Οι όμηροι…
Ακούω τις ειδήσεις και εκνευρίζομαι…
Δεν θα δεχτούμε 100.000 οικογένειες όμηρους των εκπαιδευτικών. Είμαι και εγώ σε αυτούς μια και ο τρίτος μου γιος δίνει φέτος.
Αλλά
Δεχόμαστε 10.000.000 ομήρους που υποχρεώνονται να πληρώσουν τη θέρμανση τους πολύ ακριβότερα ή να ξυλιάσουν.
Δεχόμαστε ομήρους όλες τις οικογένειες; που δεν είχαν να πληρώσουν το χαράτσι και τους έκοβαν το ρεύμα.
Δεχόμαστε χιλιάδες ομήρους που η συνεισφορά τους στα φαρμακευτικά πήγε από 10 % στο 25 % λες και ο πατέρας μου θα “ξεχειρουργηθεί” από την εγχείρηση καρδιά που έκανε, ή τώρα στα 83 του με την μείωση της σύνταξής του στα 700 € του περισσεύουν να παίρνει ακριβότερα τα φάρμακα, που του είναι απαραίτητα. Και οι εισφορές του δεν αποδίδονται και στα φαρμακεία. Πάλι απλήρωτα είναι και πάλι για απεργία ετοιμάζονται. Ξέρεις πόσα μπορώ να βάλω στην άκρη αν δεν πληρώσω τίποτα και σε κανένα. Έχω να φτιάξω ένα πρωτογενές πλεόνασμα… να φάνε και οι κότες.
Δεχόμαστε ομήρους τους υπερήλικες να στήνονται με τις ώρες για μια σφραγίδα στο βιβλιάριο τους.
Δεχόμαστε ομήρους τους υπερήλικες που θα πρέπει να κατεβάσουν από το ΙΝΤΕΡΝΕΤ το εκκαθαριστικό τους και να καταθέσουν τη δήλωση τους μέσω ΙΝΤΕΡΝΕΤ. Πάντα έλεγα στον πατέρα μου να διαβάσει κάτι παραπάνω αλλά ποτέ δεν με άκουγε. Τώρα να δω τι θα κάνει… Μα γιατί δεν το έκανε νωρίτερα… Ας πρόσεχε.
Δεχόμαστε ομήρους όλους τους έχοντες σοβαρό πρόβλημα υγείας που πρέπει να περνούν κάθε τρία χρόνια από επιτροπή αξιολόγησης της υγείας τους. Λες και ο πατέρας μου θα πάψει να έχει πρόβλημα υγείας ή όπως είπα παραπάνω να ξεχειρουργηθεί, ή όπως μου είπε φίλη με καρκίνο του μαστού που έχει κάνει μαστεκτομή, (επιτυχώς ευτυχώς) να πρέπει να επιβεβαιώνει το γεγονός κάθε τρία χρόνια λες και κάτι θα αλλάξει.
Δεχόμαστε ομήρους τους μαθητές που ξυλιάζανε όλο το χειμώνα στα σχολεία χωρίς πετρέλαιο αλλά τώρα μας έπιασε η ευαισθησία.
Δεχόμαστε ομήρους μαθητές να μην έχουν πάρει βιβλία ή να περιμένουν Νοέμβρη να έρθει ο αναπληρωτής καθηγητής για να αρχίσουν μαθήματα.
Δεν μπορώ να σκεφτώ πόσες άλλες ομηρίες έχουν εμφανιστεί κατά καιρούς. Να μιλήσω για το όριο με το οποίο χάνεις το σπίτι σου, να μιλήσω για την Αγροτική που πουλήθηκε και το ταμείο υγείας και 11.000 ασφαλισμένοι είναι στον αέρα – όμηροι γιατί πλέον κανείς δεν αναγνωρίζει το ταμείο. Βλέπετε δεν υπάρχουν εργαζόμενοι της Αγροτικής μια και τους απορρόφησε η Πειραιώς για να δίνουν εισφορές στο ταμείο τους, και κανείς δεν ξέρει τίποτα.
Αν το ψάξετε όλοι θα έχετε ιστορίες ομηρίας να θυμηθείτε. Σε όλες τις ιστορίες η κατάληξη είναι η φράση… “Τι μπορώ να κάνω…” … θα πληρώσω, θα αγοράσω, θα περιμένω… Αυτό δεν είναι ομηρία;
Να τα θυμηθείτε αυτά όταν θα έρθει η ώρα να ψηφίσουμε ή να πάρουμε αποφάσεις. Η υποκρισία ξεχειλίζει και η αγανάκτηση επίσης.
Συγχύστηκα πάλι… Δεν ξέρω αν σας σύγχυσα και εσάς. Θα ήθελα όμως να σκεφτούμε λίγο τι ακούμε και να αφήσουμε τα παπαγαλάκια… να λένε. Συγχύστηκα γιατί η αιχμή της πληροφόρησης ήταν… “Μα όλοι τόσα έχουν χάσει και εσείς για δύο ώρες παραπάνω κάνετε έτσι…” τόσο εγωιστές είστε…
Δεν ξέρω… μια αυθόρμητη εγγραφή αμέσως μετά το δελτίο ειδήσεων… με δεδομένα από το στενό μου περιβάλλον.
Τη καλησπέρα μου και για να μη ξεχνιόμαστε… Χριστός Ανέστη. Χρόνια πολλά σε όλους σας, ιδιαίτερα στις Ειρήνες, Γιώργηδες και Γεωργίες, Ζωή ( που γιορτάζει σήμερα).
