Μοιράζοντας τον θησαυρό…
Η ιστορία ξεκίνησε τη Τρίτη των Τριών Ιεραρχών. Tο Σάββατο στο καφέ των αποφοίτων του Λύκειου Αρρένων Βύρωνα ( έτσι λεγόταν το 1979 που ξεσχολίσαμε), ο Κώστας μας έφερε το νέο. Κλέψανε το σχολείο μας. Καλό έτσι μετά από 35 χρόνια και ακόμα είναι το σχολείο μας. Και από ότι φαίνεται πάντα θα είναι το […]
Η διαφορά ανάμεσα στην επαιτεία… (Μέρος δεύτερο).
Το έχω ξαναγράψει… κάτι έχει αλλάξει. Όταν κάποιος σε πλησιάζει να ζητήσει βοήθεια κάτι διαφορετικό υπάρχει. Να σας εξηγήσω…. Πέμπτη πρωί στο Περιστέρι, για μια δουλειά (θα γράψω σύντομα για αυτό) απέναντι από τον Άγιο Αντώνιο. Πίνω καφέ σε ένα μαγαζί με καφέδες – σάντουιτς – παγωτά περιμένοντας το ραντεβού μου, χαζεύοντας το κόσμο. Κάποια στιγμή […]
Καλό ταξίδι “κυρ Μπάμπη”…
Κάθε φορά γίνεται και χειρότερο. Η αλήθεια είναι ότι αυτή τη φορά το κάνω για εμένα. Κάπου μέσα στο μυαλό μου “δεν το βλέπω” αλλά είναι γεγονός και δεν μπορώ να το αρνηθώ. Δεν είχα σκοπό να γράψω κάτι αλλά σήμερα ξύπνησα από τις 5.00 οι υπηρεσίες ανοίγουν στις 9.00 και άμα και επειδή λόγω […]
Κύριε Αλισαβάκη…. τι κάνετεεεεε…
Από την σημερινή ημερίδα ΣΕΠ. Σήμερα ήταν μια καταπληκτική μέρα. Μία από τις ημέρες εκείνες που συνειδητοποιείς γιατί γίνεται κάποιος καθηγητής και τελικά τι είναι αυτό που αξίζει… Τη παραπάνω φράση άκουσα σήμερα καμιά τριανταριά φορές από παλιούς μου μαθητές. Αλλά δεν ήταν μαθητές… ήταν φίλοι. Και αυτό είναι κάτι που δεν ξεπερνιέται με τίποτα. […]
“Ευ αγωνίζεσθαι” ή “Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα”.
Είναι πολλές φορές που έχω προβληματιστεί στο εξής θέμα : “ποιος είναι ο ρόλος μας σαν εκπαιδευτικοί, και τι μοντέλο δίνουμε (δείχνουμε) στους μαθητές μας.” Είναι για εμένα ένα τεράστιο θέμα μια και πιστεύω ότι αποτελούμε πρότυπο για τους μαθητές μας.. Για να γίνω πιο σαφής. Έχουν υπάρξει πάρα πολλές περιπτώσεις όπου μαθητές μέσα από […]
