Κοινωνική διαδικτύωση.

Social Networking επί το ελληνικότερον. Ετοιμαστείτε θα ανακαλύψουμε την Αμερική – πάλι. Ο Κολόμβος δεν έκανε καλή δουλειά. Έκτακτη εγγραφή λοιπόν – χωρίς να ξεκρεμάσω το ταμπελλάκι των διακοπών από τη πόρτα. Ποιο ταμπελλάκι; Αυτό ντε!!!!

ΚΛΕΙΣΤΟ ΛΟΓΩ ΔΙΑΚΟΠΩΝ

Τι έγινε λοιπόν και γράφω. Μέσα σε δυο μέρες από τη στιγμή που επέστρεψα έγιναν μερικά γεγονότα που δείχνουν τελικά πως βοηθάει το διαδίκτυο να κάνει όλη τη Γη ένα χωριό.

Γυρνώντας λοιπόν βλέπω ένα mail από τον Νίκο. Ποιος είναι ο Νίκος. Ο παιδικός μου φίλος και συμμαθητής από το δημοτικό. Ναι και τότε είχαν δημοτικά. Και ναι  πηγαίναμε στο σχολείο. Αλλά τότε δίπλα στο σπίτι είχε ένα δάσος με αμυγδαλιές και τα βράδια βγαίναμε όλα τα παιδιά και παίζαμε κρυφτό. Και ΑΝ περνούσε κανένα αυτοκίνητο το κράζαμε γιατί μας ενοχλούσε. Και ναι είχε πολλά παιδιά. Εμείς δηλαδή στη γειτονιά μαζευόμασταν καμιά ντουζίνα. Και ναι εκεί είχαμε και τα πρώτα καρδιοχτυπήματα και όλα τα καλά. Ε! αυτό λοιπόν ο Νίκος με είχε βρει στο Facebook και είχε κάνει “αίτημα φιλίας”. Βέβαια το είχα δει από την παραλία (!!!) με το κινητό αλλά έκανε δέκα χρόνια να κατεβάσει και έτσι περίμενα πως και πως να γυρίσω. Αυτόν λοιπόν τον Νίκο που γνωρίζω μόλις 42 χρόνια και έχω να τον δω μόλις 30 χρόνια είχα πλέον τη δυνατότητα να μάθω νέα του.Και φυσικά δεν έχασα χρόνο αλλά ούτε και αυτός.  Και σήμερα τα λέγαμε τηλεφωνικά στη Σουηδία που πλέον μένει μόνιμα (ας είναι καλά οι συνδέσεις) και μιλάγαμε σαν να είχαμε πάει να πιούμε χθες ένα καφέ και απλά συνεχίζαμε. Αλλά τα θέματα ήταν πολλά και εμείς δεν ξέραμε ποιο να πιάσουμε και ποιο να αφήσουμε. Και έτσι ηρεμήσαμε είπαμε τα βασικά, δώσαμε ραντεβού για την επόμενη φορά – που σίγουρα δεν θα είναι μετά από άλλα 30 χρόνια – και κλείσαμε για να πάμε στις δουλειές μας.

Μετά βγήκα μια βόλτα στο blog μου. Και εκεί συνειδητοποίησα ότι μου λείπουν οι φίλοι μου από την παλιά μου γειτονιά. Από την στιγμή που πήρα δικό μου οικόπεδο – χάθηκα – από τους παλιούς μου φίλους. Και ακόμα στεναχωρήθηκα όταν είδα ότι έχασα συνέχειες για κάποιους από αυτούς. Και εκεί συνειδητοποιείς ότι πίσω από τα blogs υπάρχουν άνθρωποι – πολλούς από τους οποίους είχα την μοναδική τιμή να γνωρίσω – με απόψεις, ιδέες, καλοί φίλοι με τους οποίους έχεις ανταλλάξει σχόλια – κουβέντες αλλά έχεις πιει και ένα κρασί, είτε είναι σε ένα εστιατόριο της Κυψέλης, είτε σε ένα μπιφτεκάδικο στη Νέα Ιωνία. Και εκεί συνειδητοποιώ ότι έχω γνωρίσει – πραγματικά – πολλούς καινούργιους φίλους μέσα από το blog. Βέβαια έχοντας πλέον την ασφάλεια της ηλικίας αλλά και το κριτήριο, μπορώ πιο εύκολα να επιλέξω αν θα πάω σε μια συγκέντρωση που στήνεται διαδικτυακά, όπως είναι το ΑΣΜΠΕΤΑ. Η αλήθεια είναι ότι όταν πρωτοπήγα δεν ήξερα τι θα αντιμετώπιζα. Μόλις όμως αντιμετώπισα τα χαμόγελα και τα καλωσορίσματα όσων είχαν ήδη μαζευτεί στο τραπέζι, αισθάνθηκα ότι βρέθηκα μέσα σε μια παρέα φίλων. Και δεν έκανα λάθος.Μετά από ενάμιση και χρόνο που είμαι “Ασμπετιανός” έχω ευχαριστηθεί κάθε συγκέντρωση.

Όμως ο τρόπος και η αγωνία με την οποία διάβαζα τα blogs για να δω τι κάνουν και πως είναι μου έδειξε τελικά ότι υπάρχει ένα δέσιμο σε όλη αυτή τη κοινότητα. Γιαυτό επιτέλους πρέπει να ολοκληρώσω τους συνδέσμους των φίλων μου για να μπορώ με ένα κλικ να δω τι κάνουν.

Μετά είναι οι συναθροίσεις. Η πρώτη έγινε τον Ιούνιο και μαζευτήκαμε 40 από τους 120 απόφοιτους του σχολείου μας. Αν προσθέσουμε τους ξεχασμένους αλλά και τους “απόντες”, ήταν μια πολύ καλή συγκέντρωση. Και σε αυτό πάλι το διαδίκτυο βοήθησε και όχι μόνο βοήθησε αλλά άφησε μια παρακαταθήκη σε όλους μας μια και μέσα από το διαδίκτυο πλέον θα ενημερωνόμαστε αλλά και θα επικοινωνούμε.

Το ίδιο θα γίνει και στην επερχόμενη συγκέντρωση των Χημικών στα Γιάννενα. Και εκεί το διαδίκτυο έχει παίξει το ρόλο του. Και εκεί ήδη έχουν δημιουργηθεί μερικές ομάδες και έχουν ανέβει φωτογραφίες αλλά και έχει ξεκινήσει διάλογος. Και συνέχεια υπάρχει επικοινωνία.

Μετά υπάρχουν τα forums. Δεν θα αναφερθώ σε όλα είναι τόσα πολλά και είμαι σε τόσα πολλά. Δεν μπορώ φυσικά να τα παρακολουθώ όλα αλλά κατά καιρούς όλο και κάτι χρειάζομαι και όλο και εμφανίζομαι. Αυτό στο οποίο θα σταθώ είναι το forum των καθηγητών φυσικών επιστημών που ξεκίνησε σαν ιδέα του Γιώργου και του Βασίλη και τώρα έχει πάνω από 300 μέλη και είναι και καλοκαίρι. Εκεί μοιραζόμαστε τις ιδέες μας, τις σκέψεις μας, τις απορίες μας αλλά και τις αγωνίες μας. Και ήδη έχω βρει απαντήσεις σε αρκετές απορίες μου. Ή για παράδειγμα όταν λέει η Google ότι δεν υποστηρίζει το κινητό μου στα mail εγώ μέσα από τα forum βρήκα τις ρυθμίσεις και τα βλέπω. Και αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η αμεσότητα των απαντήσεων. Μέσα σε μερικές ώρες πήρα την απάντησή μου και κυρίως σωστή και λειτουργική. Δεν ξέρω αν αυτοί οι άνθρωποι πίσω από τα ψευδώνυμα είναι ερασιτέχνες ή επαγγελματίες τεχνικοί σίγουρα όμως κάνουν καλή δουλειά.

Θα μπορούσα να συνεχίσω να περιγράφω πολλές περιπτώσεις. Βέβαια έχουμε ένα μειονέκτημα σε όλα αυτά. Ο χρόνος. Θα πρέπει να είσαι με τις ώρες μπροστά στο μόνιτορ.  Η αλήθεια είναι ότι θέλει πολύ χρόνο αλλά από την άλλη οι δυνατότητες είναι πολλές. Όπως πάντα κάπου στη μέση είναι η σωστή θέση.  Πως θα τη βρει ο καθένας αυτή τη θέση είναι θέμα δικό του.

Λοιπόν κυρίες και κύριοι… η Αμερική.  Ο νέος κόσμος.

Τη καλησπέρα μου.

Tags: Add new tag, απόφοιτοι, διαδίκτυο, συγκεντρώσεις συμμαθητών