Το LFH ED στο Εθνικό θέατρο | Vie Pédagogique
See on Scoop.it – TA NEA TOY LFH
Το πρόγραμμα των θεατρικών παραστάσεων από σχολεία με βάση τον Θουκυδίδη, ολοκληρώνεται και έχουν αρχίσει οι παραστάσεις να δίνονται στην αίθουσα Τσίλερ του Εθνικού Θεάτρου.
Η δική μας είναι προγραμματισμένη για την Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου. Πληροφοριές για τη παράσταση αλλά και πως μπορείτε να την παρακολουθήσετε, μπορείτε να δείτε στον σύνδεσμο της επικεφαλίδας.
See on lfh.edu.gr
I am baaaack!!!
Πέρασε ένας μήνας από την τελευταία μου εγγραφή. Σε αυτό το μήνα γίνανε πολλά, πάρα πολλά. Τα πιο βασικά είχαν να κάνουν με εκδηλώσεις και συνέδρια. Από την άλλη υπήρχε η πενθήμερη της Γ’ Λυκείου από την οποία γύρισα μόλις χθες. Όλα τα παραπάνω μαζί με μια σειρά διαγωνίσματα που έπρεπε να βάλω, με την καθημερινή δουλειά στο σχολείο, με την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ LFH που συντηρώ, οδήγησαν στην απουσία μου. Οπότε μην ανησυχείς Αντιγόνη… δεν έχω χαθεί. Μόλις οργανωθώ λιγάκι, θα έχετε ανταπόκριση από Ρώμη, Τϊβολι και Πομπηία.
Το ένα καλύτερο από το άλλο. Οι Ιταλοί έχουν καταφέρει να κάνουν το ελάχιστο, αξιοθέατο. Το δεκαήμερο πριν τα Χριστούγεννα είναι η νεκρή περίοδος του τουρισμού… λένε. Πάντως εγώ είδα τον εμπορικό δρόμο via Corso ή κάπως έτσι, γεμάτο από κόσμο, δηλαδή δυσκολεύεσαι να περπατήσεις, και προβληματίστηκα, στο όταν έχει τουριστική κίνηση πως είναι. Κλειστά μαγαζιά δεν είδα, όπως στο κέντρο της Αθήνας, που κάθε 4-5 μαγαζιά ένα είναι κλειστό. Δεν ξέρω που είναι οι ευκαιρίες για ψώνια, πάντως 2-3 πράγματα που έψαχνα, δεν βρήκα το λόγο (τιμής) να μεταφέρω από την Ιταλία κάτι στην Ελλάδα. Έτσι μικροσουβενίρ και ψιλοδωράκια, για να μη πούμε ότι γύρισα με άδεια χέρια.
Μόλις τακτοποιήσω το υλικό και μαζέψω φωτογραφίες και βίντεο θα έχετε το οδοιπορικό στη Ρώμη, το Βατικανό, τις Κατακόμβες, το Τίβολι, όπου στο τσακ, γλυτώσαμε την χιονοθύελλα και τη καταιγίδα (όχι πάνω από 5 λεπτά πριν, μπήκαμε στο λεωφορείο), την Πομπηία.
Έτσι σας κρατάω… σε αγωνία. Αλλά για να σας δώσω πρόγευση σας ανεβάζω μια φωτό από την Πομπηία…
Δεν πιστεύω να περιμένατε κλασσική φωτογραφία….
Τη καλησπέρα μου….
Επιστημονικός Εγγραμματισμός
Παρακολούθησα σήμερα στην Ένωση Ελλήνων Χημικών μια ημερίδα με θέμα τον Επιστημονικό Εγγραμματισμό. Η αλήθεια είναι ότι μέχρι σήμερα δεν είχα προβληματιστεί για το θέμα αλλά μετά την σημερινή ενημέρωση, νομίζω ότι είναι ένα μάλλον σημαντικό θέμα.
Να σας πω με λίγα λόγια το θέμα μια και είναι δύσκολο να σας περιγράψω όλο το πρωινό.
Ο επιστημονικός εγγραμματισμός λοιπόν είναι να έχεις τη δυνατότητα, να καταλάβεις τι ακούς, να μπορέσεις να το κρίνεις, να βάλεις ερωτήματα αλλά και να χρησιμοποιήσεις τις γνώσεις που έχεις για να βρεις απαντήσεις στα προβλήματα που εμφανίζονται. Είναι ίσως απλοϊκή προσέγγιση αλλά νομίζω ότι αποδίδει την έννοια. Θα μπορούσαμε να την πούμε “επιστημονικός αλφαβητισμός”. Καταλαβαίνετε ότι η λέξη αλφαβητισμός σημαίνει πολλά και δυστυχώς διαφορετικά για τον καθένα.
Να σας δώσω ένα παράδειγμα για να καταλάβετε τι εννοώ : Ρωτάμε τρεις ανθρώπους αν γνωρίζουν από υπολογιστές. Και οι τρεις απαντάνε ΝΑΙ. Για να δούμε όμως τι εννοούν :
Ο πρώτος είναι μια γραμματέας και λέγοντας ΝΑΙ εννοεί ότι μπορεί να γράψει σε WORD, να κάνει καταχωρήσεις σε EXCEL και να “σκαρώσει” μια παρουσίαση στο POWER POINT.
O δεύτερος είναι ένας τεχνικός Η/Υ και λέγοντας ΝΑΙ εννοεί ότι γνωρίζει να ανοίγει το κουτί και να συναρμόζει τα κομμάτια που αποτελουν ένα υπολογιστή και φυσικά μετά να δουλεύει.
Ο τρίτος είναι ένας Ηλεκτρολόγος μηχανικός που μπορεί να ασχοληθεί τόσο με τα εξαρτήματα, όσο και με τον προγραμματισμό αλλά φυσικά και με την χρήση των εφαρμογών γραφείου.
Και οι τρεις απάντησαν ειλικρινέστατα ΝΑΙ και μπορούν να το αποδείξουν.
Για εμάς τους εκπαιδευτικούς πρέπει να πετύχουμε να “εγγραμματίσουμε” (αν είναι σωστός ο όρος ) τους μαθητές μας. Να μπορέσουμε να ξεφύγουμε από εκείνο το ερώτημα που βάζουν οι μαθητές : “Εγώ που θα τα χρειαστώ;” αλλά και το άλλο “επιχείρημα” : ” Εγώ θα πάω θεωρητική κατεύθυνση άρα δεν θα τα χρειαστώ”. Οι μαθητές θα μπορούσαν να καταλάβουν τη σημασία των γνώσεων που αποκομίζουν μέσα στο σχολείο και να τις αξιοποιήσουν στη καθημερινή τους ζωή, και όχι μόνο για να μπουν στο Πανεπιστήμιο.
Η δυνατότητα μας να “ξεφύγουμε” έχει τρεις βασικούς άξονες : εμάς, τη κοινωνία και το Υπουργείο.
Ξεκινώντας από εμάς τους εκπαιδευτικούς θα σταθώ στην δυσκολία που έχουμε να ενσωματώσουμε “νέες τεχνικές” στην διδασκαλία. Αν έχουμε μάθει να κάνουμε το μάθημά μας με ένα τρόπο, και είναι καλός, δύσκολα υιοθετούμε κάτι νέο. Και όσο περνάει ο χρόνος, τόσο πιο δύσκολο γίνεται. Θα πρέπει να βρίσκουμε εκείνους τους συνδέσμους που είναι απαραίτητοι για να μπορέσουμε τη γνώση με τη καθημερινότητα. Να δείξουμε στους μαθητές μας ότι το μάθημα που διδάσκουμε (και όχι μόνο η χημεία) δεν είναι μόνο στα βιβλία ή μόνο το εισιτήριο για το Πανεπιστήμιο αλλά είναι μια γνώση που χρησιμοποιείται και αξιοποιείται καθημερινά. Πολλές φορές χωρίς να το γνωρίζουμε.
Πηγαίνοντας στη κοινωνία, έχουμε την άποψη για την γνώση που λέει ότι αυτά που χρειάζεται να μάθει είνα αυτά που του χρειάζονται για να μπουν στα Πανεπιστήμια. Τα άλλα, εντάξει… ας το κάνουν το μάθημα αλλά δεν χρειάζεται να το μάθει κιόλας. Το παραπάνω δεν είναι αναγκαίο και φυσικά δεν χρειάζεται.
Και πάμε στον τρίτο άξονα που είναι το Υπουργείο. Τα κλειστά αναλυτικά προγράμματα, μας δεσμεύουν στο ένα και μοναδικό βιβλίο, το οποίο είναι το ευαγγέλιο και πάνω σε αυτό στηριζόμαστε για οποιαδήποτε διδασκαλία. Μάλιστα στην Γ’ Λυκείου ελεγχόμαστε σε επίπεδο σελίδων για το πόσο έχουμε προχωρήσει.
Συνδυάζοντας τα παραπάνω, τουλάχιστον για το λύκειο, είναι μάλλον δύσκολο να περάσουμε τα αντικείμενά μας σε κάποιο άλλο επίπεδο από αυτό που περιέγραψα παραπάνω.
Έτσι η σημερινή ημερίδα, που ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, θα μπορούσα να πω ότι είχε εξαιρετικό θεωρητικό ενδιαφέρον. Δεν ξέρω σε ποιο βαθμό θα μπορούσε να εφαρμοστεί, μέσα στη σχολική καθημερινότητα με τις περιορισμένες ώρες διδασκαλίας και το κλειστό αναλυτικό πρόγραμμα.
Η κυρία Αναστασία Γεωργιάδου – σχολική σύμβουλος και εισηγήτρια της ημερίδας, χρησιμοποίησε μια παρουσίαση την οποία μπορείτε να δείτε εδώ. Έχει πολύ περισσότερο υλικό και πληροφορίες για όποιον θέλει να μελετήσει.
Τη καλησπέρα μου.
Οι ολομέλειες στις ερευνητικές εργασίες…
Τη Δευτέρα 22 του Οκτώβρη στο Λύκειο του Ψυχικού πραγματοποιήθηκε μια ενημερωτική ημερίδα πάνω στις Ερευνητικές Εργασίες. Η αλήθεια είναι ότι ένα χρόνο μετά την πρώτη εφαρμογή, υπάρχει ακόμα μια νεφελώδης κατάσταση για το πως γίνονται οι ερευνητικές εργασίες. Η γενικότερη άποψη είναι ότι υπάρχει πολύς αυτοσχεδιασμός… στη πράξη.
Ο αυτοσχεδιασμός πιθανόν ξεκινάει από την έλλειψη ενημέρωσης για το πως θα έπρεπε να γίνεται το μάθημα, και ποιος θα έπρεπε να είναι ο ρόλος του καθηγητή στη τάξη. Πάνω σε αυτή τη πρακτική μαζί με τον Θοδωρή Ορεινό και τη Τερέζα Γεωργιάδου (Σχολική σύμβουλο, που οργάνωσε και την ημεριδα – συζήτηση) προσπαθήσαμε να καλύψουμε αυτή την ανάγκη των συναδέλφων. Έτσι μπροστά σε ένα ενθουσιώδες κοινό 22 συναδέλφων από διάφορα σχολεία, ο κ. Ορεινός παρουσιάσε το θεωρητικό μέρος των Ερευνητικών Εργασιών ενώ το δικό μου το κομμάτι αφορούσε τη σημασία της ολομέλειας στην διεξαγωγή των ερευνητικών εργασιών. Για όποιον θα ήθελε να δει την παρουσίαση θα πρέπει να δεί τον σύνδεσμο ΕΔΩ. Για τις ολομέλειες έχω ξαναγράψει. Με δυο λόγια είναι από τα πιο σημαντικά εργαλεία, μια και μέσα από αυτές αναπτύσσεται η συνεργασία μεταξύ των μελών της ομάδας, μεταξύ των ομάδων στο τμήμα ενδιαφέροντος αλλά και στην ολομέλεια τάξης μεταξύ όλων των μαθητών. Βλέπετε ένα από τα δύσκολα σημεία στις ερευνητικές εργασίες είναι να δεχτούμε ότι οι ομάδες δεν είναι ανταγωνιστικές αλλά συναγωνιστικές. Οι απορίες είναι αφορμές για συνεργασία και βοήθεια από την μια ομάδα στην άλλη. Οι λύσεις και οι πρωτοπόρες ιδέες είναι αφορμή για σκέψη και χρήση τους και στις άλλες εργασίες. Ο καθηγητής ή οι καθηγητές που βρίσκονται στη τάξη, είναι μαέστροι σε ορχήστρα. Ο κάθε μαθητής πρέπει να ξέρει τι έχει να κάνει – η τουλάχιστον να έχει μια ιδέα για το πως θα δουλέψει – και να του επιτραπεί να κάνει λάθη, γιατί μέσα από αυτά θα μάθει. Και όπως είπε και ο Θοδωρής, ας μην είναι τέλεια η εργασία, αρκεί να είναι δική τους.
Ένα άλλο σημαντικό θέμα είναι το ερευνητικό ερώτημα. Δύσκολο θέμα… πραγματικά. Μετά τον περυσινό απολογισμό μας οι συνάδελφοι αποφασίσαμε ότι αυτό ήταν το μεγαλύτερο μας πρόβλημα. Οι ερευνητικές εργασίες “δεν είχαν ερώτημα”. Εντάξει όχι όλες αλλά πολλές είχαν την λογική της εργασίας copy – paste με αποτέλεσμα να γίνουν εργασίες καταγραφής πληροφοριών.
Σε αυτό το σημείο έγινε εργαστήριο, όπου στους συναδέλφους – μαθητές, δόθηκε το γενικό θέμα “ΔΙΑΤΡΟΦΗ” και τους ζητήθηκε να βγάλουν το κεντρικό ερώτημα και κυρίως να παρουσιαστεί στην “τάξη” και να συζητηθεί για να βγουν συμπεράσματα.
Ο θόρυβος της τάξης αμέσως πολλαπλασιάστηκε στην προσπάθεια να βρεθεί το ερώτημα. Αυτό γίνεται και στη τάξη και εδώ ο καθηγητής δεν πρέπει να ζητήσει ησυχία. Ίσως το αντίθετο θα έλεγα. Να προκαλέσει τους μαθητές να συζητήσουν. Και να καταλήξουν σε ένα ερώτημα. Για το συγκεκριμένο θέμα μια καλή ερώτηση που προέκυψε ήταν : “Μεσογειακή Διατροφή : τελικά κάνει καλό στην υγεία;” Αυτό σαν ερώτημα βάζει τα εξής υποερωτήματα : Τι είναι μεσογειακή διατροφή; Ποια είναι το τρόφιμα που την αποτελούν; Ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της; Ποια είναι η ποιότητα των τροφίμων ; Η μεσογειακή διατροφή από μόνη της φτάνει ;
Συγκεντρώνοντας και ό,τι άλλο υλικό αποφασίσει η ομάδα θα καταλήξει στη συμπέρασμα : Η Μεσογειακή Διατροφή είναι ή δεν είναι καλή για την υγεία. Το βασικό χαρακτηριστικό που πρέπει να έχει το ερευνητικό ερώτημα είναι να μην έχει προκαθορισμένη απάντηση (να είναι ανοικτή όπως λέμε). Αν είναι να απαντήσουμε ότι η μεσογειακή διατροφή κάνει καλό στην υγεία επεδή έτσι λένε… τότε δεν έχουμε κάνει έρευνα και ούτε απαντήσμε κάποιο ερώτημα. Σε όποια απάντηση και αν καταλήξουμε θα πρέπει να έχουμε τεκμηριώσει από το υλικό που συγκεντρώσαμε την απάντηση. Δύσκολη υπόθεση. Μια άλλη ομάδα κατάληξε στην ερώτηση : “Ειδική διατροφή : Είναι πράγματι απαραίτητη;” Και εδώ υπάρουν πολλά υποερωτήματα… προσπαθήστε να τα καταγράψετε για να δείτε πως δουλεύει.
Και έτσι είκοσι ακόμη συνάδελφοι άκουσαν, προβληματίστηκαν, έκατσαν στη θέση του μαθητή και ασχολήθηκαν με αυτό που λένε ερευνητικές εργασίες και κάθησαν εκτός ωραρίου για να φτάσουμε στο τέλος των εργαστηρίων.
Αν κάποιοι συνάδελφοι θέλουν να βρουν συγκεντρωμένο υλικό για τις ερευνητικές εργασίες που έχει δημιουργηθεί από συναδέλφους. Ο φίλος Γιώργος Παναγιωτακόπουλος άνοιξε τη σελίδα και όλοι οι υπόλοιποι φροντίσαμε να τη γεμίσουμε. Εσείς μένει να τα ψαχουλέψετε και να βρείτε ότι σας ενδιαφέρει.
Μέχρι νεοτέρας…
Τη καλησπέρα μου…
Όταν χορεύουν οι άνθρωποι…
… τα παπούτσια ξεκουράζονται…
Αυτό είναι που λένε… μια στιγμή στο χρόνο…
Τι ακριβώς έχει συμβεί; Να σας εξηγήσω. Εντός των ημερών θα γίνει η γιορτή για την επέτειο του ΟΧΙ και ταυτόχρονα θα έχουμε τη γιορτή της Σημαίας, και την επίδοση των αριστείων της περυσινής χρονιάς.
Αυτά τα παπούτσια όμως ανήκουν στην ομάδα που ετοιμάζουν την γιορτή για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Μια γιορτή η οποία προβλέπεται πολύ…πρωτότυπη…(δεν μπορώ ακόμα να δημοσιεύσω πληροφορίες για το θέμα της γιορτής…οπότε υπομονή. Μόλις οι συντελεστές μου δηλώσουν ότι μπορώ να μιλήσω…τότε θα μιλήσω.)
Τι είναι όμως η σχολική γιορτή για την επέτειο του Πολυτεχνείου ή αν το θέλετε γενικότερα μια σχολική γιορτή…μα το έχω ξαναπεί… η εκπαίδευση αλλιώς. Να σας εξηγήσω για να καταλάβετε…
Μέχρι στιγμής από τις σχολικές γιορτές θυμάμαι τις παρακάτω ενότητες :
28η Οκτωβρίου :
1. Η Γυναίκα στην Πίνδο
2. Η πείνα
3. Τα παιδιά στην κατοχή
4. Η αντίσταση στη κατοχή με ομιλητή τον Μ. Γλέζο
5. Η γελοιογραφία πάει πόλεμο.
6. Η εφημερίδα στην εποχή του πολέμου
7. Η προπαγάνδα στο πόλεμο
και άλλα που τώρα μου διαφέυγουν.
Πάντα διαλέγαμε ένα θεματικό άξονα και ένα κεντρικό θέμα στις γιορτές μας. Αποφεύγαμε τα χρονικά και τις “ξύλινες” αφηγήσεις. Μέσα στη πορεία τους από το σχολείο οι μαθητές είχαν διαφορετικές πτυχές από το γεγονός που γιορτάζαμε στο σχολείο.
Για το Πολυτεχνείο έχουμε ότι είναι η “γιορτή” της Γ’ Λυκείου. Αναλαμβάνουν τα πάντα από μουσική, απαγγελία, χορευτικά, ότι θέλετε…Για να πάρετε μια ιδέα, μπορείτε να δείτε το βίντεο εδώ και να ψάξετε και τα άλλα βίντεο που έχουν ανέβει με την ίδια αρχή, μια και όλη η γιορτή είναι ανεβασμένη. Έτσι φέτος η γιορτή έχει πολύ παντομίμα και θεατρικό και σίγουρα θα είναι πολύ πρωτότυπη σαν σύλληψη. Όμως αυτό θέλει προετοιμασία. Έτσι οι μαθήτριες που θα προσπαθήσουν να μεταφέρουν όλη αυτή την εικόνα, μέσα από ένα χορευτικό που έχουν σχεδιάσει και “συλλάβει” μόνες τους. Κάποιες από αυτές – αρκετές της Γ’ Λυκείου – ασχολούνται χρόνια με το χορό και τώρα με την πίεση των διαβασμάτων, κάπου αυτές οι δραστηριότητες έχουν πέσει σε δεύτερη μοίρα. Μέσα από την εκδήλωση αυτή εκφράζουν αυτή τους την αγάπη, οπότε με τέτοιες προϋποθέσεις μόνο κάτι καλό μπορεί να βγει. Οργανώθηκαν μόνες τους, σκεφτήκαν τι θα κάνουν, κάποια έχει αναλάβει το ρόλο της χορογράφου και οι άλλες ακολουθούν, συζητάνε τα καινούργια βήματα, μετράνε κινήσεις… και σίγουρα θα μετράνε από μέσα τους τη μέρα της γιορτής. Όλα αυτά χωρίς τη παρουσία ή την καθοδήγηση κάποιου μεγάλου.
Τι έχουμε κάνει δηλαδή… έχουμε ακούσει τα παιδιά.Έχουμε συζητήσει μαζί τους και έχουμε συνδιαμορφώσει τη γιορτή. Και έχουμε εμπιστευτεί τα παιδιά, αφήνοντας τους να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό. Και το κάνουν, Μην έχετε καμία αμφιοβολία για αυτό. Τα παιδιά που θα παρουσιάσουν τραγούδια… πάντα με ζωντανή μουσική, προετοιμάζονται κάνοντας πρόβες σε στούντιο τα Σάββατα ή τις Κυριακές. Δεν είναι υπερβολικό το κόστος. 4-5 €/άτομο για το δίωρο. Και προτιμάνε να μη “τα φάνε” σε μια βόλτα αλλά να “κλειστούν στο στούντιο” σε πρόβες. Διαλέξανε τα τραγούδια, μοιράσανε τους ρόλους και τις αρμοδιότητες, φωνάξανε τους τραγουδιστές και κάνανε audition μεταξύ τους για να διαλέξουν ποιος θα τραγουδήσει…
Εμείς λοιπόν τι μπορούμε να κάνουμε; Μάλλον να παραμερίσουμε αφήνοντας χώρο, να παρακολουθήσουμε διακριτικά και στο τέλος να χειροκροτήσουμε το αποτέλεσμα.
Σας ξεσήκωσα; Σας άνοιξα την όρεξη; Αν ναι, ελάτε να μας δείτε από κοντά. Αν πάλι δεν μπορείτε, προς το παρόν δείτε τα περυσινά βίντεο, από την αντίστοιχη γιορτή και κάνετε υπομονή, να ανέβει η καινούργια γιορτή… σε ένα μήνα περίπου.
Μέχρι τότε… τη καλησπέρα μου…
Μοναδικό : Θεραπεία τετραπλού by-pass από την εφορία.
Είναι φοβερό τι μπορεί να θεραπεύσει η εφορία. Πριν πολλά χρόνια φίλη που είχε υποστεί μαστεκτομή, όταν κατέθεσε στην εφορία τα σχετικά “χαρτιά” ο εφοριακός αμφισβήτησε το αν ισχύει η αναπηρία και τα χαρτιά, λες και ο μαστός ξαναφυτρώνει. Η αναλγησία και η τυπολατρεία περισσεύει. Όταν του είπε να του δείξει το στήθος της για να πειστεί κατάλαβε την μλκ που είπε και δέχτηκε τα χαρτιά για το ποσοστό αναπηρίας που προβλέπει η συγκεκριμένη χειρουργική επέμβαση.
Σήμερα ο πατέρας μου 80 χρονών με σοβαρά κινητικά προβλήματα, θεραπεύτηκε προ εξαμήνου, όταν έληξε η βεβαίωση της υγειονομικής επιτροπής, από το τετραπλό by-pass και η ιατρική γνωμάτευση που τη συνόδευε έγινε σε μια στιγμή άχρηστη. Έτσι για έξι μήνες το 2011 δεν είναι πια ανάπηρος με 67 % αναπηρία. Ούτε για το 2012… δεν το συζητάμε. Έτσι πρέπει να “πεταχτεί” μέχρι την υγειονομική επιτροπή, να πάρει μια ανανεωμένη βεβαίωση ότι όντως έχει κάνει αυτή την τόσο σοβαρή εγχείρηση. Έτσι καλείται να πληρώσει περισσότερο φόρο, μια και έγινε καλά και δεν τον ενημέρωσε κανείς.
Οφείλω να δώσω συγχαρητήρια γιατί εγώ του τα έλεγα του πατέρα μου ότι δεν μπορεί να φοροδιαφεύγει, αλλά δεν με άκουγε. Όχι… μου έλεγε… θα τα κρύψω τα 700 €που παίρνω και θα κάνω ζωή χαρισάμενη. Δεν θα μου τα πάρουν εμένα. Εκεί… αγύριστο κεφάλι. Θα σε πιάσουν του έλεγα… Όλους τους πιάνουν. Δεν προλαβαίνουν τα πρόστιμα να πληρώνονται και οι εφορίες πλέον δέχονται τρεις χρηματαποστολές την ημέρα, προκειμένου να απομακρυνθεί το χρήμα. Εκεί… έδωσε ληγμένα χαρτιά… Και σιγά μη τους ξεγελάσει. Να τώρα…θα πληρώσει 75 € παραπάνω να μάθει. Τι να κάνεις… Έπρεπε να με ακούσει…
Έτσι λοιπόν μη τολμήσει κανείς να θεωρήσει ότι επειδή κάποτε τον άνοιξαν “πιάτο” στο χειρουργικό τραπέζι… δεν θεραπεύεται. Όλα θεραπεύονται…. Απλά δεν το έχουμε καταλάβει.
Τη καλησπέρα μου και πάλι συγχαρητήρια.
Μια μεγάλη συνεδριακή μέρα…
Από χθες “τρέχει” το 4 Πανελλήνιο Συνέδριο της Πληροφορικής στην Εκπαίδευση. Και έτσι τρέχαμε και εμείς. Ο Κώστας ο Σχοινάς και εγώ κατασκηνώσαμε σήμερα στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και παρακολουθήσαμε ένα μεγάλο αριθμό εργασιών πάνω στη χρήση της πληροφορικής στην Εκπαίδευση. Αλλά δεν μείναμε μόνο εκεί. Είχαμε και δικές μας εργασίες να παρουσιάσουμε.
Η δική μου εργασία είχε τίτλο : ” Η Επιμέλεια Ψηφιακού Υλικού και η Χρήση της στην Εκπαίδευση “. Θα προσπαθήσω να σας δώσω πολύ συνοπτικά το θέμα : η πολύ μεγάλη ποσότητα ψηφιακών αρχείων έχει οδηγήσει στην ανάγκη να αναπτυχθούν τεχνικές ελέγχου και αξιολόγησης των ψηφιακών αρχείων. Αυτό είναι η επιμέλεια ψηφιακού υλικού. Για τη χρήση στην εκπαίδευση μπορούμε να πούμε κάποια πολύ βασικά πράγματα στα παιδιά μέσα από εργασίες, ώστε να μπορούν να αξιολογούν τα αρχεία που βρίσκουν στο διαδίκτυο. Τώρα το αν πήγε καλά η παρουσίαση δεν θα το πω εγώ. Θα το πείτε εσείς όταν ανεβάσω τα βίντεο και τα δείτε. Πάντως αν κρίνω από το χειροκρότημα ή πολύ ευγενείς ήταν ή μάλλον άρεσε η εργασία. Υπομονή μέχρι τα ντοκουμέντα να ανεβούν στο διαδίκτο και να τα δείτε και εσείς.
Από την άλλη ο Κώστας παρουσίασε μια εργασία πάνω σε ένα πρόγραμμα MicroWorlds pro, στο οποίο παρουσίασε μια απλή εφαρμογή με ένα ασανσέρ. Φαινομενικά είναι κάτι απλό αλλά αυτό το οποίο έχει σημασία είναι, αφενός μεν ότι όταν οι μαθητές φτιάξουν αυτό τον απλό κώδικα, (που εγώ δεν πήρα χαμπάρι που τον έβλεπα, τι έλεγε) θα έχουν εξοικειωθεί με πολύ σημαντικές προγραμματιστικές τεχνικές και αφετέρου, ότι πολύ εύκολα ο καθηγητής μπορεί να δώσει όση πολυπλοκότητα θέλει στο πρόγραμμα αυτό, αυξάνοντας με αυτό το τρόπο τον βαθμό δυσκολίας αλλά και τις γνώσεις που θα αποκτήσουν οι μαθητές. Ήταν μια εργασία – όπως την είδα εγώ – καλά δουλεμένη και “αρχή, μέση και τέλος” και κυρίως με εκπαιδευτικό ενδιαφέρον. Και για αυτό άρεσε και χειροκροτήθηκε δεόντως.
Όμως για εμένα το Συνέδριο ήταν ο δεύτερος γύρος. Ο πρώτος γύρος έγινε το πρωί, όπου υπήρχε μια συνάντηση για τα σοβαρά παιγνίδια (Serious games). Serious games ονομάζονται τα παιγνίδια που χρησιμοποιούνται στην εκπαίδευση. Το θέμα είναι πολύ πιο σύνθετο από ότι ακούγεται και πιθανότατα θα μας απασχολήσει στο μέλλον. Ήδη σε μη τυπική εκπαίδευση (non formal education), χρησιμοποιούνται πολύ για να αποκτήσουν οι εκπαιδευόμενοι, δεξιότητες διαφόρων ειδών. Το θέμα είναι αν μπορούν τα σοβαρά παιγνίδια να ενταχθούν σε τυπική εκπαίδευσημε βάση το αναλυτικό πρόγραμμα. Το θέμα ήταν ακριβώς αυτό… δηλαδή αν μπορούν τα σοβαρά παιγνίδια να ενωματωθούν στο σχολείο και με ποιο τρόπο. Δυστυχώς σε αυτή τη συζήτηση δεν μπόρεσα να μείνω. Όπως γίνεται συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, ο χρόνος “πάει πίσω” και έτσι επειδή έπρεπε να πάω από την Αμερικάνικη πρεσβεία στο Πανεπιστήμιο Πειραιά σε μισή ώρα (τόσο ήταν το κενό) έκανα μια γρήγορη τοποθέτηση εφ’ όλης της ύλης και δυστυχώς αποχώρησα. Έτσι αν ακούσατε σήμερα για κάποιον περίεργο που διέσχισε την Αθήνα και τον Πειραιά “κάθετα” κατά το μεσημεράκι… εγώ ήμουν.
Και αυτό θα ανέβει επίσης στο διαδίκτυο.
Γιατί τώρα γινονται όλα αυτά. Μα το έχω ξαναπεί και ακούστηκε και σήμερα αρκετές φορές στο συνέδριο. Να το πω για μια ακόμα φορά. Ο κόσμος αλλάζει συνέχεια σε όλα τα επίπεδα… και στην παιδεία. Είναι σημαντικό να ενημερώνεσαι για το ποιες είναι οι τάσεις στην εκπαίδευση. Εκεί, στα συνέδρια, δημιουργείτα μια μικρή κοινότητα, εκπαιδευτικών, που βλέπουν όλες αυτές τις αλλαγές να έρχονται και προσπαθούν αφενός να καταλάβουν τι γίνεται και αφετέρου να προετοιμαστούν για τα νέα δεδομένα. Προσπαθούν να βρουν εκείνες τις μεταβατικές καταστάσεις που θα μπορέσουν να βοηθήσουν τους εκπαιδευτικούς να σταθούν απέναντι στους μαθητές τους μέσα στη νέα πραγματικότητα που σιγά σιγά δημιουργείται.
Το σίγουρο είναι ότι οι νέες τεχνολογίες δεν πρόκειται να υποκαταστήσουν την κλασσική εκπαίδευση. Όμως οι νέες τεχνολογίες δίνουν δυνατότητες που δεν μπορούσε κάποιος εκπαιδευτικός να φανταστεί πριν πέντε χρόνια. Από την άλλη μεριά δεν πρόκειται να καλύψουν την ανεπάρκεια κανενός. Όμως οι νέες τεχνολογίες θα μπορέσουν να βοηθήσουν τον εκπαιδευτικό που ξέρει τι θέλει να έχει κάποια εργαλεία επιπλέον στη διάθεσή του για να δώσει ό,τι χρειάζεται στους μαθητές του.
Παρακολουθώ τα συνέδρια που έχουν θέμα τις νέες τάσεις στην εκπαίδευση τα τελευταία έξι χρόνια. Η αλήθεια είναι ότι στα συνέδρια αυτά αισθάνομαι ότι δεν είμαι μόνος αλλά ταυτόχρονα αισθάνομαι πολύ μόνος. Πως γίνεται αυτό; Μα είναι απλό. Στο χώρο του συνεδρίου συγκεντρώνονται εκπαιδευτικοί με την ίδια αγωνία και τους ίδιους προβληματισμούς με εμένα. Από την άλλη μεριά δεν γνωρίζω αν βγαίνουν κάποια συμπεράσματα και αν ενημερώνεται το Υπουργείο Παιδείας για όλη αυτή τη δραστηριότητα. Με εξαίρεση τους σχολικούς συμβούλους που είναι παρόντες και “τρέχουν” για όλες αυτές τις εκδηλώσεις δεν θυμάμαι σε κάποιες από τις εναρκτήριες συνεδριάσεις να υπάρχει κάποιος από το Υπουργείο. Λογικά πρέπει να υπάρχει επικοινωνία, αλλά δεν είναι εμφανής… και σε πολλά σημεία δεν βλέπουμε να αλλάζει κάτι.
Όπως και να έχει το πράγμα, η συμμετοχή στα συνέδρια, τις επιμορφώσεις, τις ημερίδες, είτε με είτε χωρίς εισηγήσεις είναι σημαντικές για τον κάθε εκπαιδευτικό. Έτσι το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σας πω ότι στην ιστοσελίδα που υπάρχει στην αρχή της εγγραφής, πολύ σύντομα θα ανέβουν τα πρακτικά του Συνεδρίου. Οπότε περάστε να ενημερωθείτε για το τι γίνεται.
Τη καλησπέρα μου…
Η αξιολόγηση είναι μια δύσκολη υπόθεση…
– Χριστίνααααα που είναι το CD;
– Ποιο CD;
– Αυτό που μου είχαν δώσει από τη δουλειά…
– Πότε;
– Ξέρω γω…πριν δυο χρόνια…
– Και τώρα σου ήρθε…
– Αφού τώρα με πιέζουν να αξιολογήσω τα παιδιά!!!!
– Και που θες να ξέρω εγώ που το έβαλες;
– Έχω φάει τα συρτάρια… Έχω ψάξει τα πάντα…Δεν μπορώ να θυμηθώ που το έβαλα…
– Στη τσάντα σου κοίταξες; Συνήθως εκεί τα αφήνεις για να μη τα χάνεις…
– Μα δυο χρόνια στη τσάντα μου…;Δεν έχει κανένα CD αλλά “κάτι άστραψε… κάτι σαν φλασάκι…”… τι είναι αυτό; Ένα “φλασάκι”… λες; Για να δω…
Επιτέλους…Έλα Χριστίναααα το βρήκα… Δεν ήταν CD… ένα φλασάκι ήταν…
– Ωραία…μπορούμε να ησυχάσουμε επιτέλους. Μια βδομάδα το ψάχνουμε. Άντε μπας και κάνουμε καμία δουλειά.
– Χριστίνα, Χριστίνα άκου να σου πω… Το έψαξα και ξέρεις τι πρόσεξα; Οι μαθητές μου έχουν φύγει πια. Είναι απόφοιτοι…Άρα δεν μπορώ να τους αξιολογήσω… γμτ άργησα…Πρόλαβαν και αποφοίτησαν… και εγώ πως θα τους αξιολογήσω τώρα;
Από τα παραπάνω βγαίνει αβίαστα ένα συμπέρασμα… ” Η αξιολόγηση είναι μια δύσκολη υπόθεση”.
Τη καλησπέρα μου…
Ο ελεύθερος χρόνος των καθηγητών και άλλοι αστικοί μύθοι…
Δεν μπορεί, θα το έχετε δεί το μπλουζάκι…”έγινα καθηγητής για τρεις λόγους : Ιούνιος Ιούλιος Αύγουστος” ή αν είστε καθηγητής και το δηλώσετε σε κάποιον που γνωρίζετε για πρώτη φορά είναι μάλλον βέβαιο ότι θα το αναφέρει.
Πόση δόση αλήθειας έχει αυτό; Για κάποιον που δεν ξέρει είναι αδιαπραγμάτευτο, γιατί έτσι το βλέπει και υπάρχει και μια μικρή προκατάληψη σχετικά, οπότε δεν το συζητάει.
Υπάρχει μια λεπτομέρεια όμως που δεν αναφέρει κανείς : η δουλειά του καθηγητή δεν είναι μόνο στο σχολείο. Υπάρχει και πολύ δουλειά στο σπίτι. Και δεν μιλάω μόνο για τα διαγωνίσματα, που φυσικά και δεν είναι λίγα, αλλά δεν είναι σταθερά… ( ο αντίλογος είναι : και καλά πόσα διαγωνίσματα έχεις…). Είναι η καθημερινή προετοιμασία. Αυτή θέλει τουλάχιστον μια ώρα, στη καλύτερη περίπτωση, χωρίς άνω όριο. Τι σημαίνει προετοιμασία; Να δεις τι έχεις την επόμενη μέρα, να δεις τι θα τους πεις, που θα σταθείς και πόσο, τι ασκήσεις θα τους δώσεις και με ποιο στόχο, με δυο λόγια να σχεδιάσεις τη μέρα σου στο σχολείο. Μόνο να σκεφτείς για 4-5 τμήματα τι θα πεις και τι θα κάνεις, ποιον θα ρωτήσεις και τι θα εξετάσεις έφυγε η ώρα. Αν θέλεις να δώσεις και κάτι παραπάνω σε σημειώσεις και ασκήσεις, “λιώνεις στο πληκτρολόγιο” για να φτιάξεις αυτά που θέλεις.
Δεν συνεχίζω… δεν βλέπω το λόγο να πείσω κανένα σχετικά, αν έχει κανένας αμφιβολίες για το τι κάνουν οι καθηγητές στο σπίτι τους ας ρωτήσει… τα παιδιά των καθηγητών. Όσο πιο μικρά είναι τόσο πιο ειλικρινή απάντηση θα πάρουν. Τα μεγάλα έχουν αποδεχτεί ότι αυτή είναι η δουλεια του μπαμπά ή της μαμάς και δεν το σχολιάζουν.
Η ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΘΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ : Ζητείστε αυτό από το GOOGLE και θα εντυπωσιαστείτε από το πόσα θα βγάλει. Μία τελευταία εργασία έγινε από το Χρήστο Κάτσικα και μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ.
Υπάρχει και μια άλλη δραστηριότητα που κανείς δεν βλέπει. Δεν θα μιλήσω για εμένα και αυτά που κάνω με τις φωτογραφίες, με τα βίντεο στο you tube και τα άλλα. Θα μιλήσω για δυο φίλους. Το Γιώργο και την Εφη. Δυο φίλους που η σχέση μας μετριέται με πολλές δεκαετίες.
Ο Γιώργος τη περυσινή χρονιά τα Σάββατα τα πέρασε στο σχολείο μαζί με δυο άλλους συναδέλφους του. Το ξέρουμε γιατί έλειπε από το Σαββατιάτικο καφέ των συμμαθητών από το σχολείο (μόλις 40 χρόνια φιλία). Γιατί; Για να ανεβάσει μια θεατρική παράσταση… Να μπορέσει να δώσει μια διέξοδο στους μαθητές του που ήθελαν να εκφραστούν διαφορετικά, έξω από τα τετριμμένα. Και μη βιαστειτε να πείτε ότι είχε απαλλαγή ένα δίωρο “για τα πολιτιστικά”. Αυτό το έχει ένας εκπαιδευτικός και αυτός δεν ήταν ο Γιώργος. Αλλά και να το είχε, ο χρόνος που επένδυσε ήταν πολλαπλάσιος. Και το αποτέλεσμα τον δικαίωσε, μια και σαν μικρό παιδί την ημέρα της παράστασης είχε την αγωνία του πως θα βγει η παράσταση. Και το ξέρω μια και ήμουν και εγώ εκεί, με τη κάμερα να γράφω τη παράσταση. Για εμένα ήταν το μόνο που μπορούσα να κάνω για το φίλο μου. Να τον απαλλάξω από το θέμα του βίντεο. Η παράσταση ήταν καταπληκτική. Το μεγάλο μπράβο το πήρε από την αγκαλιά των παιδιών και το βλέμμα τους μετά την παράσταση. Και οι τρεις της ομάδας. Και αυτή η αμοιβή δεν μπαίνει σε κανένα μνημόνιο.
Και πάμε στην Έφη. Γνωριζόμαστε μόλις 33 χρόνια (είναι μικρή αυτή η σχέση). Πήρε λοιπόν πέρυσι τα “πολιτιστικά” σε ένα σχολείο που δεν είχε ξανακάνει εκδήλωση με μουσική και θέατρο και χορευτικά. Κλασσικοί, βαρετοί, κιτρινισμένοι λόγοι ήταν οι μνήμες που είχαν από τις γιορτές οι μαθητές. Το αποτέλεσμα ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακό. Μια 17 Νοέμβρη, βγαλμένη μέσα από τα παιδιά, με ορχήστρα από το πουθενά, μια και έδωσαν βήμα στα παιδιά και έβγαλαν το καλύτερο εαυτό τους. Τους πέρασε μια γερή δόση αυτοπεποίθησης και βγήκαν μπροστά. Ο δεύτερος γύρος έγινε στη γιορτή των Χριστουγέννων με παραδοσιακά κάλαντα που μάζεψαν οι μαθητές από τα σπίτια τους, και τραγουδιστές που κανείς δεν ήξερε ότι ήταν ανάμεσά τους. Το τρίτο “χτύπημα” έγινε στη μουσική βραδιά στις αποκριές, ανοικτή εκδήλωση όπου όλο το Μενίδι είδε τι γίνεται στο σχολείο και δεν πίστευε στα μάτια του. Το τελειωτικό “χτύπημα” έγινε στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δήμου με το Δεν Πληρώνω – Δεν πληρώνω του Ντάριο Φο. Μια παράσταση από σπίτι, μια και τα περισσότερα σκηνικά τα αναγνώριζα από το σπίτι της φιλης μου. Μια παράσταση επίκαιρη με πολύ προσωπική εργασία. Εδώ έχουμε και trailer στο YOU TUBE για να πάρετε και εσείς μια ιδέα και να κρίνετε. Αυτά τα ξέρω γιατί τα είδα…μέσα από τη κάμερά μου (πάλι). Το κόστος; Πάρα πολλά απογεύματα απουσίας από το σπίτι, σε καθημερινές και Σάββατα σχεδόν σε σταθερή εβδομαδιαία βάση. Η ανταμοιβή; Δεν θα το πιστέψετε… ένα χαμόγελο και μια αγκαλιά. Δεν θα το πιστέψετε… στη μουσική βραδιά ΟΛΑ τα παιδιά τελειώνοντας τα τραγούδια τους περνούσαν πρώτα απο τη καθηγήτρια τους για μια αγκαλιά και ένα μπράβο και μετά πηγαίνανε στους δικούς τους και τους φίλους τους. Και αυτή η αμοιβή δεν μπαίνει στο μνημόνιο.
Λοιπόν τέτοιους καθηγητές απαξιώνουν καθημερινά με τη πρακτική τους οι κρατούντες. Θεωρούν ότι πληρώνονται “πολύ” και πρέπει να γίνουν περικοπές. Θεωρούν ότι τα 20 -25 παιδιά είναι λίγα και πρέπει να είναι min 27,5 (!) δηλαδή από 28 και πάνω για να γίνεται καλύτερη η δουλειά. Θεωρούν ότι δεν δουλεύουν αρκετά και φροντίζουν ώστε να παραμένουν στο σχολείο πολλές ώρες, χωρίς όμως να έχουν ένα γραφείο να κάτσουν και να δουλέψουν. Απλά τους θέλουν εκεί.
Να συνεχίσω; Να μιλήσω για το ψηφιακό σχολείο και τις νέες τεχνολογίες όταν δεν επιτρέπεται να έχεις οποιαδήποτε συσκευή καταγραφής ήχου ή εικόνας ή ψηφιακής επεξεργασίας. Αληθεια έχει κανείς, από αυτούς που πρότειναν να γίνει αυτή η απαγόρευση, πιάσει ένα υπολογιστή στα χέρια του για να δεί τι μπορεί να κάνει έξω από Word και Excel; Δενεπιτρέπεται ο υπολογιστή στη τάξη, τα δε παιδάκια της Α΄λυκείου που ήταν η χρονιά του netbook, δεν επιτρέπεται να διανοηθούν να το χρησιμοποιήσουν στο σχολείο διότι δεν επιτρέπεται. Δεν είμαι σίγουρος ότι ξέρουμε τι σχολείο θέλουμε και τι εκπαιδευση θέλουμε. Συμφωνώ ότι κάποιος που ήθελε να λέγεται καθηγητής έκανε ανεπίτρεπτα πράγματα στη τάξη αλλά δεν διάβασα πουθενά αν πήγε σπίτι του… και φτάσαμε στο άλλο άκρο και δαιμονοποιήσαμε τα πάντα. Το σχολικό δίκτυο με τις τόσες καινοτόμες ιδέες πρέπει να κανονίσει πότε θα κλείσει γιατί για να το δουλέψει κάποιος χρειάζεται υπολογιστής στο σχολείο. Τα βραβευμένα μαθητικά blog και ψηφιακές εφημερίδες, πρέπει να κλείσουν γιατί προβλέπουν χρήση υπολογιστή. Μιλάω για υπολογιστή γιατί όπως λέει (λίγο ανορθόγραφα σε ένα σημείο : ) Οι εκπαιδευτικοί οφείλουν κατά την ώρα της διδασκαλίας να έχουν θέσει εκτός λειτουργίας εκτός από τα κινητά τους τηλέφωνα και οποιαδήποτε άλλη συσκευή που διαθέτει σύστημα επεξεργασίας δεδομένοι εικόνας και ήχου. Παράλειψη του ανωτέρω καθήκοντος αποτελεί πειθαρχικό αδίκημα, που εμπίπτει στην έννοια της περιπτώσεως στ) της παραγράφου 1 του άρθρου 107 του Ν. 3528/2007 (ΦΕΚ 26 Α’). (Μάλλον …επεξεργασίας δεδομένων εικόνας και ήχου…)
Τι καλύτερο από ένα Notebook για αυτό.
Λοιπόν πολλά έγραψα. Πρέπει να φύγω, γιατί Παρασκευή απόγευμα δεν θα πάω σινεμά ή βόλτα, αλλά θα πάω με τους μαθητές μου στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, που έχει βραδυά Ερευνητή, για να γνωρίσουν από κοντά τι είναι Έρευνα. Ναι δεν πληρώνομαι για αυτό, και ναι θα μπορούσα να μη το κάνω. Αλλά είδα ότι ενδιέφερε τα παιδιά “μου” και θα είμαι εκεί μαζί με άλλους δύο περίεργους καθηγητές που θεώρησαν ότι έχει μεγαλύτερη σημασία να είναι εκεί με τους μαθητές τους παρά οπουδήποτε αλλού.
Και όπως είπαμε… τη στιγμή που θα γνωρίσετε ένα εκπαιδευτικό μη μιλήσετε για τρεις μήνες, αλλά ρωτήστε πως μπορεί με 30 παιδιά στη τάξη, ή πως τα φέρνει βόλτα με 800 και 900 € (αν έχει καμιά δεκαριά χρόνια υπηρεσία). Έτσι θα κάνετε μια ευχάριστη έκπληξη και θα δώσετε μια μικρή αναγνώριση και ανταμοιβή στον άνθρωπο που κάθε μέρα του εμπιστεύεστε τα παιδιά σας.
Τη καλησπέρα μου…
Η διαθεματικότητα και άλλες ιστορίες… με δράκους.
Το μισό μου μάτι παίζει στο παράθυρο της τηλεόρασης μέσα στο μόνιτορ που δείχνει το Beowolf (για εκατοστή εικοστή όγδοη φορά…και μετά θα γράψουμε και εξετάσεις). Οπότε έχοντας τους δράκους μπορστά μου θυμήθηκα και το δράκο της διαθεματικότητας.
Τη διαθεματικότητα την γνώρισα πριν περίπου 10 χρόνια όταν είχε αρχίσει να συζητιέται σαν μια καινούργια διδακτική πρακτική. Θα “ανακάτευε” πολλούς κλάδους, δίνοντας την ευκαιρία στους συναδέλφους να συνεργαστούν αλλά και στους μαθητές να καταλάβουν ότι στη γνώση δεν υπάρχουν στεγανά και κάθετα διαχωριστικά. Τα διδακτικά πεδία συνδυάζονται και οι μαθητές καλούνται να ψάξουν να βρουν και να συνδυάσουν θέματα και γνώσεις. Ωραίο, στη σύλληψη, με δυνατότητες και προοπτικές… Εμείς στη Σχολή το ψάξαμε πολύ και βγάλαμε πολλές εργασίες. Δραστηριοποιήσαμε τους μαθητές μας και καταφέραμε να ανεβάσουμε το επίπεδο όσο μπορούσαμε παραπάνω. Απόδειξη είναι η βράβευση της εργασίας που πραγματοποιήθηκε πρόπερσι στη Σχολή με θέμα τη Σικελία τηνΑίτνα αλλά και τις αποικίες των Ελλήνων στη περιοχή. Βραβεύθηκε τρίτη ανάμεσα σε 470 εργασίες από όλη την Ελλάδα, (ισοψήφισε με άλλες 2 με 358 /360 βαθμό) κάτι που δείχνει ακριβώς την εμπειρία μας. Το 2007 σε ημερίδα των σχολικών συμβούλων παρουσίασα τον τρόπο με τον οποίο εμείς μπορούμε να δραστηριοποιήσουμε μεγάλη ομάδα μαθητών (70 – 80 μαθητές) να συμμετέχουν όλοι και να παραδώσουν εργασίες. Το αναφέρω γιατί αυτές οι διαθεματικές εργασίες ήταν σχεδιασμένες για μικρές ομάδες 15-20 ατόμων. Εμείς δουλέυαμε με τάξεις.
Πέρασε ο καιρός και φτάσαμε… πέρυσι, όπου ανακοινώθηκαν οι ερευνητικές εργασίες. Ένας θεσμός που επιτέλους συνδύαζε τα διαθεματικά προγράμματα, με το “μάθημα”. Τα έβαζε στη τάξη, τα έκανε κτήμα όλων των μαθητών και όχι μικρών ομάδων εθελοντών. Έγραψα πολλά για τα Project, διάβασα, έβγαλα σημειώσεις για τους συναδέλφους, έκανα παρουσιάσεις, παρεμβάσεις στην ένωση χημικών και παρουσιάσεις σε ημερίδες. Σε όλες μιλούσα για την διαθεματικότητα, και το τρόπο με τον οποίο εμείς στο σχολείο μας φροντίζαμε στις ομάδες να υπήρχαν “άσχετες” ειδικότητες. Έτσι οι μαθητές θα είχαν την δυνατότητα να ακούσουν διάφορες απόψεις και να ψάξουν στη συνέχεια να βρουν απαντήσεις. Τον Μάιο του 2012 σε ένα συνέδριο του ΕΚΠΑ ο “θεωρητικός” των ερευνητικών εργασιών, κ. Ματσαγγούρας μίλησε για την αναβάθμιση του μαθήματος με την συνδιδασκαλία από δύο καθυηγητές ταυτόχρονα μέσα στη τάξη. Αυτό που εμείς στις φυσικές επιστήμες ζητάμε μετ’ επιτάσεως στα εργασήρια και αρνούνται κατηγορηματικά δόθηκε “εν μια νυκτί” στις ερευνητικές εργασίες. Νέος αέρας… το Μάιο.
Πέρασε το καλοκαίρι και ήρθε ο Σεπτέμβρης με “άλλο αέρα” και τα πήρε και τα σήκωσε όλα. Ένας καθηγητής στη τάξη μόνος του…να κάνει και τη διαθεματικότητα και τα πάντα… Πως μπορεί να κάνει κάποιος διαθεματική προσέγγιση σε ένα θέμα…μάλλον μόνο από το Υπουργείο το ξέρουν και πρέπει να το μοιραστούν μαζί μας. Πως έγινε ξαφνικά και με μια διευκρινιστική εγκύκλιο βρέθηκαν πολλοί με μειωμένο ωράριο, να ψάχνουν πως να καλύψουν το πρόγραμμά τους…πάλι κάποιοι το ξέρουν και πρέπει να το μοιραστούν μαζί μας.
Δυστυχώς για μια ακόμα φορά βρεθήκαμε να έχουμε μικρό καλάθι, και να ψαχνόμαστε απέναντι στους μαθητές μας. Πάλι βρεθήκαμε μόνοι να ψαχνόμαστε για το πως θα κάνουμε το μάθημα. Το πως θα φροντίσουμε τους μαθητές μας για μια ακόμα φορά είναι θέμα της φαντασίας μας και της δημιουργικότητας μας.
Και μια και μιλάμε για δημιουργικότητα…μια ιδέα του Γιώργου του Παναγιωτακόπουλου την έβαλα σε πράξη… Ποια ήταν η ιδέα; Να φωτογραφίζω τον πίνακα και να ανεβάζω τη φωτογραφία στο διαδίκτυο για τους μαθητές μου σαν σημείο αναφοράς. Ποιο το όφελος; Πρώτα απ’ όλα οι μαθητές μπορούν να ξαναδούν όσα γράφτηκαν στη τάξη. Μετά οι απόντες έχουν ένα σημείο αναφοράς για το τί έγινε στη τάξη. Μπορούν να ενημερωθούν για το τι γράφτηκε στο πίνακα και μαζί με μια σχετική ενημέρωση να είναι μέσα στα πράγματα.
Ποια είναι η διαδικασία… Ενημερώνεις τον διευθυντή σου και παίρνεις την έγκριση, να χρησιμοποιήσεις κινητό τηλέφωνο στη τάξη (από τα απαγορευμένα) και να φωτογραφίσεις το πίνακα μόνο. Αν είχες φωτογραφική μηχανή θα ήταν καλύτερα, αλλά το κινητό είναι πάντα στη τσέπη οπότε είναι πιο εύχρηστο. Ενημερώνεις τους μαθητές σου για το τι θα κάνεις…για να μη σε μιμηθούν, ανοίγεις ένα δωρεάν site (google sites για παράδειγμα με 100 ΜΒ), φτιάχνεις μια αρχειοθήκεη και ξεκινάς. Α!!!! Σημαντικό… να φτιάχνεις “καλούς πίνακες” και να μη ξεχνάς πριν σβήσεις να φωτογραφίζεις. Το αποτέλεσμα… για την Γ’ Λυκείου, μπορείτε ενα το δείτε εδώ. Οι μαθητές φαίνεται ότι το εκτιμούν γιατί μπαινουν και το βλέπουν. Όχι πολλοί αλλά μπαίνουν, και αυτό είναι θετικό.
Εδώ θα ήθελα και τη δική σας γνώμη ή ακόμα καλύτερα την γνώμη μαθητών για αυτό. Πως τους φαίνεται σαν ιδέα. Το κόστος… χρόνος. Όλα τα άλλα είναι δωρεάν. To GIMP για να κόψω και να μειώσω το μέγεθος της φωτό, το site ευγενής προσφορά της Google, άρα χρόνος… είναι το μόνο κόστος.
Από ότι φαίνεται η δημιουργικότητα των εκπαιδευτικών είναι μεγάλη… ακόμα και μετά την “μισθολογική” εκτίμηση που τους δείχνουν. Και ευτυχώς, γιατί αν οι εκπαιδευτικοί δεν ήταν αυτοί που είναι, πολλά θα ήταν αλλιώς.
Τροφή για σκέψη σήμερα… Αφορμή για σχολιασμό… τον οποίο επιζητώ και περιμένω.
Τη καλησπέρα μου…
