Καφές με φίλους…

Για του φίλους μου έχω ξαναγράψει. Δεν ξέρω τι από όλα ισχύει. Είναι τα αδέλφια που διαλέγουμε, που λέει και η πρόσφατη διαφήμιση, τους φίλους τους διαλέγουμε γι’αυτο δεν τους παιδεύουμε και άλλα τέτοια.

Η φάση που μου αρέσει περισσότερο από όλες όμως είναι όταν είμαι για καφέ με τους φίλους μου. Τότε “περνάω σε άλλη διάσταση”. Δηλαδή το γεγονός ότι είμαι με ανθρώπους δικούς μου και μιλάμε χωρίς μισόλογα και λέξεις κρυμμένες πίσω από αυτα που ακούγονται, είναι ό,τι καλύτερο. Το να έχω τους ανθρώπους που αισθάνομαι κοντά μου και να μοιράζομαι τις εμπειρίες μου, τις απόψεις μου… τον εαυτό μου τέλος πάντων, είναι ό,τι καλύτερο. Το να βλέπω τις εκφράσεις τους και τις αντιδράσεις τους σε αυτά που ακούνε, το να μου δίνουν τη γνώμη τους, που άσχετα αν συμφωνώ ή όχι, με ευχαρίστηση ακούω και παίρνω υπόψη μου, με τιμά.

Αυτές τις μέρες έκλεισε το σχολείο λόγω γρίππης, και τι έκανα… πήγα για καφέ με φίλους. Φίλους αγαπημένους που είχα καιρό να δω. Αλλά και φίλους που “βλέπω”  καθημερινά, αλλά δεν είχα ποτέ το χρόνο να δώ και να μιλήσω μαζί τους. Έτσι το μενού είχε καφέ στην Αγία Παρασκευή, στο Μουσείο (φανταστικό – είχα πολύ καιρό να πάω ), στο Φλοίσβο (επίσης φανταστικό αλλά δυστυχώς μόνο δι’ ορθίους ) ( Υπόδειξη: αν πάτε κατά τις 11.30 φύγετε κατευθείαν προς τα δεξιά και παρκάρετε κοντά προς το Αβέρωφ. Από την άλλη δεν θα βρείτε τίποτα και θα κάνετε μισή ώρα να φτάσετε στο τέλος της διαδρομής για να πειστείτε και άλλο τόσο για να γυρίσετε – δεν λέει) Επίσης 12 το μεσημέρι ανοίγει το Fridays και μόνο τότε μπορείτε να βρείτε θέση να κάτσετε. Μετά από ένα τέταρτο, μόνο “ζεστές” θέσεις μπορείτε να βρείτε (κν μόνο όταν φεύγει κάποιος και είστε από πάνω). Δυό επισκέψεις σε σπίτια και σήμερα επίσκεψη σε γραφείο.

Σε όλες τις περιπτώσεις είχα απέναντί μου ανθρώπους που γνωρίζομαι χρόνια και πέρασα φανταστικά. Ας ήταν έστω και μισή ώρα η επίσκεψη. Γιατί τελικά αυτό που αξίζει – όπως είπε σήμερα η Αργυρώ (και συμφωνώ απολύτως) – είναι αυτές οι στιγμές που περνάμε με αγαπημένα πρόσωπα και τελικά είναι λίγες.

Και μόνο για αυτό, μπορώ να πω ότι καλά μου ήρθαν οι “μίνι διακοπές” από τη γρίππη. Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να τις χαρακτηρίσω διαφορετικά. Γνωρίζω πολύ καλά ότι θα ακολουθήσει περίοδος άγχους και τρεξίματος αλλά “ζω τη μέρα” (κν live the day). Το θέμα της ύλης και της δουλειάς θα διευθετηθεί. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που έχουμε πήξιμο. Είναι πολύ κοινό το φαινόμενο. Φέτος οι ημερομηνίες δεν βοηθάνε με το Πάσχα πάαααααρα πολύ νωρίς αλλά κάπως θα τα καταφέρουμε.

Τα καινούργια μου παιγνίδα ακόμα προσπαθώ να τα στήσω. Μου έχουν φάει σχεδόν άπειρες ώρες και ακόμα το ψάχνω. Τώρα τελειώνει (σε 17 λεπτά για την ακρίβεια) την αντιγραφή όλων των αρχείων από τον παλιό υπολογιστή στον καινούργιο. Δεν θα σβήσω ακόμα τίποτα – εννοείται – από το παλιό. Μόλις βεβαιωθώ ότι δεν ξέχασα τίποτα θα του κάνω ένα FORMAT, που το μισό να είναι δικό του θα του φτάνει. Επί έξι χρόνια έβαζα, έβαζα, έβαζα… αχούρι τον έκανα. Τώρα ένα συγύρισμα του χρειάζεται.

Από την άλλη τα WINDOWS 7 είναι μάλλον καλά (“Not as bad as expected” όπως διάβασα κάπου) αλλά βρε αδέρφια… καταργήθηκε η συμβατότητα “προς τα πίσω” που υπήρχε μέχρι τώρα; Έτσι έχουμε πλέον μια πολύ καλή κάρτα οθόνης εξωτερική σε αχρησία και ένα σκανεράκι με αναγνώστη αρνητικών και slides επίσης σε αχρησία. Δεν τα βλέπει με τίποτα. Επίσης το δίκτυο… άλλη πονεμένη ιστορία. (Εδώ ειλικρινά θα δεχόμουν ευχαρίστως τη βοήθεια όποιου μπορεί να μου δώσει οδηγίες πως φτιάχνω οικιακό καλωδιακό δίκτυο ανάμεσα σε ένα Η/Υ με windows 7 και άλλλους 4 με ΧΡ).  Τα χάσαμε όλα. Πρέπει να εγκαταστήσω τον εκτυπωτή σε δίκτυο πλέον γιατί δεν τον βλέπουν και άλλα τέτοια καλά. Εντάξει βρήκα πάλι να ασχολούμαι. Θα περάσω αξέχαστα.

Μέχρι να καταφέρω να κάνω λοιπόν όλες αυτές τις δουλειές σας χαιρετώ και τα λέμε σε επόμενη φάση . Τη καληνύχτα μου (άργησα πλέον να γράψω σήμερα)

Tags: windows7, δίκτυο, καφές, φίλοι