Μια μεγάλη συνεδριακή μέρα…
Από χθες “τρέχει” το 4 Πανελλήνιο Συνέδριο της Πληροφορικής στην Εκπαίδευση. Και έτσι τρέχαμε και εμείς. Ο Κώστας ο Σχοινάς και εγώ κατασκηνώσαμε σήμερα στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και παρακολουθήσαμε ένα μεγάλο αριθμό εργασιών πάνω στη χρήση της πληροφορικής στην Εκπαίδευση. Αλλά δεν μείναμε μόνο εκεί. Είχαμε και δικές μας εργασίες να παρουσιάσουμε.
Η δική μου εργασία είχε τίτλο : ” Η Επιμέλεια Ψηφιακού Υλικού και η Χρήση της στην Εκπαίδευση “. Θα προσπαθήσω να σας δώσω πολύ συνοπτικά το θέμα : η πολύ μεγάλη ποσότητα ψηφιακών αρχείων έχει οδηγήσει στην ανάγκη να αναπτυχθούν τεχνικές ελέγχου και αξιολόγησης των ψηφιακών αρχείων. Αυτό είναι η επιμέλεια ψηφιακού υλικού. Για τη χρήση στην εκπαίδευση μπορούμε να πούμε κάποια πολύ βασικά πράγματα στα παιδιά μέσα από εργασίες, ώστε να μπορούν να αξιολογούν τα αρχεία που βρίσκουν στο διαδίκτυο. Τώρα το αν πήγε καλά η παρουσίαση δεν θα το πω εγώ. Θα το πείτε εσείς όταν ανεβάσω τα βίντεο και τα δείτε. Πάντως αν κρίνω από το χειροκρότημα ή πολύ ευγενείς ήταν ή μάλλον άρεσε η εργασία. Υπομονή μέχρι τα ντοκουμέντα να ανεβούν στο διαδίκτο και να τα δείτε και εσείς.
Από την άλλη ο Κώστας παρουσίασε μια εργασία πάνω σε ένα πρόγραμμα MicroWorlds pro, στο οποίο παρουσίασε μια απλή εφαρμογή με ένα ασανσέρ. Φαινομενικά είναι κάτι απλό αλλά αυτό το οποίο έχει σημασία είναι, αφενός μεν ότι όταν οι μαθητές φτιάξουν αυτό τον απλό κώδικα, (που εγώ δεν πήρα χαμπάρι που τον έβλεπα, τι έλεγε) θα έχουν εξοικειωθεί με πολύ σημαντικές προγραμματιστικές τεχνικές και αφετέρου, ότι πολύ εύκολα ο καθηγητής μπορεί να δώσει όση πολυπλοκότητα θέλει στο πρόγραμμα αυτό, αυξάνοντας με αυτό το τρόπο τον βαθμό δυσκολίας αλλά και τις γνώσεις που θα αποκτήσουν οι μαθητές. Ήταν μια εργασία – όπως την είδα εγώ – καλά δουλεμένη και “αρχή, μέση και τέλος” και κυρίως με εκπαιδευτικό ενδιαφέρον. Και για αυτό άρεσε και χειροκροτήθηκε δεόντως.
Όμως για εμένα το Συνέδριο ήταν ο δεύτερος γύρος. Ο πρώτος γύρος έγινε το πρωί, όπου υπήρχε μια συνάντηση για τα σοβαρά παιγνίδια (Serious games). Serious games ονομάζονται τα παιγνίδια που χρησιμοποιούνται στην εκπαίδευση. Το θέμα είναι πολύ πιο σύνθετο από ότι ακούγεται και πιθανότατα θα μας απασχολήσει στο μέλλον. Ήδη σε μη τυπική εκπαίδευση (non formal education), χρησιμοποιούνται πολύ για να αποκτήσουν οι εκπαιδευόμενοι, δεξιότητες διαφόρων ειδών. Το θέμα είναι αν μπορούν τα σοβαρά παιγνίδια να ενταχθούν σε τυπική εκπαίδευσημε βάση το αναλυτικό πρόγραμμα. Το θέμα ήταν ακριβώς αυτό… δηλαδή αν μπορούν τα σοβαρά παιγνίδια να ενωματωθούν στο σχολείο και με ποιο τρόπο. Δυστυχώς σε αυτή τη συζήτηση δεν μπόρεσα να μείνω. Όπως γίνεται συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, ο χρόνος “πάει πίσω” και έτσι επειδή έπρεπε να πάω από την Αμερικάνικη πρεσβεία στο Πανεπιστήμιο Πειραιά σε μισή ώρα (τόσο ήταν το κενό) έκανα μια γρήγορη τοποθέτηση εφ’ όλης της ύλης και δυστυχώς αποχώρησα. Έτσι αν ακούσατε σήμερα για κάποιον περίεργο που διέσχισε την Αθήνα και τον Πειραιά “κάθετα” κατά το μεσημεράκι… εγώ ήμουν.
Και αυτό θα ανέβει επίσης στο διαδίκτυο.
Γιατί τώρα γινονται όλα αυτά. Μα το έχω ξαναπεί και ακούστηκε και σήμερα αρκετές φορές στο συνέδριο. Να το πω για μια ακόμα φορά. Ο κόσμος αλλάζει συνέχεια σε όλα τα επίπεδα… και στην παιδεία. Είναι σημαντικό να ενημερώνεσαι για το ποιες είναι οι τάσεις στην εκπαίδευση. Εκεί, στα συνέδρια, δημιουργείτα μια μικρή κοινότητα, εκπαιδευτικών, που βλέπουν όλες αυτές τις αλλαγές να έρχονται και προσπαθούν αφενός να καταλάβουν τι γίνεται και αφετέρου να προετοιμαστούν για τα νέα δεδομένα. Προσπαθούν να βρουν εκείνες τις μεταβατικές καταστάσεις που θα μπορέσουν να βοηθήσουν τους εκπαιδευτικούς να σταθούν απέναντι στους μαθητές τους μέσα στη νέα πραγματικότητα που σιγά σιγά δημιουργείται.
Το σίγουρο είναι ότι οι νέες τεχνολογίες δεν πρόκειται να υποκαταστήσουν την κλασσική εκπαίδευση. Όμως οι νέες τεχνολογίες δίνουν δυνατότητες που δεν μπορούσε κάποιος εκπαιδευτικός να φανταστεί πριν πέντε χρόνια. Από την άλλη μεριά δεν πρόκειται να καλύψουν την ανεπάρκεια κανενός. Όμως οι νέες τεχνολογίες θα μπορέσουν να βοηθήσουν τον εκπαιδευτικό που ξέρει τι θέλει να έχει κάποια εργαλεία επιπλέον στη διάθεσή του για να δώσει ό,τι χρειάζεται στους μαθητές του.
Παρακολουθώ τα συνέδρια που έχουν θέμα τις νέες τάσεις στην εκπαίδευση τα τελευταία έξι χρόνια. Η αλήθεια είναι ότι στα συνέδρια αυτά αισθάνομαι ότι δεν είμαι μόνος αλλά ταυτόχρονα αισθάνομαι πολύ μόνος. Πως γίνεται αυτό; Μα είναι απλό. Στο χώρο του συνεδρίου συγκεντρώνονται εκπαιδευτικοί με την ίδια αγωνία και τους ίδιους προβληματισμούς με εμένα. Από την άλλη μεριά δεν γνωρίζω αν βγαίνουν κάποια συμπεράσματα και αν ενημερώνεται το Υπουργείο Παιδείας για όλη αυτή τη δραστηριότητα. Με εξαίρεση τους σχολικούς συμβούλους που είναι παρόντες και “τρέχουν” για όλες αυτές τις εκδηλώσεις δεν θυμάμαι σε κάποιες από τις εναρκτήριες συνεδριάσεις να υπάρχει κάποιος από το Υπουργείο. Λογικά πρέπει να υπάρχει επικοινωνία, αλλά δεν είναι εμφανής… και σε πολλά σημεία δεν βλέπουμε να αλλάζει κάτι.
Όπως και να έχει το πράγμα, η συμμετοχή στα συνέδρια, τις επιμορφώσεις, τις ημερίδες, είτε με είτε χωρίς εισηγήσεις είναι σημαντικές για τον κάθε εκπαιδευτικό. Έτσι το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σας πω ότι στην ιστοσελίδα που υπάρχει στην αρχή της εγγραφής, πολύ σύντομα θα ανέβουν τα πρακτικά του Συνεδρίου. Οπότε περάστε να ενημερωθείτε για το τι γίνεται.
Τη καλησπέρα μου…
