Και έτσι βρέθηκα στις Βρυξέλλες…(οι απόφοιτοι).
Το κυνήγι μου στους αποφοίτους είναι γνωστό…στους αποφοίτους. Οι λόγοι είναι πολλοί με βασικότερο έναν… δεν γνωρίζονται μεταξύ τους.
Όντας ο μόνος χημικός στο Λύκειο επί 22 χρόνια μπορώ να πω ότι “δεν μου ξέφυγε κανείς”. Όλοι σε κάποια φάση της ζωής τους στο λύκειο υπήρξαν μαθητές μου. Σε κάποιους άφησα τραυματικές εμπειρίες και δεν θέλουν να έχουν “καμία σχέση μαζί μου” ενώ κάποιοι άλλοι έχουν τις καλύτερες αναμνήσεις από εμένα και να μοιράζονται μαζί μου ακόμα και κοινωνικές τους εκδηλώσεις όπως πχ τους γάμους τους, όπου με καλέσανε και με πολύ χαρά βρέθηκα. Το μεγάλο μου κόλλημα με τους απόφοιτους είναι ότι στους δύσκολους καιρούς που ζούμε όλα αυτά τα παιδιά που μοιράζονται κοινές εμπειρίες μέσα από το σχολείο, θα μπορούσαν να συνεργαστούν και έξω από το σχολείο. Δεν είναι μόνο αυτό όμως…
…και έτσι βρέθηκα στις Βρυξέλλες και ζήτησα από το facebook να μου πουν ποιος κερνάει καφέ στις Βρυξέλλες. Δέχτηκα προσκλήσεις για Παρίσι, Γενεύη, Μόσχα και Λισσαβόνα. Αλλά και από τις Βρυξέλλες.
Στις Βρυξέλλες βρέθηκα με τη Μαρία και το Κώστα. Τα είπαμε για κανένα δίωρο και μιλήσαμε για όσα μπορούσαμε να προλάβουμε. Δεν τους είδα πρώτη φορά από την αποφοίτησή τους. Είχαμε ξαναβρεθεί. Με την Μαρία πριν 2 χρόνια και με τον Κώστα βρισκόμαστε συχνά. Περάσαμε ένα υπέροχο βράδυ και ήταν περίεργο λίγο το κλίμα. Υπήρχε μια μικρή αμηχανία και ο “λόγος” έπαιζε ανάμεσα στον ενικό και τον πληθυντικό. Όμως το σημαντικότερο ήταν ότι η συζήτηση ήταν απλή, όμορφη ευχάριστη συζήτηση μεταξύ φίλων.
Θα ήθελα όμως να σταθώ για λίγο στις απαντήσεις που πήρα…Όσοι απάντησαν έδωσαν μια εικόνα των αποφοίτων. Είναι παντού. Και σκέφτηκα το εξής. Τι καλά θα ήταν να φτιάχναμε ένα δίκτυο υποδοχής των καινούργιων αποφοίτων που φεύγουν στο εξωτερικό για μεταπτυχιακό ή προπτυχιακές σπουδές. Θα μπορούσαν να βοηθήσουν πολύ στις δύσκολες πρώτες μέρες τις εγκατάστασης και του εγκλιματισμού.
Μετά σκέφτηκα πόσους πολιτικούς μηχανικούς, αρχιτέκτονες, ηλεκτρολόγους, μηχανολόγους, και λοιπούς μηχανικούς έχουμε. Αυτοί άραγε έχουν κοινά πεδία εργασίας, συνεργασίας; Δεν θα μπορούσαν να συνεργαστούν άραγε; Πόσοι γιατροί έχουν βγει από τους αποφοίτους. Διαφόρων ειδικοτήτων. Δεν θα μπορούσαν να συνεργαστούν. Τρεις απόφοιτοι εργάζονται στην ίδια εταιρεία. Το ξέρουν άραγε; Τέλος πάντων…συνέχεια αυτά σκέφτομαι. Και ζώντας στα χρόνια της επικοινωνίας, μου φαίνεται περίεργο που δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε.
Πάντως εγώ αισθάνθηκα πολύ καλύτερα που ήξερα ότι είχα δυο ανθρώπους που μένουν στις Βρυξέλλες και θα μπορούσαν να με βοηθήσουν αν χρειαζόμουν οτιδήποτε. Σίγουρα η καλή παρέα ήταν το καλύτερο.
Λοιπόν; Όσοι από τους απόφοιτους διαβάζετε το blog, και ξέρω ότι είναι αρκετοί, μήπως ήρθε η ώρα να πάρετε κανένα τηλεφωνάκι… να ψάξετε στο προφίλ μου (930 απόφοιτοι) στο Facebook ή στο Linked In (καμιά 100στή), να στείλετε κανένα μηνυματάκι, μπας και αρχίσετε να βρίσκεστε; Γιορτές έρχονται. Οι περισσότεροι θα περάσουν από Αθήνα μεριά…Οργανώστε κάτι έγκαιρα. Όχι αύριο, χθες.
Τη καλησπέρα μου από το συννεφιασμένο Αίγιο.
