Συνέδρια… Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον…

Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, βρέθηκα στη Σύρο στο 7ο συνέδριο για τη χρήση των Τεχνολογιών Πληροφορίας και Επικοινωνίας στην Εκπαίδευση.

Η εμπλοκή μου με τις ΤΠΕ και τους υπολογιστές πάει πολύ πίσω… για τους υπολογιστές κάπου στο 1986 πήρα το πρώτο PC. Παλιότερα είχα SPECTRUM και COMMODORE 64. Με το που πήρα το PC είπα ότι αυτό θα γίνει το εργαλείο μου στην εκπαίδευση. Νομίζω ότι τότε πρέπει να πω ότι ξεκίνησα με τις ΤΠΕ. Πολύ σύντομα κατάλαβα ότι όταν δούλευα μόνος μου, ανακάλυπτα την Αμερική ξανά και ξανά… Τα έκανα όλα μόνος μου… και αυτό που ήταν “θρίαμβος” και επιτυχία για εμένα ήταν κάτι πολύ κοινό και ξεπερασμένο για άλλους. Και έψαξα να βρω αυτούς τους άλλους.  Το Ιντερνετ δεν ήταν αυτό που είναι τώρα. Έμπαινες με μόντεμ για όσο χρόνο χρειαζόσουν και μετά έκλεινες γιατί χρεωνόσουν στο τηλέφωνο. Εννοείται ότι δεν υπήρχε παραμονή on line… κάπου. Και οι ταχύτητες 28 Κbps αρχικά και 56 Kbps αργότερα “στα γρήγορα”.  Τώρα τρέχουμε με 12000 Kbps.  Έτσι τους άλλους έπρεπε να τους βρεις… ζωντανούς. Και άρχισε να πηγαίνω στις ημερίδες ( η λέξη συνέδριο ήταν βαριά ). Και όποτε έβλεπα εγκύκλιο για κάποια ημερίδα… πρώτος…. Εννοείται ότι δεν υπήρχαν ανακοινώσεις ή events…  Μετά από κάποια χρόνια πήρα θάρρος και θεώρησα ότι είχα και εγώ κάτι να πω… και άρχισα να κατεβάζω εισηγήσεις. Και να ανεβαίνω στο βήμα. Ήταν περίπου 10 χρόνια πριν.  Εκεί άρχισα να “εκτίθεμαι”. Πάντα είχα το άγχος της ευθύνης απέναντι στο κοινό που με παρακολουθούσε. Προσπαθούσα να βρω εξειδικευμένα θέματα και πολύπλοκα… αλλά πολύ σύντομα κατάλαβα ότι όσοι έρχονταν ψάχνανε και ψάχνονταν να βρουν το τρόπο να κάνουν το μάθημα τους καλύτερο και πιο ενδιαφέρον  για τους μαθητές τους. Αλλά θέλανε και το πρακτικό και χρήσιμο. Δεν θέλανε τις θεωρητικολογίες. Έτσι άρχισα να προσανατολίζομαι σε διδακτικές πρακτικές.  Ογκομέτρηση με χρήση του Excel στο 2000 (!). Power Point και λάθη στις παρουσιάσεις, Διαθεματικές εργασίες και προγράμματα για πολυπληθείς ομάδες. Και τότε άρχισα να blogάρω. Ήταν 2007. Το Ιντερνετ είχε αλλάξει και οι δυνατότητες επίσης. Και η πληροφόρηση επίσης.

Ήταν 2008 όταν διάβασα για το 5ο Πανελλήνιο Συνέδριο στη Σύρο. Είπα να στείλω εισήγηση… για τα blog. Ήταν Συνέδριο και Πανελλήνιο. Μεγάλο άγχος… και στη Σύρο και νησί…  Και έγινε δεκτή η εργασία άρα έπρεπε να πάω… Άδεια από το σχολείο, κόστος… και άλλα καλά.

Και πήγα… και ήταν μοναδική εμπειρία. Όλοι εκεί είχαν το ίδιο κόλλημα με τους υπολογιστές… κάτι σαν ένας παιδικός σταθμός. Όπου και αν πήγαινα γνώριζα κόσμο και μιλούσα για τις ιδέες μου αλλά άκουγα και μάθαινα. Η πληροφορίες ήταν παντού. Το μόνο που έπρεπε ήταν να τις μαζέψεις. Η σημαντικότερη αίσθηση ήταν ότι δεν ήσουν μόνος… Αυτή η αίσθηση ότι υπάρχουν κάποιοι που μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες αλλά κυρίως, που έχουν διάθεση να μοιραστούν τις γνώσεις τους μαζί σου είναι ίσως η ουσία των συνεδρίων. Ακολούθησε η Βέροια το 2010 και ξανά η Σύρος το 2011. Και ήμουν εκεί. Και μάζευα πληροφορίες. Και κάθε φορά αισθανόμουν καλύτερα. Γιατί ο κύκλος των γνωστών μεγάλωνε και οι γνώσεις επίσης. Το 2011 πέρασα στην ομάδα των κριτών του συνεδρίου. Το θεώρησα εξαιρετική τιμή αλλά και ευθύνη.

Το 2012 “χάσαμ唨τη Βέροια γιατί δεν έγινε… και τα μνημόνια άρχισαν να ελέγχουν πολλά πράγματα, ανάμεσα σε αυτά, και τη ζωή μας.  Και φτάσαμε το 2013 πάλι στη Σύρο.  Όπου υπήρχε εισήγηση… όπως γίνεται πολύ συχνά.

Το φετινό συνέδριο, υπήρξε και αυτό θύμα του Πάσχα. Με το να είναι το Πάσχα στις 5 /5 και να βάλει το Υπουργείο τις εξετάσεις στις 17/5, το συνέδριο έφυγε πίσω στις 21-22-23/6 κοινώς στο τριήμερο του Αγίου Πνεύματος. Αρχικά ακούστηκε καλή ιδέα… να κάνουμε και κανένα μπανάκι…(άλλο Μάιος και άλλο τέλη Ιουνίου). Έτσι τη Παρασκευή από τις 11.30 που έφτασε το καράβι μέχρι τις 5.30 που ξεκινούσε το συνέδριο υπήρχε αρκετός χρόνος και για μπανάκι και για ξεκούραση. Όπερ και εγένετο.

Η απογευματινή συνεδρίαση στο Μάννα νομίζω ότι ήταν καλή ιδέα. Το πολιτιστικό κέντρο που γινόταν παλιότερα η εναρκτήρια συνεδρίαση, ήταν στο κέντρο και υπήρχε ένα θέμα “παρκαρίσματος” ενώ δεν νομίζω ότι προσέφερε κάτι ιδιαίτερο. Η πολυγωνική στο Μάννα είναι πολύ όμορφη και διευκολύνει και τη πρόσβαση. Οι περίπου 300 θέσεις που έχει νομίζω ότι επαρκούν. Εδώ πρέπει να πούμε ότι στη περίπτωση του Συνεδρίου, φέτος πάλι υπήρξε εμπλοκή γιατί με το να βγαίνουν οι βαθμοί τη Παρασκευή, οι περισσότεροι συνάδελφοι ήρθαν με το βραδινό καράβι της Παρασκευής.

Το Σάββατο όλα ήταν έτοιμα και στημένα… Υπήρξε σαφώς μια καλύτερη εικόνα στην οργάνωση και όλα ήταν έτοιμα και δούλευαν σε σχέση με τη προηγούμενη διοργάνωση. Στο συνέδριο αυτό, τη διαφορά την έκαναν οι σύνεδροι. Υπήρχαν πολλές απουσίες. Και από ότι κατάλαβα και από τον εκάστοτε προεδρεύονται και την αγωνία που είχε, δεν είχαν ειδοποιηθεί καν.  Δηλαδή… με συγχωρείτε… εντάξει κάτι άλλαξε εκτάκτως… και δεν μπορείς να πας. Ειδοποιείς. Ένα μηνυματάκι στο κινητό και φτάνει… Δεν είναι πολύπλοκο. Και κυρίως είναι ηθικό. Γιατί, μετά την εισήγησή μου, ήθελα να παρακολουθήσω κάποιες ομιλίες και οι εισηγητές λείπανε. Εντάξει, κάποιοι στείλανε το power point με φίλους για να το διαβάσουμε… Συγνώμη… αλλά τσαντίστηκα… Σε μια εισήγηση τιμάς το κοινό σου με την παρουσία σου και σε τιμούν και αυτοί. Υπάρχει μια αμφίδρομη σχέση.  Θεωρώ σωστή κίνηση του προέδρου να το προσπεράσει απλά  και να προχωρήσει στην επόμενη παρουσίαση.

Φέτος για δεύτερη συνεχή χρονιά είχα τη δεύτερη εισήγηση… Προσωπικά δεν έχω πρόβλημα με το πρωινό ξύπνημα… αλλά το fan club μου εμφανώς είχε… Δηλαδή αν είναι να υπάρχει δυνατότητα να υπάρχει μια κυκλική εναλλαγή… με ίδιους ομιλητές. Μια νωρίς μια αργά. Η αλήθεια είναι ότι στο προσχέδιο του προγράμματος δεν μου έκοψε να το ζητήσω… Τώρα θα το έχω κατά νου.

Και φτάνουμε στο μεσημέρι… όπου το Συνέδριο μάλλον έπεσε θύμα του τριημέρου. Στο μεσημεριανό διάλειμμα που είναι η κατεξοχήν ώρα συζήτησης, γνωριμίας, ανταλλαγής πληροφοριών και τηλεφώνων ήμασταν ελάχιστοι… Μάλλον οι παραλίες της Σύρου κερδίσανε. Αν κρίνω από το κόσμο λοιπόν ήταν το 1/3 του περυσινού ή το 1/6 του προπέρσινου… λίγοι πολύ λίγοι.

Η Κυριακή, τελευταία μέρα με μια πολύ καλή παρουσίαση για τα blogs των εκπαιδευτικών και τα σχέδια για e-learning κάτι απαραίτητο για τις Κυκλάδες.

Τώρα για το μέλλον… ΔΕΝ μου άρεσε το Skype. Αν και το χρησιμοποιώ, δεν είναι για συνέδρια. Για λύση ανάγκης καλό είναι αλλά να μη μας γίνει και συνήθεια… αλλιώς να καθόμαστε σπίτι μας… και να παρακολουθούμε “κονσέρβα”. Δηλαδή δεν θα μου άρεσε για μέλλον των συνεδρίων. Δηλαδή να πηγαίνω στο συνέδριο και να ακούω ομιλίες και παρουσιάσεις από το πανί. Επίσης το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος δεν είναι καλή ιδέα… Δηλαδή εμένα μου άρεσε η παραπάνω μέρα διακοπών, μετά το συνέδριο. Πολύ αναζωογονητική αλλά το συνέδριο χάνει. Σαφώς και μου άρεσαν τα μπανάκια… δεν λέω αλλά το συνέδριο χάνει το στόχο του. Νομίζω ότι θα ήταν μια καλή ιδέα, να υπάρχει μια ώρα, ένα ποτό, κάτι για να συνυπάρξουμε οι σύνεδροι και να τα πούμε. Αυτό είναι το βασικό στο Συνέδριο. Η ώρα του Φαγητού το Σάββατο είναι καλή… αν είχαμε και κάπου να κάτσουμε… (ρίχνω ιδέες)

Ήταν πολύ καλή κίνηση η αλλαγή της χάρτινης τσάντας… δεν έχει σημασία το ότι είναι διαφημιστική αλλά το ότι είναι μια τσαντούλα συνεδρίου. Επίσης ήταν πολύ καλή ιδέα το διαφημιστικό της νομαρχίας για τις Κυκλάδες.

Έτσι άλλο ένα συνέδριο στη Σύρο, πέρασε στην ιστορία. Για εμένα που ήμουνα σχεδόν στο σύνολο των ωρών εκεί ήταν καλό και χρήσιμο. Οι άλλοι ας προσέχανε. Αν αξιοποιήσεις το χρόνο, μπορείς να έχεις και την επιμόρφωση αλλά και τη διασκέδαση. Ήδη για του χρόνου, εξαγγέλθηκε το Συνέδριο της Νάουσας για το 2014, οπότε ας ετοιμαστούμε και να δώσουμε το παρόν.

Φέτος παρακολούθησα συνολικά τρία συνέδρια (δύο με εισήγηση) και συμμετείχα σε δύο στρογγυλά τραπέζια. Συμμετείχα και σε δύο ημερίδες σαν εισηγητής.  Όμως κάτι πρέπει να αλλάξει στα  Συνέδρια. Δεν ξέρω τι ακριβώς αλλά νομίζω ότι υπάρχει ανάγκη ανανέωσης. Θεωρώ σημαντικό ότι φέτος υπήρχε κοινό με μέση ηλικία… 22. Αυτό σημαίνει μεταπτυχιακοί φοιτητές. Αυτό σημαίνει νέες ιδέες και νέα δυναμική. Ένα άνοιγμα ίσως να έδινε αυτή τη διέξοδο που λέμε.

Λοιπόν σταματάω. Έτσι απότομα. Ήδη έγινε τεράστια εγγραφή…

Τη καλημέρα μου.