Η αξιολόγηση είναι μια δύσκολη υπόθεση…
– Χριστίνααααα που είναι το CD;
– Ποιο CD;
– Αυτό που μου είχαν δώσει από τη δουλειά…
– Πότε;
– Ξέρω γω…πριν δυο χρόνια…
– Και τώρα σου ήρθε…
– Αφού τώρα με πιέζουν να αξιολογήσω τα παιδιά!!!!
– Και που θες να ξέρω εγώ που το έβαλες;
– Έχω φάει τα συρτάρια… Έχω ψάξει τα πάντα…Δεν μπορώ να θυμηθώ που το έβαλα…
– Στη τσάντα σου κοίταξες; Συνήθως εκεί τα αφήνεις για να μη τα χάνεις…
– Μα δυο χρόνια στη τσάντα μου…;Δεν έχει κανένα CD αλλά “κάτι άστραψε… κάτι σαν φλασάκι…”… τι είναι αυτό; Ένα “φλασάκι”… λες; Για να δω…
Επιτέλους…Έλα Χριστίναααα το βρήκα… Δεν ήταν CD… ένα φλασάκι ήταν…
– Ωραία…μπορούμε να ησυχάσουμε επιτέλους. Μια βδομάδα το ψάχνουμε. Άντε μπας και κάνουμε καμία δουλειά.
– Χριστίνα, Χριστίνα άκου να σου πω… Το έψαξα και ξέρεις τι πρόσεξα; Οι μαθητές μου έχουν φύγει πια. Είναι απόφοιτοι…Άρα δεν μπορώ να τους αξιολογήσω… γμτ άργησα…Πρόλαβαν και αποφοίτησαν… και εγώ πως θα τους αξιολογήσω τώρα;
Από τα παραπάνω βγαίνει αβίαστα ένα συμπέρασμα… ” Η αξιολόγηση είναι μια δύσκολη υπόθεση”.
Τη καλησπέρα μου…
