Γυρίζει μανούλα μ’ γυρίζει…
Άσχημο φρούτο η ζαλάδα. Μου έλαχε και αυτό. Έτσι σήμερα που είχα και ένα αποχαιρετιστήριο διαγώνισμα με τα παιδάκια μου σηκώθηκα το πρωί και από τη “βραδινή τρικυμία” δεν μπορούσα να σταθώ. Φοβήθηκα την οδήγηση και τις έντονες συγκινήσεις στη τάξη. Έτσι παρέμεινα “οίκαδε” και κλινήρης. Ο ντοτόρος είπε : Δεν είναι τίποτα. ένας ψιλο-ίλιγγος (Χμμμ!!!! Καλά αυτός δεν τα είδε να γυρίζουν αλλά τέλος πάντων). Ρώτησα τι πρέπει να κάνω και εκεί άρχισαν τα ανέκδοτα. Να μην αγχώνεσαι…. (Μη βιάζεστε, έχει και άλλο), να παίρνεις τα χάπια σου (εντάξει αυτό το κάνω), να μη κουράζεσαι (χμ σχετικά είναι αυτά) … Και μου πασάρει ένα σετ εξετάσεων, με ένα πακετάκι νέα χαπάκια (να έχω το κάτι τις μου να ασχολούμαι).
Καλό ήταν. Να πω ότι ενθουσιάστηκα!!! Δεν θα το έλεγα. Άσχημη αίσθηση. Όταν ταξιδεύω με το καράβι το καταλαβαίνω να κουνάει, αλλά στο σπίτι μου και στο πάτωμα!!! Δεν μου άρεσε. Τα παιδάκια μου σίγουρα ενθουσιάστηκαν. Βέβαια δεν τους είπα Καλές γιορτές αλλά νομίζω θα το αντέξουν. (Θα το μάθω πάντως … που θα πάει…. ποιος μου έκανε “βουντού” χθες που διάβαζε Χημεία … που θα πάει θα το μάθω… και τότε θα του πω να μη το ξανακάνει γιατί πιάνει!!!! – λέμε τώρα.)
Λοιπόν αν έχω συνέλθει – που έτσι δείχνει – θα τη κοπανήσω για Χριστούγεννα. Αν λοιπόν δεν γράψω μέχρι τότε… αρχίζουμε…
Χρόνια Πολλά σε όλους – κυρίως με υγεία και όλα τα άλλα μετά.
Μη ξεχνάτε Ευγενίες (24/12) και Στεφανους (27/12) Τους Χριστουγεννιάτικους δεν του αναφέρω γιατί γενικά τους θυμάστε αλλά τα άλλα δυο επειδή πέφτουν στην τούρλα των Χριστουγέννων, κάπου χάνονται. Να είστε όλοι καλά και με το καλό να ξαναβρεθούμε.
Τη καλημέρα μου.
Μανώλη περαστικά! Με βάζεις στον πειρασμό βέβαια να απαντήσω(λόγω διαστροφής του επαγγέλματος) αλλά θα σταθώ στο ύψος μου στο blog σου.
Απλά να υπενθυμίσω και τη δική σου γιορτή στις 26 και να ευχηθώ πολύχρονος κι ευτυχισμένος (κατά το δικό σου “πολύχρωμος κι εντοιχισμένος”) που φαντάζομαι έχει διατηρηθεί ανά τους “αιώνες”…..!
Καλές γιορτές σ’ εσένα και την οικογένειά σου!
ευχομαι ναναι περαστικο. Και ναι, πρεπει ναναι πολυ ενοχλητικο κι οπως λεει ο αντρας μου, οσο πιο ψηλος εισαι, τοσο χειροτερα το νιωθεις… Να περασεις ομορφες γιορτες, με υγεια πανω απο ολα, και να ξορκισεις το μικρο καλικατζάρι με τα βουντού απο την ταξη σου (η να μη τους ξαναβαλεις διαγωνισμα!)
Καλή ξεκούραση φίλε μου, περαστικά να είναι και κόψε εκείνες τις εξαντλητικές δίαιτες !!
(ΥΓ. Δείξε μου για λίγο την τάξη σου και θα το βρω το παλιόπαιδο με τα ξόρκια. ‘Εχω διαβάσει όλη τη σειρά Χάρυ Πόττερ!!)
Καλησπέρα. Σας έχω νέα. Το “καράβι άραξε”. Τώρα είναι δεμένο σε λιμάνι. Χθες ήταν μεσοπέλαγα, σήμερα το πρωί έμπαινε στο λιμάνι. Τώρα είναι δεμένο στο προβλήτα. Αύριο ελπίζω να πατήσω σε στέρεο ( ή βίντεο δεν ξέρω) έδαφος.
Ιωάννα εμένα με συνυπολογίζω στους Χριστουγεννιάτικους, γιαυτό δεν με είπα. Ευχαριστώ πάντως όπως και να έχει.
Ναι Βιβή έχεις δίκιο, εκεί στα ανεμοδαρμένα “ύψη” κουνούσε αρκετά. Αλλά τώρα εντάξει. Ίσιωσε. Πιστεύω μετά τα Φώτα να έχει μαζευτεί και αυτό και να μη με ξαναενοχλήσει. Πάντως καλού κακού θα βάλω και το Κώστα να το εντοπίσει. Εντάξει Κώστα να μου πεις ποιος είναι και τα υπόλοιπα άσε τα πάνω μου.