Μια βασιλόπιτα που σημαίνει πολλά…
Ξεκίνησε σαν μια παρέα που έπινε καφέ…πριν περίπου 15 χρόνια. Πέρασε από γήπεδο 5Χ5 όπου έμεινε για 5 χρόνια και πριν 8 χρόνια το ξανάριξε στο καφέ. Ο λόγος είναι…η χαρά των ορθοπαιδικών. Ένας αχίλλειος τένοντας, μια επιγονατίδα και τελικά ένα κάταγμα ήταν το τελικό “χτύπημα” που μας έστειλε ξανά στο…καφέ.
Η παρέα μεγάλωσε και προστέθηκαν και άλλοι. Και μεγάλωσε και άλλο. Το μάθανε περισσότεροι και ο σκληρός πυρήνας έγινε παρέα. Όλοι είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό…Κάτι που τους έδενε και τους έκανε να συμπεριφέρονται με ένα τρόπο συγκεκριμένο. Απλό, ειλικρινή, ξεκάθαρο, φωνακλάδικο μερικές φορές, χαβαλετζίδικο κάποιες άλλες. Ποιο μπορεί να είναι αυτό το χαρακτηριστικό που θα μπορούσε να δώσει αυτά τα χαρακτηριστικά σε αυτή τη παρέα… Ήταν συμμαθητές από το σχολείο… Δηλαδή γνωρίζονται μόλις…39 χρόνια τουλάχιστον. Από τη Α’ γυμνασίου. Κάποιοι και από το Δημοτικό…δηλαδή 45 χρόνια…τσάμπα πράμα.
Τι μπορεί να σημαίνει αυτό…Όσοι το ζούν ξέρουν. Άλλοι το λένε ψυχοθεραπεία, άλλοι ομαδικήθεραπεία, άλλοι εκτόνωση, άλλοι…reunion. Εμείς το λέμε “καφέ”.
Έτσι κόψαμε τη πίτα μας και πολύ το ευχαριστηθήκαμε. Η παρέα είχε μεγάλη προσέλευση, αλλά και σπάνιες προσελεύσεις. Αν έχετε απορία πως κόβει πίτα μια ομάδα συμμαθητών μπορείτε να το δείτε στο βίντεο που ανεβάσαμε εδώ.
Τη καλησπέρα μου…
