ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2009

Έτσι φωναχτά και δυνατά. Φέτος για πρώτη φορά θα κάνω απολογισμό της χρονιάς που πέρασε. Με όλα τα σχετικά. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι δεν θα τα βάλω σε σειρά αλλά θα προσπαθήσω να καταγράψω όλα όσα μου άφησε η χρονιά που τελειώνει αύριο.

363 μέρες πριν λοιπόν ξεκίνησε η νέα χρονιά.2009 τη λέγανε τότε. Και για δυο μέρες ακόμα έτσι θα τη λένε. Μετά θα φύγει αυτή και θα έρθει μια άλλη, που θα τη πούμε 2010. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που θα τη πούμε του χρόνου.

Λοιπόν η νέα – τότε – χρονιά έφερε ελπίδα και προσμονή για κάτι καλύτερο γιατί λέει το 2008 ήταν ζόρικο. Τώρα κοιτάζοντας πίσω έχω να πω ότι το 2009 ήταν ζόρικο και ελπίζουμε σε ένα καλύτερο 2010. Καλά, εντάξει γίνομαι κουραστικός. Σταματώ λοιπόν.

Το 2009 λοιπόν έφερε…

Μια απόλυση… του γιου μου από το στρατό.

Δύο καινούργια σπίτια. Ένα αυτό που είστε όλοι εσείς από το Μάη και μετά, και μιλάω για το ψηφιακό μου σπίτι. Αλλά και το σπίτι στο Αίγιο, αποπληρώθηκε.

Μια κινούμενη εικόνα του κόσμου. Εντάξει αυτό είναι φρέσκο αλλά μου ήρθε κάπως…. Τώρα ο κόσμος μπήκε στη θέση του.

Λιγότερα κιλά αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Είναι τι έχει ακολουθήσει αυτή την απώλεια. Σημαντικές μεταβολές στη καθημερινότητα αλλά και μια απόδειξη. Όλα είναι στο μυαλό. Και όλα μπορούν αν γίνουν, αν το αποφασίσεις. Εντάξει δεν έχω τελειώσει αλλά μπορώ να το γιορτάζω και να το φωνάζω. Και όσοι από εσάς διαβάζουν τώρα και θέλουν να κάνουν κάτι για τον εαυτό τους αλλά το αφήνουν …”για αργότερα” ΚΑΚΩΣ. (Πάλι φωνάζω αλλά μου βγαίνει αυθόρμητα). Όχι κυρίες και κύριοι. Κοιτάξτε τι μπορείτε να κάνετε για εσάς. Εντάξει δεν είπαμε να γίνεται ξαφνικά το κέντρο του κόσμου – αν δε το  αισθάνεστε – αλλά δώστε προτεραιότητα στον εαυτό σας.Από εκεί και μετά πολλά, αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση, αυτοσεβασμός κλπ κλπ κλπ (έχω προτάξει σε όλα τη λέξη “αυτό-” αλλά έτσι είναι.)

Μνήμες. Πάρα πολλές μνήμες.  Τι να πρωτοθυμηθώ … ( τα καλά θα πω, για τα κακά ανατρέξτε στο αρχείο, εγώ έχω κάνει DELETE).

1. Τα Γιάννενα με τους συναδέλφους, φίλους, συμφοιτητές, … δεν ξέρω πως να τους προσφωνήσω πια. Με όλους αυτούς που όσα χρόνια και αν περάσουν θα μείνουν οι άνθρωποι που δέθηκα μαζί τους για μια ζωή. Ίσως τότε χωρίς να το ξέρω αλλά σήμερα είμαι πολύ χαρούμενος που έγινε αυτό. Πριν 10 χρόνια έλεγα ότι τα Σαββατοκύριακο εκείνο του 2000 ήταν το πιο δυνατό – συναισθηματικά – Σ-Κ που μπορώ να θυμηθώ. Εντάξει τώρα έβαλα άλλο ένα.  (καλύτερο από το προηγούμενο, έτσι ώστε να έχω μεγάλη προσμονή και αγωνία για το επόμενο.)

2. Η Σύρος. Δεν ήταν το συνέδριο αυτό καθεαυτό, χωρίς να το υποβαθμίζω (απλά δεν είμαι ο τύπος που τρέχει από συνέδριο σε συνέδριο) αλλά η νέα εμπειρία αλλά και η Σύρος αυτή καθεαυτή.

3. Η Κεφαλλονιά. Δεν θα γράψω πολλά. Απλά θα ξαναπάω. Και ίσως όχι μόνο μία φορά. Αυτό τα λέει όλα. Αν θέλετε λεπτομέρειες στο αρχείο  (τέλη Αυγούστου).

4. …τώρα δεν μου έρχεται κάτι άλλο.

Παιγνίδια… πολλά παιγνίδια (για μεγάλα παιδιά… ή όχι και τόσο μεγάλα παιδιά… τέλος πάντων). Να μη μπω σε λεπτομέρειες. Θα μείνω μόνο στο ARENA που έχει γίνει προέκταση του χεριού μου και με βοηθάει να απαθανατίζω. Για να καταλάβετε τι εννοώ κοιτάξτε εδώ.

Χθες απόγευμα βρέθηκα για καφέ στο Μοναστηράκι, με δυο φίλες και εκεί που περίμενα είδα την Ακρόπολη. Τώρα τη βλέπετε και εσείς.

Και με αφορμή αυτό το περιστατικό πάμε σε ένα  άλλο χαρακτηριστικό του 2009.

Καφέδες!!!! Ο κάθε “καφές” είναι μοναδικός. Γιατί συνήθως έχω απέναντί μου αγαπημένα πρόσωπα, με τα οποία μοιραζόμαστε πολλά. Και έτσι πάνω από το φλιτζάνι του καφέ μας δίνεται η δυνατότητα να μιλήσουμε απλά, χαλαρά, ήρεμα  και πάντα, όπως έχει πει και μια φίλη, μετά από το καφέ γυρνάω σπίτι “πιο ασφαλής” γιατί συνειδητοποιώ ότι  υπάρχουν πολλοί άνθρωποι γύρω μου με τους οποίους έχω “κάτι παραπάνω” από ένα γεια.

Δεν πρέπει να παραλείψω το ΑΣΜΠΕΤΑ, το οποίο κάθε φορά είναι διαφορετικό. Κάθε φορά είναι ενδιαφέρον, κάθε φορά αφήνει μια γλυκιά ανάμνηση. Ταυτόχρονα είναι και μια απόδειξη ότι μπορεί να υπάρξει και κάτι διαφορετικό έξω από το πληκτρολόγιο και το μόνιτορ. Στο επόμενο λοιπόν ασμπέτα… του χρόνου.

Τι άλλο… Α!!!! Ναι τη κίνηση. Δηλαδή το γυμναστήριο. Αλλά και τη κίνηση γενικότερα. Βαρετό στην αρχή, υποφερτό τώρα. Δεν ξέρω αν θα το “αγαπήσω” στο τέλος, αλλά είναι καλό. Αφήνει μια περίεργη αίσθηση κούρασης και τόνωσης μετά.  Πάντως θα σταθώ στο ότι ενώ ποτέ δεν είχα χρόνο, τώρα έχω και σχεδόν καθημερινά. (είναι σε αυτό που λέγαμε για “αργότερα”.) Έτσι έλεγα και εγώ. Αλλά τελικά και χρόνος βρέθηκε και αποτέλεσμα βγήκε και καλό κάνει (δεν το συζητάμε πια αυτό)

Τι άλλο….ΑΑΑΑΑΑΑ!!!Ναι το βασικότερο. Γνώσεις. Διάβασα πολλά. Πάνω στη πληροφορική, στο MOODLE, στη ψυχολογία, σε μυθιστορήματα.  Νομίζω ότι ανακάλυψα ξανά το διάβασμα. Το είχα ξεχάσει. Φαίνεται περίεργο αλλά δυσκολευόμουν να “χαθώ” μέσα στις σελίδες ενός βιβλίου. Τώρα σιγά σιγά το ξανασυνηθίζω. Για να καταλάβετε τι εννοώ, όποτε διάβαζα κάτι, μου ερχότανε φλασιά, το παρατούσα για να κάνω κάτι άλλο, και μετά συνήθως το παρατούσα. Έχω πολλά μισοτελειωμένα βιβλία. Τώρα διαβάζω ένα βιβλίο κάθε 10 μέρες περίπου και είμαι ενθουσιασμένος με εμένα. Και δεν είναι αγγαρεία. Μου αρέσει. Αν το βαρεθώ, θα κάνω διάλειμμα και μετά πάλι.

Συνοψίζοντας…

Το 2009 ήταν μια φανταστική χρονιά, όπως κάθε χρονιά. Γιατί πρόσφερε μνήμες. Πολύτιμες μνήμες. Άλλες ευχάριστες άλλες δυσάρεστες. Μνήμες όμως που με βοηθάνε να προχωράω, να μαθαίνω, να γίνομαι κάθε μέρα και καλύτερος (έτσι τουλάχιστον θέλω να πιστεύω). Σε δυο μέρες τελειώνει και έρχεται το 2010. Σαφώς πολλά υποσχόμενο και αυτό. Θα δείξει.

Λοιπόν έχουμε και λέμε… Αύριο ψώνια, μεθαύριο αργία, την επόμενη απογραφή, μετά Κυριακή (Χμ ! Καλά…). Λοιπόν

ΚΑΛΛΛΛΛΗΗΗΗΗΗΗ ΧΡΟΝΙΑΑΑΑΑΑΑ

Τα λέμε του… χρόνου. Να είστε όλοι καλά, …(πάω να “χτυπηθώ”)

Τη καλημέρα μου.