Ο μπαρμπα – Μήτσος.
Ήταν Οκτώβρης του 1999, ανήμερα του Αγίου Δημητρίου, όταν βρέθηκα για πρώτη φορά στη Κουνινά. Σε υψόμετρο 650 μέτρα, και περίπου 20 χιλιόμετρα από το Αίγιο, με πλάτη στη θάλασσα και μέτωπο στο βουνό. Δεν ήξερα καν που είναι. Και οι χάρτες δεν την είχανε γιατί κυκλοφορούσε με το όνομα Βαρελά, όνομα που έμαθα πολύ αργότερα.
Βρέθηκα λοιπόν στη Κουνινά ψάχνοντας για σπίτι. Από μια αγγελία, επικοινώνησα, πήρα οδηγίες και με παράπεμψαν στο μπάρμπα Μήτσο που είχε τα κλειδιά.
Βρίσκω λοιπόν ένα καλοσυνάτο γέροντα απροσδιόριστης ηλικίας. Για τα δεδομένα της Αθήνας έδειχνε γύρω στα 65-70. Αργότερα έμαθα ότι ήταν ογδόντα. Μου δίνει τα κλειδιά και πάμε να δούμε το σπίτι. Ψάχνοντας ήδη 2-3 χρόνια στην περιοχή, είχε κάποια στοιχεία που μας άρεσαν και κάποια όχι. Αποφασίσαμε ότι αυτά που μας άρεσαν ήταν περισσότερα από αυτά που δεν μας άρεσαν και έτσι προχωρήσαμε στην αγορά.
Αυτή ήταν η πρώτη φορά που είδαμε τον μπάρμπα Μήτσο. Όλα αυτά τα χρόνια ήταν ο άνθρωπός μας στο χωριό. Αυτός που μας πήρε “υπό τη προστασία του” και μας έβαλε στη κλειστή κοινωνία της Κουνινάς. Μας γνώρισε σε ανθρώπους, φρόντισε ό,τι χρειαζόμασταν να το έχουμε, γνωρίζοντας τους κατάλληλους ανθρώπους.
Άνθρωπος με ζωή που ήταν ολόκληρη η σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας. Με κατοχή, Γερμανούς, Αντάρτικο, ένα ανοικτό βιβλίο, με θέματα φιλτραρισμένα και “αμβλυμένα” μέσα από το χρόνο, παρουσιασμένα με τον μοναδικό τρόπο που αφηγούνται οι γέροντες. Υπήρξε μια φάση που πάνω στη συζήτηση άρχισε να μου αφηγείται ιστορίες από τη κατοχή και τον εμφύλιο. Τον μαγνητοφωνούσα με το κινητό μου.
Φτάνοντας χθες το μεσημέρι στο Αίγιο έμαθα ότι ένα εγκεφαλικό πριν 10 μέρες περίπου τον είχε στείλει στο νοσοκομείο. Αυτή ήταν η αρχική πληροφορία. Αργότερα έμαθα ότι τα πράγματα ήταν πολύ χειρότερα και μάλιστα, δεν υπήρχε περιθώριο επιστροφής.
Πήγαμε και τον είδαμε στο νοσοκομείο, όπου τα παιδιά του μας τα είπαν όπως ήταν, και όπως τους υποχρέωσαν και αυτούς να τα δουν. Γιατί δεν μπορούσαν να τα δουν αλλιώς.
Σήμερα το πρωί ακούσαμε τις καμπάνες της εκκλησίας με τον χαρακτηριστικό ήχο που δηλώνουν την “αναχώρηση”. Μέσα μου έμεινε μια μικρή δόση αμφιβολίας, αν και δεν ξέρω τι είναι καλύτερο. Μετά από λίγη ώρα, οι αμφιβολίες διαλύθηκαν. Ο μπάρμπα Μήτσος είχε ξεκινήσει για το μεγάλο ταξίδι. “Πλήρης ημερών” όπως συνηθίζουν να λένε, αν και δεν ξέρω τι ακριβώς σημαίνει αυτό. Αν δηλαδή υπάρχει τέτοια έννοια.
Καλό ταξίδι μπάρμπα Μήτσο. Σίγουρα θα βρεις γνωστούς και φίλους να θυμηθείτε τα παλιά και τη κυρά Διαμάντω, που έφυγε νωρίτερα να σε περιμένει. Όσο για μένα η μορφή σου σίγουρα θα μου μείνει αξέχαστη.
Τη καλησπέρα μου.
Καλο του ταξιδι του μπαρμπα Μητσου… Κρατα τον μεσα σου, και να νιωθεις παντα τυχερος που προλαβες να τον γνωρισεις….
Γεια σου Βιβή. Ναι η αλήθεια είναι ότι έτσι αισθάνομαι.
Καλό ταξίδι στον ξεχωριστό σου φίλο.
Γεια σου Αμαλία.Να είσαι καλά.