Καλημέρα και καλό μήνα…
– Γυναίκαααα (καλό έτσι; δυναμικό ακούγεται…)….. Που είναι η σάκα μου…
– Όπου την παράτησες τον Ιούνιο…
– Μα που την παράτησα…
– Ξέρω γω…Μα δεν ξέρεις που αφήνεις τα πράγματα σου…
– Και εσύ γιατί τα μαζεύεις….
– Έλα τώρα…Μην αρχίσουμε τα ίδια….
– Μα εγώ την είχα αφήσει εδώ… Α!!!! Νάτη…
– Που είναι η κασετίνα μου…
– Α!!!! Πας γυρεύοντας…
– Αύριο θα αργήσω… στο σχολείο…αν δεν τη βρω… έχω τα στυλό μου μέσα…Καλά θα τη βρω….
Πω πω τι άγχος και αυτό… Αύριο πρέπει να βρω τι ρούχα θα φορέσω…Μάλλον παντελόνι θα φορέσω…και πουκάμισο… Α!!! ναι και παπούτσια…Μένει να διαλέξω το χρώμα… Τζιν, πάει… Μετά το πουκάμισο… χμ θα δω. Δεν θέλω ακόμα σκούρα χρώματα…Μάλλον κάτι φωτεινό και ζωηρό. Πωπω… άμα έχεις τόσες επιλογές, κουράζεσαι…
Τι άγχος και αυτό… 44 χρόνια σχολείο… Το ακούτε οι μαθητές… πάτε 12 και κουράζεστε… Εντάξει είχε ένα διάλειμμα αλλά ήμουνα στρατό… και κάνα δυο χρόνια φροντιστήριο (μόνο) αλλά μετά όλα τα άλλα χρόνια σχολείο. Από έξι χρονών…
Πρώτη μέρα σχολείο… Τι χαρά…Θα δω τους φίλους μου… (έτσι δεν λέμε συνήθως…) Τώρα γιατί κανείς δεν παίρνει τηλέφωνο τον άλλο μέσα στο δίμηνο… μάλλον είναι ψυχολογικό το θέμα… κάτσε να δεις….πως το λένε…Α!!!! Τάσεις φυγής…(μπορεί και Αλτσχάιμερ για μερικούς). Θα πούμε πως περάσαμε το καλοκαίρι…(Θα μαζέψω καμιά 40αριά “καλά” χωρίς πολλές λεπτομέρειες). Θα πούμε τι κάναμε…(Εντάξει… τίποτα το ιδιαίτερο… καλά ήταν… στο εξοχικό μου… στο πατρικό μου…) Οι γνωστές γενικότητες που με δυο λέξεις λένε τέλος πάντων… καλά πέρασα αλλά τελείωσε…Θα ξαναμπώ στις τάξεις μου…και θα ξαναδώ τους μαθητές μου… Άραγε θα είναι οι ίδιοι… Μάλλον, αλλά έχουμε και τους καινούργιους της Α Λυκείου. Εντάξει κάθε χρόνο έτσι γίνεται…
– Να σου πω…Να βάλω γραβάτα;
– Καλά μαζοχιστής είσαι… αύριο θα έχει ζέστη… δεν βλέπεις πως είναι το βράδυ σήμερα…
– Καλά…Άντε να δω πως θα κοιμηθώ σήμερα…Τέτοια αγωνία…
Καλημέρα…
