Δευτέρα πρωί στο σούπερ μάρκετ.
Είπαμε το κλείσιμο του σχολείου έδωσε κάποιες αλλαγές στο καθημερινό μου πρόγραμμα. Έτσι βρέθηκα Δευτέρα πρωί στο Σούπερ Μάρκετ σε ώρα εντελώς ασυνήθιστη για μένα. Εκεί λοιπόν μπροστά στο πάγκο των τυριών έχοντας απέναντι μου τον Λευτέρη, υπάλληλο που με εξυπηρετεί πολλά χρόνια τώρα, ώστε τελικά να έχουμε και μια κουβέντα παραπάνω, έδινα μιά μια τις εντολές για το τι ήθελα. Σε κάποια φάση λοιπόν αφού είχα πάρει τα περισσότερα με ρωτάει αν θέλω κάτι άλλο και λέω …
– Να δω τι άλλο έχει γράψει το αφεντικό….
Πίσω μου λοιπόν ακούω μια φωνή…
– Χμ!!! Καταλαβα,…πάρε το κατάλογο από το τραπέζι και πήγαινε από το σούπερ μάρκετ….
Γυρνάω να δω ποιος είναι και βλέπω ένα κύριο… στη κλάση μου, κουστουμάτο και γραββατάτο, με μια λίστα για τα ψώνια στο χέρι να περιμένει μετά από εμένα. Τον κοιτάω καλά…δεν τον είχα ξαναδεί…
– Περίπου …λέω. Εδώ πρέπει να πω οτι η λίστα για τα ψώνια είναι ένα σημείο αιχμής που συσπειρώνει όλη την οικογένεια και όλοι συνεισφέρουν – για να τη γεμίσουν εννοείται – . Και συνεχίζω…
…Ναι αλλά την προηγούμενη εβδομάδα έκανα την επανάστασή μου. Δεν πήγα καθόλου Σούπερ Μάρκετ και άφησα τη σύζυξ να ψωνίσει μόνη της…
– Καλά … απαντάει με ύφος όλο νόημα. Και συνεχίζει. Το έχω κάνει και εγώ αυτό και πήρε τα απολύτως απαραίτητα και την επόμενη φορά που πήγα φορτώθηκα τα διπλάσια.
– Μάλιστα… συμφώνησα και εγώ μια και ακριβώς τα ίδια έγιναν και σε μένα. Έχοντας το σουπερ μάρκετ ακριβώς απέναντι από το σπίτι μας, όντως πήγε δυο φορές πήρε ακριβώς ό,τι έλειπε και όσα ακριβώς χρειαζονταν και επέστρεψε. Σε σχόλιο μου γιατί δεν πήρες και το …. Η απάντηση ήρθε πληρωμένη:”Δεν μπορώ να κουβαλάω όσα μπορείς εσύ” (κν αν θες προχώρα… απέναντι είναι). Το αποτέλεσμα είναι ότι αφενός μεν δεν “κόλλωσε” η σύζυξ στα ψώνια και αφετέρου την επόμενη φορά η κατάσταση ήταν μεγαλύτερη.
Και συνεχίζει ο “συνάδελφος”…
-Έτσι λοιπόν και εγώ προτιμώ να κάνω τη δουλειά μου όπως ξέρω τόσα χρόνια και να έχω το κεφάλι μου ήσυχο…
– Χμ !! (σειρά μου τώρα) Ναι έτσι είναι. Πάντως καλά είναι – γυρνάω και λέω στο Λευτέρη…Τώρα είμαι πιο ήσυχος.
– Γιατί; με ρωτάει ο Λευτέρης (που πολύ το διασκέδαζε όλο αυτό το παιγνίδι).
– Μα γατί δεν αισθάνομαι μόνος μου πλέον…..
– Ααααααα! Ναιιιιι…. και πολλοί άλλλλοοιιιι μου λέει με νόημα ο Λευτέρης που προφανώς λόγω θέσης πολλά είχε δει.
Γελάσαμε και οι τρεις και σκορπίσαμε… και μη ξανακούσω αηδιές για αδύνατο φύλο και άλλες ……ς γιατί όποιος τις πει θα βρεθεί μπλεγμένος….
Τη καλημέρα μου.
Αχαχαχαχα!!!…χαχαχαχα…!!!
Πλάκα έχεις!! :):)
Τουλάχιστον είναι μια δουλειά που μπορείτε και την κάνετε σωστά!!! Κι αυτό γιατί ακολουθείτε συγκεκριμένες οδηγίες γραμμένες σε χαρτί!!…:):):):
Για όλες τις υπόλοιπες θέλετε ειδικό manual για να τις τελειώσετε!! (π.χ. να βάλετε πλυντήριο, να αδειάσετε το πλυντήριο πιάτων, κτλ..!!):):)
–Δεν φτάνει που κάνετε την περατζάδα σας, με το πρόσχημα ότι βοηθάτε και στις δουλειές! Έχετε και παράπονο!!
:):)
(Εμπλεξα; ή όχι ακόμα;:) :):)
Χωρίς πλάκα, μπράβο σας -γιατί ακόμα κι αυτό, είναι ξεθέωμα..
την καλημέρα μου, Μανώλη!
Γειά σου Σμαράγδα. Η αλήθεια είναι ότι έχεις βάλει καλή υποψηφιότητα για “μπελάδες”. Πάντως δεν χρωστάμε και χάρη που μας επιτρέπετε να πάμε για ψώνια στο σούπερ μάρκετ…( 😉 )
Τέλειο, απίθανο, αληθινό. Εγκρίνεται και επαυξάνεται!!