Μαμα…γερνάω…
Έλεγε ένα τραγούδι παλιότερα. Από σήμερα είμαι πιο κοντά στο μισό αιώνα. Δυο χρονάκια μείνανε. Αισίως λοιπόν έκλεισα τα 48 και προχωράω “ακάθιστος”. Πως αλλιώς θα προχωρούσα θα μου πείτε. Για αυτό λοιπόν τα γλυκάκια και για τα καλωσορίσματα. Περάστε να γλυκαθείτε.
Όλα αυτά τα χρόνια πρόσθεσαν… σε σοφία (λέμε τώρα), σε ωριμότητα, (είπαμε κάποιοι γερνάνε άλλοι ωριμάζουν – μεγάλος ο Σων Κόννερυ), σε εμπειρίες, σε φίλους. Κάθε χρονιά ήταν καλύτερη από την προηγούμενη, γιατί ξεχνάω εύκολα και δεν θέλω να κουβαλάω τις άσχημες στιγμές στο μέλλον μαζί μου. Απόκτησα φίλους, καλούς και καλύτερους. Απόκτησα εχθρούς (;). Δεν ξέρω, ίσως, αλλά δεν με νοιάζουν. Βασικά νομίζω ότι δεν υπάρχει κανένας σε αυτή τη κατηγορία… αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Μπορώ ακόμα να ονειρεύομαι και μου αρέσει να κάνω σχέδια. Το αν θα βγούν είναι δεύτερο, αλλά νομίζω ότι η δυνατότητα να ονειρεύεσαι είναι σημαντική. Γελάω, και το ευχαριστιέμαι. Κάποιοι ανησυχούν αν είμαι καλά, άρα έχει δίκιο το ρητό ότι …”κάνει τους άλλους να ανησυχούν”. Αντε να δούμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον.
Μια και βρεθήκατε εδώ βγείτε και μια βόλτα στο καινούργιο μου σπιτικο. Όλο και κάτι καινούργιο θα βρείτε. Και αν έχετε και καμια καινούργια ιδέα πείτε την. Το blog είναι “διαδραστικό”.
Τη καλησπέρα μου.
Χρόνια Πολλά! Να σε χαιρόμαστε….
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!
Πολύχρονος & ευτυχισμένος!!!
(σε αντιδιαστολή προς το “πολύχρωμος & εντοιχισμένος” που κακεντρεχώς εύχονται κάτι παιδιά στο εργαστήριο)
Μου άνοιξες την όρεξη με τα γλυκά μεσημεριάτικα – πάω να χτυπήσω σοκοφρέτα.
Συνέχισε έτσι – να ονειρεύεσαι, να γελάς, να είσαι αισιόδοξος, και να είσαι και καλά. Κυρίως για σένα, αλλά -γιατί όχι; – για να σκάσουν οι οχτροί μας.
Με τις οικογενειακές μας ευχές.
Ευχαριστώ ευχαριστώ όλους σας και στο εδώ … “μαγαζί” αλλά και στο άλλο. Ε βέβαια να σκάσουν οι οχτροί μας Αμαλία. Εμείς θα σκάσουμε… δεν λέει… Σεμνά με τις σοκοφρέτες έτσι;
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΝΩΛΗ!!! ΝΑ ‘ΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ, ΥΓΙΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΣ!!! 🙂
Το “δημιουργικός” το έγραψα με αφορμή και τα ..ίχνη σου στα οποία μόλις έκανα μια γρήγορη βόλτα! Βρε θηρίο!! Πού έβρισκες το χρόνο και τα έφτιαχνες όλα αυτά;; Μπράβο!! 🙂 Το μεράκι είναι αδιαμφισβήτητο, αλλά το πλήθος των “έργων”-ιχνών με εντυπωσίασε!!
ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ!!!
🙂
Γιάννη ευχαριστώ. Η Μαίρη με “προκάλεσε”. Είχε φτιάξει τόσα blogs που έπρεπε να τη ξεπεράσω. Κάτι σαν το …”του Μιλτιάδη τρόπαιο.” Η αλήθεια είναι ότι είναι πολλά χρόνια που ψάχνω τους τρόπους επικοινωνίας μέσω διαδικτύου. Τι να το κάνεις όμως… τα περισσότερα είναι πλέον διαδικτυακά “σκουπίδια”. Και νομίζω ότι υπευθύνως κινούμενος πρέπει σιγά σιγά να σβήνω.Θα δω μάλλον θα το κάνω. Θα δω.