Συζητώντας με τα παιδιά…
Σήμερα βρήκα την ευκαιρία να συζητήσω με τα παιδιά. Κάτι τέτοια όσο και αν φαίνεται περίεργο γίνεται σπάνια. Και όπως πάντα μέσα από την συζήτηση βγαίνουν πάντα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Και το πιο σημαντικό είναι ότι τα “παιδιά” ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΙΑ. Ξέρουν πολύ καλά που βρίσκονται και ξέρουν πολύ καλά τι θέλουν.
Το ερώτημα ήταν : Ποια είναι η γνώμη σας για το ΙΝΤΕΡΝΕΤ και για τη χρήση του στην εκπαίδευση.
Περιττό να πω ότι είμαι επηρεασμένος από το συνέδριο της προηγούμενης εβδομάδας. Μου έκανε εντύπωση πάντως. Πέρυσι στη Σύρο η αίσθηση που αποκόμισα ήταν ότι όλες οι ελπίδες για την αναβάθμιση στην εκπαίδευση είχαν αποτεθεί στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές “εν λευκώ”. Φέτος το “μενού” ήταν λίγο διαφορετικό. Οι διαδραστικοί πίνακες θα λύσουν το πρόβλημα. Εγώ θα σας αναφέρω σε ποια σημεία σταθήκαν τα παιδιά. Φυσικά δεν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα μια και δεν συμμετείχε ολόκληρη η τάξη αλλά ένας μικρός αριθμός μαθητών.
Καλό θα ήταν οι κρατούντες να μιλήσουν με τα παιδιά, όχι για να πουν ότι μιλήσανε, αλλά για να ακούσουν.
Θα σας μεταφέρω πως αντιμετωπίζουν μερικά πράγματα. Δείτε τα, σκεφτείτε τα και ξεκολλήστε από το “παιδιά είναι δεν ξέρουν”.
Αρχικά για το ΙΝΤΕΡΝΕΤ :
1. Τους δίνει τη δυνατότητα της άμεσης πρόσβασης στην πληροφορία.
2. Βάλανε το μεγάλο πρόβλημα του ΙΝΤΕΡΝΕΤ πως θα κρίνουν αν η πληροφορία που βρίσκουν είναι αξιόπιστη ή όχι. Το συζητήσαμε λιγάκι, αποφασίσαμε ότι τελικά τα κριτήρια αποκτώνται με το χρόνο και την εμπειρία.
Και μετά περάσανε στο ψητό…
“Το πρόβλημα δεν είναι στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ αλλά στις γνώσεις των καθηγητών.(!)”Όταν ρώτησα διευκρινήσεις μου είπαν ότι έχει υπερτιμηθεί το ΙΝΤΕΡΝΕΤ και θεωρούν ότι πολλοί καθηγητές “κρύβονται” πίσω από το ΙΝΤΕΡΝΕΤ και ανέφεραν το εξής παράδειγμα : Υπάρχουν καθηγητές που το μάθημα το κάνουν μέσα από το βιβλίο, διαβάζοντάς το. Τώρα θα το διαβάζουν από το ΙΝΤΕΡΝΕΤ. Επίσης είπαν ότι παρόμοια έγιναν και με την ψηφιακή τάξη στην Α’ γυμνασίου – από ό,τι άκουσαν, όπου ουσιαστικά διάβαζαν το μάθημα από τα netbooks.. Μου είπαν λοιπόν ότι η ψηφιακή τάξη άρχισε ανάποδα…Πρώτα πήραν τα netbooks και μετά επιμορφώθηκαν οι καθηγητές. Όταν σχολίασα ότι οι καθηγητές κάποια ηλικίας είναι λογικά να μην έχουν την άνεση στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές μου απάντησαν ότι άλλο είναι η άνεση και άλλο η η άγνοια. Αλλά βάλανε “μπροστά” την γνώση του καθηγητή στο αντικείμενό του και κυρίως η προσπάθεια του να τα μεταδώσει. Σχολίασαν ότι σε πολλά μαθήματα η βοήθεια από το ΙΝΤΕΡΝΕΤ και τα πολυμέσα είναι χρήσιμα. Αναφέρανε χαρακτηριστικά τη γεωγραφία στο Γυμνάσιο.
Σχολίασαν ότι με τις νέες τεχνολογίες ο ρόλος του καθηγητή αλλάζει και γίνεται συντονιστής. Μια μαθήτρια μάλιστα σχολίασε ότι αυτό δεν θεωρεί ότι είναι καλό. Δεν συμφώνησαν όλοι με την άποψή της. Όμως μέσα από την συζήτηση βγήκε ότι μεγαλύτερη σημασία έδωσαν στην “ουσία” των μαθημάτων. Και σαν ουσία χαρακτήρισαν την ύλη (αυτή καθεαυτή) αλλά και στο καθηγητή.
Η κουβέντα τελείωσε με το κουδούνι. Σίγουρα σε βάζει σε σκέψεις. Θα ήθελα πραγματικά να γνωρίζω ρωτήθηκε κανείς για τα netbooks πριν τα αγοράσουν. Τώρα, ρώτησαν κανένα για τους διαδραστικούς πίνακες; Μήπως να αλλάζανε κάποια άλλα πράγματα; Να κοιτάγανε λίγο κάποια πράγματα περισσότερο ουσιαστικά. Νομίζω ότι όλοι οι συνάδελφοι έχουν παρόμοιες ιστορίες να περιγράψουν. Μήπως σιγά σιγά να τις καταγράφουμε για να τις διαβάσει και κανένας “άλλος”.
Φυσικά και δεν ξέχασα την ανταπόκριση από Βέροια Νάουσα…
Τη καλησπέρα μου.
