Εικοσιτρείς… εικοσιτρείς…
Εικοσιτέσσερα χρόνια στο σχολείο, εικοσιτρείς αποφοιτήσεις. Όχι δεν έχω χάσει καμία. Τις έχω παρακολουθήσει όλες… ανεξαιρέτως… ακόμα και υπό βροχήν. Φεύγουν τα παιδάκια μου… και δεν μπορεί να μη πάω να τα δω. Πολλά έχουν πει και πολλά έχουν γράψει για τις αποφοιτήσεις : για τη σημασία της, το κόστος της, το που πρέπει να […]
Αξία ανεκτίμητη…
Αλήθεια τι είναι εκείνο που αξίζει άραγε σήμερα. Η υγεία πάνω απ’ όλα… κλασσικό. Τι άλλο άραγε; Οι φίλοι. Και οι καλοί φίλοι αξίζουν ακόμα περισσότερο. Θυμάμαι όταν ξεκινούσα κάπου το 1990 στα 29 χρόνια μου, μια μητέρα που μου έλεγε… τόσο νέος και τόσο πετυχημένος… Και σκέφτηκα… το μόνο σίγουρο είναι ότι το “τόσο […]
Μοιράζοντας τον θησαυρό…
Η ιστορία ξεκίνησε τη Τρίτη των Τριών Ιεραρχών. Tο Σάββατο στο καφέ των αποφοίτων του Λύκειου Αρρένων Βύρωνα ( έτσι λεγόταν το 1979 που ξεσχολίσαμε), ο Κώστας μας έφερε το νέο. Κλέψανε το σχολείο μας. Καλό έτσι μετά από 35 χρόνια και ακόμα είναι το σχολείο μας. Και από ότι φαίνεται πάντα θα είναι το […]
Κύριε Αλισαβάκη…. τι κάνετεεεεε…
Από την σημερινή ημερίδα ΣΕΠ. Σήμερα ήταν μια καταπληκτική μέρα. Μία από τις ημέρες εκείνες που συνειδητοποιείς γιατί γίνεται κάποιος καθηγητής και τελικά τι είναι αυτό που αξίζει… Τη παραπάνω φράση άκουσα σήμερα καμιά τριανταριά φορές από παλιούς μου μαθητές. Αλλά δεν ήταν μαθητές… ήταν φίλοι. Και αυτό είναι κάτι που δεν ξεπερνιέται με τίποτα. […]
Καλή Χρονιά…
Η καλύτερη μου… καφεδάκι και καινούργια χρονιά εν όψει… Αυτό σημαίνει απολογισμός και προγραμματισμός… Ας ξεκινήσουμε από τον απολογισμό… φέτος πλήρωσα πολλους λογαριασμούς. Πάμε στο προγραμματισμό… του χρόνου θα πληρώσω πολλούς λογαριασμούς… Ωραία τελείωσα… Λίγο ακόμα και θα μοιάζω με δελτίο ειδήσεων. Τέλος πάντων… δεν θα μείνω εδώ όπως δεν έμεινα και πέρυσι. Έτσι πέρυσι […]
Χριστούγεννα και άλλα…
Έχουμε μπει στη τελική ευθεία για τα Χριστούγεννα. Σε είκοσι μέρες θα είμαστε στην παραμονή των Χριστουγέννων και θα περιμένουμε να έρθει η μεγάλη γιορτή. Χιλιάδες τόννοι χαρτιού και μελανιού έχουν καταναλωθεί και εκατομμύρια λέξεις έχουν γραφτεί για αυτή τη μέρα. Τι για την κατάθλιψη, τι για την χαρά, τι για την αλληλεγγύη, τι για […]
Ποστερούχος, όπως λέμε οικοπεδούχος…
Τα συνέδρια βοηθάνε να διαμοιράζεται η γνώση και οι άνθρωποι που θεωρούν ότι έχουν κάτι να πουν και να μοιραστούν με τους συναδέλφους τους, βγαίνουν μπροστά. Εκεί παρουσιάζουν την εργασία τους και συζητάνε με το κοινό τις απορίες τους. Επί σειρά ετών, παρακολουθούσα συνέδρια και πολλές φορές με απασχολούσε το εξής ερώτημα : μα καλά […]
Το δένδρο της ευγνωμοσύνης…
Χθες βρέθηκα σε ένα μαγαζί με ψηφιακές εκτυπώσεις… Δεν ήξερα ότι υπάρχουν “τέτοια μαγαζιά”. Ενθουσιάστηκα, γιατί ήταν μια παρέα νέων ανθρώπων, γελαστοί, πρόθυμοι να εξυπηρετήσουν, να βοηθήσουν, να δώσουν οδηγίες και γνώμη. Όχι εκείνοι που μπαίνεις και σε κοιτάζουν λες και έχεις σκοτώσει τη μάνα τους και κοιτάζουν να σε “ξεπετάξουν” για να τους αδειάζεις […]
TED x Academy : Ήμουν και εγώ εκεί…
Δεν ξέρω αν ήταν το κλίμα, δεν ξέρω αν ήταν η ανάγκη μου να ακούσω ιστορίες που εμπνέουν, αλλά η πρώτη εμπειρία μου από την παρακολούθηση του TED x Academy ήταν μια μοναδική και μονο θετικές εμπειρίες άφησε. Να εξηγήσω… Φαινομενικά οι ιστορίες ήταν απλές βιωματικές αφηγήσεις. Όμως μέσα από αυτές έβγαινε ένα συμπέρασμα : […]
Ας μιλήσουμε για χημεία…
Τι είναι άραγε η χημεία; Να μια καλή ερώτηση… Οι απαντήσεις εξαρτώνται από το κόσμο στον οποίο κάνω την ερώτηση… Στο σχολείο λένε μάθημα, επιστήμη και άλλα σχετικά Οι “μεγάλοι” συνήθως λένε… Ωχ!!! Ποτέ δεν χώνεψα τη χημεία… Ενώ τη φυσική τη καταλάβαινα… Αυτό κυριαρχεί . Γιατί άραγε; Όταν τους λέω ότι η χημεία είναι […]
