Ο δολοφρενής πριοφόνος με το σχιζόνι…ξαναχτυπά…
Σήμερα το μεσημέρι κάποιος κουνούσε το κρεβάτι μου και με ξύπνησε άτσαλα. Το κούνημα ήταν πολύ δυνατό και όσο πήγαινε δυνάμωνε… Έψαξα να βρω ποιος ήταν αλλά δεν είδα κανένα γιατί ήταν κάτω από τα πόδια μου. Ο φίλος μας ο Εγκέλαδος αποφάσισε να μας επισκεφτεί.
Αργότερα έμαθα ότι δεν τα κατάφερε να χωθεί καλά κάτω από τη Γη και έτσι είχε επιφανειακό βάθος μόνο 5 χιλιόμετρα. Η ένταση δόθηκε στα 4,8 ρίχτερ. Αν κρίνω ότι εδώ που είμαι εγώ από την Ναύπακτο, που έγινε, μεσολαβούν δύο βουνά, και εγώ κουνήθηκα πολύ καλά, αυτούς πρέπει να τους ξετίναξε καλά. Άκουσα ότι δεν έχουμε ζημιές άρα όλα καλά.
Εδώ λοιπόν στο Αίγιο κάνω διακοπές εργασίας. Δηλαδή αποφάσισα να κάτσω και να κάνω όλες εκείνες τις δουλίτσες που έβλεπα κάθε Σαββατοκύριακο και άφηνα για αργότερα. Για παράδειγμα σήμερα αποδείχτηκε περίτρανα ότι οι κουρτίνες είναι άσπρες και όχι ανοικτό γκρι. Αν με εννοείτε. Ξεκρέμασμα, πλύσιμο, άπλωμα προσεκτικά να μη ζαρώσουν και μετά κρέμασμα και η ακατανίκητη βαρύτητα κάνει τα υπόλοιπα. Βαρυτικό σίδερο, η τελευταία λέξη για τους…τεμπέληδες.
Όταν ήρθα λοιπόν το σπίτι που είχα βάψει πέρυσι, είχε αρχίσει να ξεφλουδίζει. Ο πάγος έκανε τη δουλειά του. Είχε ξεκολλήσει ολόκληρα κομμάτια από χρώμα. Έτσι έπρεπε να καθαριστούν τα σαθρά, να στοκαριστούν και να ξαναβαφτούν. Αυτό εννοώ…
και μετά το βάψιμο έγινε έτσι…
και έτσι…
Νομίζω ότι άξιζε το κόπο.
Μετά σειρά είχε το κλάδεμα. Η καρυδιά της πίσω αυλής είχε επιθετικές τάσεις απέναντι στο σπίτι και στην αποθήκη. Εκεί λοιπόν πήρα το πριόνι και ξεσάλωσα. Εξού και ο τίτλος από μια παλιά σειρά ταινιών, που ένας σχιζοφρενής με ένα πριόνι, “θέριζε”. Κάποτε έπρεπε να γίνει γιατί με το καιρό θα πετούσε κεραμίδια και λαμαρίνες. Οι σωροί των κλαδιών φαίνονται…
και εδώ…
Δύο φορτηγά αγροτικά χρειάστηκαν για να αδειάσει. Και έχει και άλλα για αργότερα.
Μετά άδειασα τα ράφια. Υπήρχαν απολιθωμένα τρόφιμα από…τότε. Βλέπετε τα Σαββατοκύριακα, συνήθως παίρναμε κάθε φορά τα απαραίτητα, και ότι περίσσευε έμενε και…έληγε, όπως γίνεται συνήθως. Έτσι οι κοτούλες του γείτονα θα κάνουν πάρτι με τα ρύζια και ό,τι άλλο είχε λήξει…Αλλά άνοιξε ο τόπος. Που θα πάει…
Τώρα κάτι τοίχοι μείνανε, μια τέντα και μερικά χαλιά για πλύσιμο…μόνο.
Ευτυχώς που όταν πάς στο εξοχικό ξεκουράζεσαι. Πάω να ποτίσω τα τριαντάφυλλά μου και να διαβάσω τίποτα…
Τη καλησπέρα μου…
