ. Για όλα όμως υπάρχει μια εξήγηση. Η εξήγηση σε αυτό είναι ότι πιθανότατα αύριο και μεθαύριο δεν θα προλάβω να γράψω κάτι. Έτσι σήμερα κλείνει ο κύκλος – με βάση τα σημερινά διαθέσιμα – για το project.
Ο τελευταίος εννοιολογικός χάρτης αφορά το τι αξιολογούμε. Δηλαδή τι μετράμε σε μια εργασία και πως βάζουμε μονάδες σε κάθε τι. Ο τελευταίος χάρτης είναι ο μεγαλύτερος. Προσπάθησα να καταγράψω ό,τι αναφερόταν, γιαυτό βγήκε τεράστιος. Από την άλλη τα έχει όλα και έτσι εύκολα βλέπετε τι σας κάνει. Σαφώς και δεν είναι απαραίτητο μια εργασία να τα έχει όλα. Δείτε τον χάρτη.
Και πάμε στο καλύτερο…
Βρήκα ένα καταπληκτικό gadget μοναδικό και ό,τι νεότερο κυκλοφορεί. Παρουσιάστηκε στη τελευταία έκθεση της Βαρκελώνης και πραγματικά εντυπωσίασε. Θα πάρω ένα, μέχρι μεθαύριο. Το θέλω οπωσδήποτε μαζί μου. Δεν σας λέω τι είναι αλλά μπορείτε να πάρετε πληροφορίες από αυτό το βίντεο που έχει και ελληνικό υποτιτλισμό. Σας συνιστώ ανεπιφύλακτα αυτό το εργαλείο.
Τη καλησπέρα μου…
Υπόθεση Project…(μέρος τρίτο)
…και πιθανότατα το τελευταίο προ των διακοπών.
Έχουμε και λέμε λοιπόν δυο γραμμάτια πριν το τέλος…
Η αξιολόγηση είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα και μάλλον θα μονοπωλήσει το ενδιαφέρον των συναδέλφων μια και βάζει πολλά καινούργια θέματα. Στην φωτογραφία που ακολουθεί προσπάθησα να καταγράψω όλες τις πτυχές των θεμάτων που αξιολογούνται. Δεν έχω γράψει τι αξιολογείται για παράδειγμα στο τμήμα του περιεχομένου, ή της εργασίας. Αν το προλάβω για αύριο θα το δείτε…Αλλιώς αργότερα…Δείτε τη φωτό…
Ελπίζω να βοηθήσει στο να μπορέσει να βάλει μια σειρά στις σκέψεις σας σχετικά με την αξιολόγηση στις ερευνητικές εργασίες.
Εδώ θα ήθελα να σχολιάσω ότι η εικοσαβάθμια κλίμακα πιθανόν δεν εξυπηρετεί για μια σωστή διαβάθμιση. Κατά την άποψή μου καλό θα ήταν να έχουμε την εκατονταβάθμια και να γίνεται αναγωγή στα είκοσι, βάζοντας βέβαια ένα δεκαδικό ψηφίο (λογικά επιτρέπεται στο Λύκειο). Αυτό θα έδινε μια μεγαλύτερη ευελιξία και διακριτικότητα στους βαθμούς. Από όσο θυμάμαι αυτό είχε σχολιαστεί στην επιμόρφωση με την λογική ότι μια άριστη εργασία πως θα διακριθεί αν είναι στο 19 ή στο 20 για παράδειγμα. Θα μπει συγκριτικά; Είναι τόσο διαφορετικές ώστε να ξεχωρίζουν; Ή θα βάλουμε 20 και στις δύο, καταστρατηγώντας την λογική της αξιολόγησης. Έχουμε αρκετές απορίες να λύσουμε.
Η δεύτερη φωτό έχει να κάνει με τα βήματα της Ερευνητικής Εργασίας. Είναι απλά τα βήματα ένα ένα από την αρχή μέχρι το τέλος, που πρέπει να ακολουθήσει κάποιος σε ένα project. Δείτε την….
Μπορείτε να τα μελετήσετε και φυσικά όπως έχω πει σε όλες τις προηγούμενες εγγραφές θα ήθελα τα σχόλια και τις ιδέες σας.
Τη καλημέρα μου…
Υπόθεση Project… (μέρος δεύτερο).
Στην τελευταία εγγραφή είχα εκφράσει κάποιες απορίες σχετικά με την ερευνητική εργασία. Σήμερα θα προσπαθήσω να δώσω κάποια στοιχεία από τις ερευνητικές εργασίες, μέσα από… 4 φωτογραφίες.
Για να γίνω σαφής… Ανακάλυψα το LINUX (Ναι Περικλή επιτέλους…Μπορείς να βρεις μπλουζάκι στα μέτρα μου;). Να συνεχίσω τις αποκαλύψεις. Ψάχνοντας να βρω ένα λειτουργικό που να μην έχει ιούς είχα να διαλέξω ανάμεσα σε μήλο και πιγκουίνο. (Apple και LINUX). Λόγω τιμής διάλεξα τον πιγκουίνο. Έτσι σε ένα notebook με τα υπέροχα windows 7 / Home ξεπατώθηκαν σε μια στιγμή και μπήκαν τα UBUNTU 11.4. Τα πρώτα σχόλια είναι … δεν ξέρω πως μπορούσα χωρίς αυτό. Φορτώνει σε 40 δεύτερα, κλείνει σε 7 δεύτερα. Δεν έχει αυτές τις σπαστικές ενημερώσεις που φορτώνουν κάθε τρεις και λίγο και κρεμάει μέχρι να τελειώσουν. Και ότι πρόγραμμα θέλεις, δωρεάν το βρίσκεις με μια σύνδεση του ΙΝΤΕΡΝΕΤ. Απλά. Και μικρά και ευέλικτα προγράμματα. Και τα βλέπει όλα, συνδέθηκε στο δίκτυο, είδε τους άλλους υπολογιστές, και όλα μόνο του…. Χωρίς προβλήματα. Στην αρχή ήταν κάποιες εντολές στα αγγλικά και με μια δυο φορές που έκανα ενημέρωση γλώσσας τώρα είναι όλα ελληνικά. Ναι νομίζω ότι θα αλλαξοπιστήσω…
Που κολλάνε όλα αυτά; Βρήκα κάποια πολύ ωραία εργαλεία, όπως το Free Mind για εννοιολογικούς χάρτες. Έτσι πέρασα στη μεταγνωστική φάση με τις ερευνητικές εργασίες και πέρασα τις διεργασίες σε 4 φωτό – εννοιολογικούς χάρτες. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν…
Η πρώτη φωτό αναφέρεται στο PROJECΤ…
Στη φωτό αυτή φαίνονται τα διάφορα στάδια που απαιτούνται για να γίνει μια ερευνητική εργασία. Είναι επιγραμματική η καταγραφή – όπως προβλέπεται άλλωστε – αλλά δείχνει ακριβώς τι πρέπει να γίνουν για ένα Project. Είναι η προεργασία και οι υποδομές.
Στη δεύτερη φωτό έχουμε την καταγραφή των συνεδριάσεων που πρέπει να γίνουν σε μια ερευνητική εργασία. Δείτε την…
Έχουν χωριστεί στις συνεδριάσεις των καθηγητών και των μαθητών. Μπορείτε να δείτε τι περιεχόμενο πρέπει να διευθετηθεί μέσα από τις συνεδριάσεις. Καταλαβαίνετε τι εννοώ όταν λέω ότι τελικά δεν είναι και τόσο εύκολα τα πράγματα.
Το βασικό χαρακτηριστικό των ερευνητικών εργασιών είναι η συνεργασία. Τι συνεργασίες πρέπει να γίνουν μέσα στα πλαίσια μιας ερευνητικής εργασίας; Μπορείτε να τις δείτε εδώ…
Είναι πολλές οι αποφάσεις που πρέπει να παρθούν μέσα σε μια ερευνητική εργασία. Σκεφτείτε ότι το κάθε ζευγάρι συναδέλφων θα έχει 4 ή 5 ομάδες να παρακολουθήσει. Άρα θέλει οργάνωση και αρκετή δουλειά για να μπορέσει κάποιος να έχει αποτελέσματα.
Ένα σημαντικό εργαλείο για την ερευνητική εργασία είναι το ημερολόγιο. Το ημερολόγιο είναι ένα σημαντικό εργαλείο τόσο για τους μαθητές, όσο και για τους καθηγητές… αρκεί να το κρατάει κάποιος ενήμερο. Τους μαθητές τους βοηθάει να παρακολουθούν τις υποχρεώσεις τους, την πορεία της εργασίας, να καταγράφουν τις σκέψεις τους και να τις μοιράζονται με τους συμμαθητές τους. Να καταγράφουν απορίες ή πολύτιμα sites. Από την πλευρά των καθηγητών, είναι ένα εργαλείο, που δείχνει πως λειτουργεί η ομάδα, αλλά και για τους ίδιους, για να παρακολουθούν τις υποχρεώσεις τους. Η φωτό είναι εδώ…
Εδώ βλέπουμε τι έχουμε να καταγράψουμε στο πρόγραμμα. Και δεν είναι λίγα πρέπει να πω. Είναι το πρώτο πράγμα που ζητάει ο καθηγητής για την αξιολόγηση τόσο την ατομική όσο και την ομαδική. Άρα ένα σωστό ημερολόγιο, είναι μια πρώτη ένδειξη καλής εργασίας.
Οι φωτό αυτές ελπίζω να βοηθήσουν. Πάντως όσον αφορά το πρόγραμμα… το ανακάλυψα μόλις χθες, αλλά αν οι πίνακες δεν είναι στην καλύτερη μορφή τους, υπομονή… μαθαίνω.
Υπάρχουν και άλλα… με πρώτη και καλύτερη την αξιολόγηση… Αυτό όμως είναι δύσκολο, και ακόμα το ψάχνω. Το κακό είναι ότι δεν ξέρω αν θα το προλάβω…μέχρι να φύγω. Πίσω μου είναι μια βαλίτσα… που περιμένει τα ρούχα μου για να φύγω για διακοπές. Αν το προλάβω αύριο, θα το ανεβάσω… σαν 3η συνέχεια.
Κάθε σχόλιο ή υπόδειξη, ευπρόσδεκτη. Όπως επίσης και για την χρήση και δημιουργία εννοιολογικών χαρτών.
Καλό διάβασμα… ή καλά μακροβούτια… εγώ διαλέγω το δεύτερο… αλλά σε λίγο.
Τη καλησπέρα μου…
