Όταν οι μαθητές γίνονται φίλοι…
Σήμερα πέρασε η Δάφνη από το σχολείο. Μετά από 9 χρόνια που αποφοίτησε μας επισκέφτηκε και μιλήσαμε για περίπου μισή ώρα. Δεν θα σταθώ στο θέμα της συζήτησης αλλά θα σταθώ στο μοναδικό κλίμα που είχε η συνάντηση.
Μια νεαρή κοπέλα με ανάμεικτα συναισθήματα, από τη μία τα συναισθήματα του μαθητή που είναι στο “άβατο” των καθηγητών, με την αμηχανία και την αγωνία του ποιος είναι εκεί και τι θα πει. Και από την άλλη μια νέα, χωρίς να έχει την “εξάρτηση” της βαθμολογίας από τους καθηγητές, που ήθελε να μιλήσει με τους παλιούς της καθηγητές.
Πολύ σύντομα “έσπασε ο πάγος” και μπόρεσε να εκφραστεί ελεύθερα. Όμως μια φράση της είναι αυτή που δείχνει τι ακριβώς ισχύει. “Μια φορά μαθητής, πάντα μαθητής…” είπε σε κάποια φάση. Και μόνο αυτή η φράση δείχνει την αμηχανία που αισθανόταν. Και να σκεφτεί κανείς ότι από όλους τους παρόντες καθηγητές μόνο δύο ήταν καθηγητές της ενώ από τους άλλους συναδέλφους αρκετοί ήταν … συνομήλικοί της. Παρόλα αυτά ο χώρος είχε την δική του επίδραση.
Προσωπικά, από τις καλύτερες φάσεις της καθηγητικής μου καριέρας είναι όταν βλέπω αποφοίτους και μιλάμε, χαλαρά, και γελάμε και λέμε τι γινόταν τότε. Φυσικά και υπάρχει μια απομυθοποίηση, διότι πλέον δεν είμαστε καθηγητές – μαθητές αλλά δυο άνθρωποι που συζητάμε. Μέσα από αυτές τις συζητήσεις, εγώ πάντα παίρνω την “ανάδραση” (feedback) που είναι απαραίτητη για να δω τι γίνεται και πως θα μπορέσω να γίνω καλύτερος. Μέσα από αυτές τις συζητήσεις, μέσα από το φίλτρο του χρόνου και χωρίς τους περιορισμούς του “καθηγητή”, είναι πιο εύκολο να εκφραστείς.
Έτσι λοιπόν μια φίλη από τα παλιά σήμερα βρέθηκε στο σχολείο, μιλήσαμε, γελάσαμε ήπιαμε το καφέ μας και … θυμηθήκαμε τα παλιά.
Τη καλησπέρα μου.
Σοφη η φραση της κοπελιας “μια φορα μαθητης, παντα μαθητης…”. Και παντα θασαι καθηγητης της. Οπως και οι συνομιληκοι της, ντυμένοι τον καθηγητικό τους μανδύα, παντα θα την κανουνε να νιώθει μαθήτρια. Ειναι ρολοι ζωης αυτοι. Σε σημαδευουνε ακομα κι οταν νομιζεις οτι τους εχεις ξεπεράσει.
Είναι πραγματικά τόσο περίεργη αυτή η απομυθοποίηση μαθητή/καθηγητή. Θα συμφωνησω κ εγώ με την πρώην μαθήτρια! Μια φορά μαθητής, πάντα μαθητής! Και δεν ειν’κακό αυτό! 🙂
Θα συμφωνήσω και με τους δυο. Από την άλλη είναι μεγάλη χαρά να τους βλέπεις να γυρνάνε μετά από χρόνια στο σχολείο και να σου περιγράφουν τη πορεία τους στη ζωή.