Κεφαλλονιά (μέρος πρώτο…)
Ίσως ακούγεται προκλητικό αλλά κάνω “διακοπή” από τις διακοπές. Σήμερα μαζεύτηκα από Κεφαλλονιά. Η Κεφαλλονιά όπως είχα γράψει και πέρυσι είναι φανταστική. Προσωπικά μου άρεσε πάρα πολύ αλλά αν κρίνω και από την οικογένεια δεν ήμουν ο μόνος.
Έχω μαζέψει ένα κάρο υλικό. Και κάποτε πρέπει να το ξεδιαλύνω να φτιάξω επιτέλους τη ταινία για την Κεφαλλονιά. Έχω τραβήξει κάπου 10 ώρες ταινία… Δεν μπορεί κάτι καλό θα βρω.
Φέτος γυρίσαμε από την άλλη μεριά. Πήγαμε από Ληξούρι, είδαμε Ξι, Αθέρα και Πετανούς. Αλλά η εμπειρία είναι η ίδια όπως και πέρυσι. Οι ονομαστές παραλίες… είναι δυσπρόσιτες. Στον Αθέρα δεν μπορέσαμε κάνα να μπούμε στη παραλία, όχι να παρκάρουμε. Στους δε Πετανούς δεν μπορέσαμε να παρκάρουμε και έτσι και στα δύο κάναμε μεταβολή και φύγαμε. Το Ξι αν και φημισμένο, είναι τόσο μεγάλη η παραλία, που δεν γεμίζει και έτσι χωρέσαμε. Αλλά υπάρχουν δεκάδες μικρές παραλίες που είναι φανταστικές. Όχι άδειες… αυτό δεν υπάρχει αλλά όμορφες και με δυνατότητα να ευχαριστηθείς μπάνιο.
Το Τραπεζάκι, η Άβυθος, οι Άμμες, η Μηνιές, η Λάσση, ο Μακρύς Γυαλός (αν σας έχει λείψει η “Βούλα”) αλλά και πολλές άλλες που δεν έμαθα ακόμα. Είναι όλες εκεί. Και οι περισσότερες είναι προσβάσιμες με αυτοκίνητο. Σαφώς ένα σκάφος διευκολύνει αλλά και το αυτοκίνητο επαρκεί.
Αλλά ενδιαφέρον έχει και η εσωτερική Κεφαλλονιά. Φέτος ανέβηκα στον Αίνο. Αν θυμάμαι ο οδηγός έλεγε 1640 μέτρα υψόμετρο. Το GPS έγραψε 1603 μέτρα υψόμετρο. Μπορούσαμε να δούμε και από τις δύο μεριές του βουνού και ο κάμπος φαινόταν “πιάτο” στα πόδια μας. Για να καταλάβετε τι εννοώ κοιτάξτε εδώ…
Η αλήθεια είναι ότι η διαδρομή δεν είναι για απογευματινή βόλτα γιατί σε κάποια φάση φοβηθήκαμε ότι αν πάθει κάτι το αυτοκίνητο και ξεμείνουμε…. παραήταν αγριάδα. Και το χώμα χώμα, όχι αηδίες. Δηλαδή τα λάστιχα ζορίστηκαν αλλά και τα φρένα δεν πήγαν πίσω. Εδώ εμένα τα πόδια μου πονέσαν από τo συνεχές φρενάρισμα.
Αλλά και άλλα ωραία… φέτος κατάφερα να πάω στο Μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου. Μοναδικό.
Και πολλά ακόμα. Φυσικά έκανα και κρασ τεστ στα φαγάδικα. Και εδώ έχουμε αρκετά να σχολιάσουμε. Το βασικό είναι ένα. Αν βιάζεστε να φάτε στη Κεφαλλονιά, φροντίστε να έχετε φτιάξει το φαγητό σας από το σπίτι. Στα εστιατόρια θα αφιερώνετε χρόνο. Δεν μπορείτε να βιάζεστε. Χαρακτηριστικά θυμάμαι, εργαζόμενο Κεφαλλονίτη, που ζήτησε μια μακαρονάδα με κιμά και έκανε 20 λεπτά να του τη φέρει (ξεροσφύρι – χωρίς τίποτα περίεργο, ούτε σαλάτες ούτε τίποτα… ) και ο χρόνος αυτός μετά από φωνές. Άρα μη το πάρετε προσωπικά ότι το κάνουν μόνο στους τουρίστες. Είναι το στυλ.
Έχουμε και άλλα. Για οδήγηση, για παρκάρισμα, για “τσαμπουκά” στην οδήγηση, για διάφορα. Αυτό θα το σχολιάσω στις φυλές των οδηγών.
Και τώρα γιατί κάνω διακοπή από τις διακοπές; Τη Δευτέρα πάω Αίγιο για… διακοπές. Ναι αλλά αυτές θα είναι διακοπές εργασίας, μελέτης και αυτοσυγκέντρωσης. Έχουμε κάτι τοίχους να βάψουμε (πληθυντικός μεγαλοπρέπειας – εγώ θα τα κάνω μόνος μου (γμτ μου άρεσε που έφτιαξα το σαλόνι)). Μετά πρέπει να μπουν δυο τέντες, μετά να φτιάξω τις τριανταφυλλιές μου, να τις κλαδέψω, να τσαπίσω, να καθαρίσω και …. να διαβάσω. Να προετοιμαστώ για την νέα σχολική χρονιά. Νέες σημειώσεις, ασκήσεις, βίντεο, μεταγλωττίσεις και άλλα καλά. Αυτά λοιπόν.
Αν κρίνω από το κόσμο που με επισκέφτηκε αυτό το 15ήμερο, μάλλον είστε σε διακοπές οπότε να περνάτε καλά.
Τη καλησπέρα μου.
