Η παιδαγωγική έξοδος…

Δυο φορές το χρόνο, κάνουμε μια παιδαγωγική έξοδο. Η έξοδος οργανώνεται από τον υπεύθυνο καθηγητή του τμήματος και αφορά όλο το τμήμα. Εμείς κανονίζουμε να βγει όλο το σχολείο την ίδια μέρα ώστε να μη δημιουργηθεί αναστάτωση στο πρόγραμμα με κενά, και άλλα.
Γίνεται κάποια συζήτηση για προτάσεις και τελικά αποφασίζουμε που θα πάμε. Όσα χρόνια είμαι υπεύθυνος καθηγητής, προσπαθώ να οργανώνω τις εξόδους αυτές με δυο βασικά σκεπτικά.
1. Να πάμε κάπου που δεν θα μπορούσε να πάει ο μαθητής μόνος του και
2. Να πάμε κάπου που πάμε “κάθε μέρα” αλλά να το δούμε με άλλη ματιά.
Έτσι μια από τις εξόδους που μου αρέσει πάρα πολύ είναι ο περίπατος στην Πλάκα. Είναι μια βόλτα που διαρκεί περίπου 2 ώρες και που ξεκινάει από το Θέατρο Διονύσου και μετά πάει στα Αναφιώτικα, συνεχίζει στο πρώτο Πανεπιστήμιο, τους Αέρηδες και τη Ρωμαϊκή Αγορά για να καταλήξει στη Πλατεία Μητροπόλεως. Σε αυτό το περίπατο, όλοι οι μαθητές έχουν πάρει κάτι να παρουσιάσουν. Έτσι έχουμε μια μικρή παρουσίαση από τον καθένα στους συμμαθητές του, πάνω στο τι βλέπουμε ή στο που είμαστε. Έτσι σε ήρεμο στυλ, χαλαρά, περνάμε ανάμεσα στα σπίτια της Πλάκας και σε συγκεκριμένα μέρη στεκόμαστε και συζητάμε 5-10 λεπτά, για να ξεκουραστούμε κιόλας. Αξίζει να σχολιάσω ότι όσες φορές έχω κάνει αυτό το περίπατο, οι περισσότεροι μαθητές, δείχνουν ενδιαφέρον και συμμετέχουν ουσιαστικά. Είναι μια σύγχρονη μορφή πατριδογνωσίας που κάναμε κάποτε στο δημοτικό.
Αξιοσημείωτο είναι ότι όταν ανεβούμε στον “εξώστη” πάνω από τα Αναφιώτικα, και κοιτάξουμε την Αθήνα μπροστά μας, με εξαίρεση τον Λυκαβηττό που όλοι αναγνωρίζουν, τα υπόλοιπα “σημεία αναφοράς” που φαίνονται από εκεί, τελούν “υπό σύγχυση”. Έτσι οριοθετήσαμε πολλές περιοχές. Η αλήθεια είναι ότι από το λεωφορείο, ή το αυτοκίνητο του μπαμπά δεν μπορείς να έχεις αυτή την εικόνα.
Προχθές πήγαμε τη δεύτερη έξοδο, στο Κεραμεικό. Είναι ο δεύτερος περίπατος που μου αρέσει. Είναι μέσα στα πόδια μας και κανείς δεν ασχολείται να πάει. Δίνει μια άλλη διάσταση το αρχαιολογικού χώρου μια και είναι ένας χώρος που περιλαμβάνει πολλά στοιχεία από πολλές εποχές.Και από διάφορες δραστηριότητες της Αρχαίας Αθήνας. Δεν είναι μόνο ταφικός χώρος. Γενικά έχει πολύ ενδιαφέρον, όπως και το μουσείο. Μικρό σε μέγεθος αλλά με πολύ υλικό. Ζητήσαμε ξενάγηση εδώ, για να έχουμε μια πιο πλήρη εικόνα, αλλά τα 120 € που πληρώσαμε τα θεωρώ υπερβολικά για μιάμιση ώρα περιήγηση στο χώρο. Ίσως “κεντρικά” θα έπρεπε να γίνει κάτι για τις επισκέψεις σχολείων. Ακόμα και το να γίνουμε αυτοσχέδιοι ξεναγοί…προϋποθέτει κάποιους οδηγούς. Δεν ξέρω αλλά μου φάνηκε υπερβολικό ποσό. Άσχετα αν επιμερίστηκε (και πάλι πολλά ήταν για τα 24 παιδιά => 5 € / μαθητή). Τέλος πάντων.
Και στις δύο αυτές εξόδους υπάρχει το ρίσκο του καιρού. Εμείς το κερδίσαμε και τις δυο φορές. Αλλά καλό θα είναι μια και οι δυο γίνονται σε ανοικτό χώρο, να υπάρχει εναλλακτική λύση σε περίπτωση κακοκαιρίας.
Τέλος μετά την ολοκλήρωση της εξόδου μένει και χρόνος περίπου 2 ωρών για ένα περίπατο, ελεύθερο. Ο χώρος έχει μια σχετική ασφάλεια από τα αυτοκίνητα, αλλά γενικά θέλει προσοχή γιατί ας πούμε στον συνωστισμό υπάρχουν πολλοί “αλαφροχέρηδες”.
Οπότε την επόμενη φορά που θα οργανώσετε μια έξοδο, μη ψάχνετε για το ακραίο ή το υπερβολικό. Ψάξτε για το απλό και προφανές, αυτό που είναι μπροστά μας και ενεργοποιείστε τους μαθητές σας να ανακαλύψουν τι είναι το κάθε τι. Και μια ωραία ιδέα, που πρωτοεφάρμοσε – από όσο γνωρίζω τουλάχιστον – ο φίλος μου Γιώργος Πλακίδας στο Βύρωνα, είναι το “οδωνύμια”, δηλαδή τα ονόματα των δρόμων…Τι σημαίνουν και ποιοι ήταν “αυτοί”, των οποίων το όνομα δώσαμε στο δρόμο; Για σκεφτείτε το…
Τη καλημέρα μου…