Κοιτάζοντας προς τα πίσω…

Σε δωμάτιο ξενοδοχείου, με το WiFi να οργιάζει έξω από τη πόρτα μου και η  φύση να ησυχάζει γύρω μου. Προσπαθώ να νικήσω το βιολογικό μου ρολόι αλλά πάντα κερδίζει. Έτσι ανεξάρτητα από την ώρα ύπνου, στις 7 το πολύ το μάτι είναι ανοικτό.

Προς το παρόν φαίνεται να με κερδίζει το πληκτρολόγιο μια και μου έχει σπάσει τα νεύρα. Περισσότερο πίσω “γράφω” παρά μπροστά. Τέλος πάντων… είμαι στο παρά πέντε να ακούσω μουσική και να τελειώνω… Ωραία τώρα έχω και μουσική και “σπάζομαι” με το πληκτρολόγιο “μετά μουσικής”.

Ένα συνέδριο ακόμα για τη συλλογή μου. Το τρίτο φέτος… (Κόρινθος το Σεπτέμβρη, Πάτρα τον Απρίλη και Σύρος τώρα τον Μάϊο) τόσο διαφορετικά και όμως τόσο ίδια. Τόσο καινούργια και όμως τόσο παλιά. Κοιτάζοντας, προς τα πίσω είδα ότι υπάρχει μια “γενιά” congress “animals” (κατά το party animals), οι οποίοι μαζεύονται σε τακτά διαστήματα, και ανταλλάσσουν απόψεις. Έτσι χθες που ήταν η μεγάλη μέρα, είχε ξανά τις παράλληλες συνεδριάσεις και ήταν πολλές. Το συγκρότημα Μαννα, είδε πάλι μέρες δόξας μια και παράλληλα είχε τις εξετάσεις  γλωσσομάθειας. Το συνέδριο είχε (κλασσικά πια) το πρόβλημα του χρόνου, και ίσως λίγο πιο έντονο, μια και ο χρόνος είχε μειωθεί στο 15-λεπτο, και είχε και μια νέα κατηγορία, του δεκάλεπτου…Καλό ήταν το κενό μέχρι τις 10.30 (η αρχή ήταν κάπου στις 10… όπου τελείωναν οι 4-5 πρώτες εισηγήσεις… γιατί έτσι μάζευαν το χρόνο, και οι παρευρισκόμενοι μάζευαν πιο εύκολα τις ερωτήσεις τους. Επίσης οι ομιλητές αποδεσμεύονταν πιο γρήγορα, για να μπορέσουν να παρακολουθήσουν με τη σειρά τους και αυτοί κάποιες συνεδριάσεις, αν ήθελαν. Σε εμάς ήταν εμφανές γιατί μετά την εισήγησή μας,  σχεδόν άδειασε η αίθουσα και μείνανε οι επόμενοι εισηγητές.

Πάλι είχαμε πρόβλημα με τς αίθουσες, μια και ψάχναμε τα νούμερα, με βάση τη κτιριακή αρίθμηση και βρίσκαμε κλειδωμένες πόρτες. Επίσης τα ενδεικτικά των αιθουσών (Α4 – τουλάχιστον Α3 με ένα μεγάλο νούμερο στο τοίχο και όχι στη πόρτα θα ήταν αρκετό) ήταν λίγα και σε λάθος θέσεις. Δηλαδή η δική μου αίθουσα παρουσίασης (7) ήταν κολλημένο το ενδεικτικό στη κολόνα μπροστά και πάνω ήταν η αίθουσα 7 του σχολείου – κλειδωμένη – ενώ η παρουσίαση γινόταν κάτω. Και το δεύτερο χαρτί, ήταν πάνω στη πόρτα, από τη μέσα μεριά όπου όταν η πόρτα έκλεισε (λόγω αέρα αλλά και κρύου…γιατί ναι ο βοριάς μας τίμησε δεόντως) κανείς δεν ήξερε που γινόταν τι… Προσωπικά είδα τρεις να κατεβαίνουν και πισωγυρνάνε – τους δύο “τους έχασα” μέχρι να καταλάβω τι γίνεται… το τρίτο τον πρόλαβα… ανοίγοντας τη πόρτα.  Απλά πράγματα που θα βοηθούσαν όλους μας.

Μετά μπαίνοντας στην αίθουσα, προσωπικά θα ήθελα μια οθόνη για τη παρουσίασή μου από το πρασινοπίνακα. Γιατί όλη η προσπάθεια μας να διαλέξουμε το κατάλληλο φόντο και χρώμα…πήγε χαμένη, λόγω χρωματικής ισορροπίας. Και στις υποδομές, κάτι παραπάνω από το να βάλουμε ένα projector πάνω στην έδρα και να δείχνει σαν ένα 24άρι μόνιτορ, θα το ήθελα. Δηλαδή, οι συμμετέχοντες μετακίνησαν θρανία και έδρες για να το μεγαλώσουμε λίγο και να αποκτήσει μια αξιοπρεπή εικόνα. Δεν “έσπασα το νύχι” επειδή κουβάλησα ένα θρανίο, και μετακίνησα δυο καρέκλες, αλλά τέλος πάντων, έδειχνε μια προχειρότητα.

Και πάμε στο τελευταίο… από τα οργανωτικά. Ο κ. πρόεδρος προσήλθε και 25 δηλαδή αρκετή ώρα μετά την ώρα έναρξης που ήταν 9.00 ενώ ήταν παρόντες 3 ομιλητές από τις 8.50. Ήδη προσανατολιζόμασταν σε αυτοδιαχειριστικές λύσεις, όπως να βγάλουμε κάποιο πρόεδρο από το κοινό και άλλα τέτοια όμορφα. Νομίζω ότι δεν είμασταν οι μόνοι, όταν άκουσα σχόλιο από άλλο ομιλητή, του τύπου : “γιατί είχε και προεδρείο;;;!!!!”. Αν με εννοείτε τι εννοώ.

Τέλος στην εγγραφή,  το χάρτινο διαφημιστικό τσαντάκι τις BenQ, με συγχωρείτε αλλά μου έκατσε στο λαιμό, και αν δεν είχε το CD ΔΕΝ θα το παραλάμβανα. Το θεωρώ προκλητικό αλλά και υποτιμητικό, όπως έχω και μια ένσταση στη”ποινή” των 10 € λόγω καθυστερημένης εγγραφής.

Να σας πω δυο πράγματα όπως τα αισθάνομαι. Μου αρέσει η Σύρος και οι άνθρωποι της… Ήρθα μετά το προηγούμενο συνέδριο και ιδιωτικά στο νησί και πέρασα όμορφα. Αλλά το Συνέδριο κοστίζει σε κάθε σύνεδρο από 200 μέχρι 500 €, τα οποία στις περισσότερες φορές φεύγουν από τη τσέπη του για να έρθει. Και αυτό σε δύσκολους καιρούς, και ζωντανεύουν τη Σύρο, γιατί δίνουν και μια καλή ένεση σε όλη την αγορά. Ξενοδοχεία, φαγάδικα, δωράδικα, λουκουματζίδικα, καφετέριες και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο. Δώστε μας ένα καλό λόγο να ερχόμαστε. Μη μας θεωρείτε και εσείς “αγελάδες για άρμεγμα”. Μας φτάνουν όλοι οι άλλοι.

Τα παραπάνω τα γράφω με πολύ αγάπη γιατί μέσα από τα συνέδρια γνώρισα πολύ κόσμο, και σήμερα τελευταία μέρα, στο συνέδριο, έχω μια πικρία από την εμπειρία. Και επειδή θέλω να ξαναέρθω στο επόμενο συνέδριο, γκρινιάζω πριν ακόμα λήξει το προηγούμενο. Άλλωστε φάνηκε και από το κόσμο. Εγώ χονδρικά τους “μέτρησα” σχεδόν τους μισούς από πρόπερσι…

Σταματάω εδώ γιατί έχω πάθει αγκύλωση από το πληκτρολόγιο.

Έχει και άλλο αλλά από Αθήνα μεριά… τα υπόλοιπα. Πάω για breakfast.

Καλημέρα στη Σύρο και από τη Σύρο. Προβλέπεται μια ωραία μέρα… Τα λέμε.