Και αυτό δικό μας είναι;….
Ναι ναι… Άμα τα έχει πολλά δεν ξέρεις τι έχεις….Έτσι λοιπόν άρχισε να πιάνει αράχνες το μαγαζί από εδώ. Σήμερα η μέρα δεν είναι η καλυτερη για ξεσκόνισμα και καθάρισμα μια και βρέχει από το πρωί. Τη μισή τη πήρα μαζί μου…
Χθες βλέπετε με έπιασε βροχή… Έβγαλα τον εξοπλισμό , νιτσεράδα, κάπα και όλα τα σχετικά… Έτσι φάγανε αυτά τη βροχή και εγώ έμεινα στεγνός. Σήμερα λοιπόν το πρωί, αφού έβρεχε όλο το βράδυ και είχε το πρωί ξανοίξει ο καιρός, λέω ας αφήσω τα νάυλον ρούχα να στεγνώσουν μη πιάσουν μούχλα, μα δεν θα ξαναβρέξει… είπα… Αλλά φευ!!!!! Άλλα ο καιρός βούλεται…Έτσι πήρα βροχή στις τσέπες μου, στα παπούτσια μου, στο μπουφάν στο κράνος… Ό,τι έπεφτε εγώ το μάζευα…
Νομίζω ότι τώρα αερίστηκε το blog…Λοιπόν σας έχω νέα… Κλείσαμε!!!!Ναιιιι Έκλεισε το σχολείο και ετοιμαζόμαστε πλέον για τις εξετάσεις…
Εμείς για κάποιο λόγο που μόνο οι ιθύνοντες γνωρίζουνε, μας στείλανε στην άλλη άκρη της Αθήνας για βαθμολογία…Για να καταλάβετε πως δουλεύει το σύστημα, όλοι οι καθηγητές που διδάσκουν Γ’ Λυκείου βοηθάνε στην διεξαγωγή των εξετάσεων με τη συμμετοχή τους στην εξέταση των φυσικώς αδυνάτων (εδώ όντως μας βάλανε σε ένα σχολείο 1 χιλιόμετρο περίπου μακριά από το σχολείο μας…που είναι στο Σταυρό στη Μεσογείων.) Για τη βαθμολογία, μας στείλανε στη Πεύκη !!!! Δηλαδή περνάμε Μεσογείων, Χαλανδρίου, Κηφισίας, μετά την Ιντεραμέρικαν αριστερά και περίπου 5-6 χιλιόμετρα και…έφτασες!!!!!Σύνολο 10-12 χιλιόμετρα από το σχολείο μας… Σε συνεννόηση με τους ιθύνοντες, ότι δεν μπορούμε να πηγαίνουμε από τη μία άκρη της Διεύθυνσης μας στην άλλη… η απάντηση ήταν… δεν ξέρω…θα δούμε… ναι θα το κοιτάξουμε… και άλλα τέτοια πολύ συγκεκριμένα. Δηλαδή από το σπίτι μου θα πρέπει να κάνω μια διαδρομή περίπου 20 – 25 χλμ για να διορθώσω… και αν δεν πάω; Ή αν πάω στο βαθμολογικό κέντρο που είναι αυτό που υπάγεται το σχολείο μου τόσα χρόνια τώρα… Το έχω γράψει δεκάδες φορές… Η κοινή λογική είναι το πιο σπάνιο είδος. Το να εξυπηρετήσεις τους συναδέλφους για να κάνουν πιο άνετα τη δουλειά τους, και τελικά τη δουλειά σου, είναι δύσκολο να το σκεφτείς… Υπομονή… θα βγάλει γέλιο…
Τη Τρίτη κάναμε την παρουσίαση των ερευνητικών εργασιών του δευτέρου τετραμήνου… Μαραθώνιος, ομολογουμένως… αλλά και πάλι… αυτοσχεδιάσαμε… Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, παρακολούθησα ένα συνέδριο για την ποιότητα στην εκπαίδευση και το μέλλον και τις προοπτικές. Εκεί λοιπόν σε ένα στρογγυλό τραπέζι, που ούτε στρογγυλό ήταν ούτε τραπέζι, συζητήσαμε και εκθέσαμε τις απόψεις μας πως πήγαν οι ερευνητικές εργασίες. Εκεί λοιπόν όταν είπα στο κοινό, παρόντος του κ. Ματσαγγούρα, ο οποίος είναι ο συγγραφέας των βιβλίων που χρησιμοποιούμε και ο άνθρωπος (μαζί με την ομάδα του) πίσω από τις ερευνητικές εργασίες, ότι παρουσιάσαμε τις εργασίες σε ολομέλεια, η απάντησή του ήταν ότι δεν γίνεται (!!!!) να παρακολουθήσουν τόσες ώρες οι μαθητές, όταν ο ίδιος στις οδηγίες ρητά αναφέρει, ότι με παρουσίαση σε ολομέλεια, η γνώση όλων των μαθητών γίνεται κτήμα ολονών, με τη διάχυση των γνώσεων που αποκόμισαν, και των πρακτικών που χρησιμοποίησαν. Και ρωτάω λοιπόν, και τι να κάνουμε…και η απάντηση ήταν παράλληλες συνεδριάσεις… με άλλα λόγια να παρακολουθήσει όποιος θέλει, όποια εργασία θέλει, και να τελειώνουμε σε μια – δυο ώρες….
Λοιπόν σας έχω νέα… Τα παιδιά θέλουν να παρουσάζουν όλοι σε όλους. Τους άρεσε πολύ αλλά κουράστηκαν. Και ζήτησαν αντί για μια μέρα να γίνεται σε δύο μέρες, κάτι που το βλέπουμε μια και του χρόνου έχουμε και στην δευτέρα λυκείου και θα χρειαστεί να σπάσει… ούτως ή άλλως σε περισσότερες από μία μέρες. Όμως να ρωτήσω κάτι… Όταν ο “θεωρητικός” των ερευνητικών εργασιών σε αδειάζει έτσι, γιατί έτσι αισθάνθηκα, εσύ τι στάση κρατάς; Αυτοσχεδιάζεις και επιλέγεις το πιο ωφέλιμο για τους μαθητές σου και πιθανότατα το πιο κουραστικό για όλους, παρά το εύκολο, γρήγορο, διεκπεραιωτικό, μόνο και μονο για να πεις ότι έκανες τη παρουσίαση. Εμείς είχαμε εννιάωρο και η μαγνητοσκόπηση κράτησε περίπου 7 ώρες, μαζί με την συζήτηση – ολομέλεια για τον απολογισμό. (20 λεπτά περίπου). Δεν ξέρω πως κάποιο άλλο σχολείο που έκανε το ίδιο τελειωσε σε δύο ώρες… (όπως είπε). Τέλος πάντων… εδώ έχουμε ένα κενό…
Και πάμε στη χθεσινή μέρα…Το ανοικτό σχολείο, ή Portes Ouvertes μια πραγματική γιορτή… Παρουσιάσαμε όλα όσα κάναμε τη χρονιά που πέρασε. Σε όποιον ήθελε να έρθει να δει, και όχι μόνο στους γονείς των παιδιών μας. Αυτό το παρερμήνευσαν πολλοί μεταξύ των οποίων και συνάδελφοι, που πραγματικά έχασαν, και δεν είδαν ένα διαφορετικό σχολείο, ανοικτό στη κοινωνία.. κλπ κλπ κλπ. Σταματάω γιατί σε λίγο θα κάνω εξαγγελία για το Νέο Σχολείο 2 ας πούμε, κάτι σαν Ζάππειο 2.
Δεν θα σταθώ στην εκδήλωση. Θα σταθώ σε κάτι άλλο… λίγο διαφορετικό. Τις διακρίσεις… Όσοι μπορούν να θυμηθούν τα σχολικά τους χρόνια θα έχουν να θυμηθούν φάσες που αδικήθηκαν από κάποιο καθηγητή… ακόμα και εγώ θυμάμαι φάσεις διάφορες… Γιατί γίνεται αυτό…(δεν θα γίνω απολογητής του κλάδου…) Απλά ο κάθε καθηγητής – όπως και εργοδότης, προϊστάμενος κλπ κλπ…. – δίνει μια εργασία σε κάποιον που θεωρεί ότι μπορεί να την ολοκληρώσει. Έτσι υπάρχουν κάποιοι μαθητές που προβάλλονται με εργασίες, αναθέσεις, δραστηριότητες κλπ κλπ κλπ… και κάποιοι άλλοι μένουν στην αφάνεια. Εδώ είναι το λάθος. Μην αναθέτετε δραστηριότητες επιλεκτικά. Προκαλέστε τους όλους… θα εκπλαγείτε… Η φαντασία και η ανταπόκριση στη πρόκληση θα σας εκπλήξει… Έτσι και εμείς… Το U4energy το ξεκινήσαμε για να ευαισθητοποιηθούν οι μαθητές και να προκαλέσουν μέσα από τα έργα τους το κοινό, να προσέχει όταν χρησιμοποιεί ενέργεια. Λοιπόν, δεν λυπήθηκαν καθόλου τον χρόνο τους – που στην Β’ Λυκείου είναι μάλλον λίγος – ούτε τη δουλειά τους. Άφησαν την φαντασία τους ελεύθερη και αυτό που σκέφτηκαν το έφτιαξαν… Διπλή αφίσα, που έκοψαν πόρτες και παράθυρα, για να αποκαλύψουν τις οικολογικές εφαρμογές από πίσω τους, άλλη ζωγραφισμένη στο χέρι, ολόκληρη αφίσα 50 Χ 70 με την αξιοποίηση του Ήλιου, κολλάζ, κείμενα, φωτό “πειραγμένες” και διαμορφωμένες για να φτιάξουν αυτό που ήθελαν… και το σημαντικότερο…. ΟΛΟΙ. Αλλά δυστυχώς όταν λέμε όλοι… δεν εννοούμε όλοι αλλά η σημαντική πλειοψηφία. Ακόμα και οι συνήθως αδιάφοροι, τους ανατέθηκε αρμοδιότητα από τους συμμαθιητές τους και την έφεραν εις πέρας!!!. Και μόνο για αυτό άξιζε… και πέρασαν όλοι και είδαν την έκθεση τους και τη φωτογράφισαν κιόλας…Και κάναμε το μόνο που θα μπορούσαμε να κάνουμε… Την αφήσαμε εκεί για να την δει όλο το σχολείο. Κάτι που έγινε χθες, τελευταία μέρα σχολείου… και φωτογραφήσαμε μία μία την αφίσα, για να φτιάξουμε ένα λεύκωμα, και να σας το δείξουμε… Στην φωτό ο Δημήτρης φωτογραφίζει Αλέξανδρο…
Κάποια στιγμή θα εμφανίσω στο άλμπουμ και θα σας δώσω τους συνδέσμους…
Λοιπόν… καλό διάβασμα στους “μικρούς”, καλή αντοχή και δύναμη στους “μεγάλους”, καλή διόρθωση, αν έχει νόημα ένας τέτοιος όρος για τους καθηγητές…
Κάποια στιγμή αύριο μεθάυριο, θα γράψω ένα άρθρο για τους μαθητές της Γ΄Λυκείου… οδηγίες για τις εξετάσεις… (προδιαφήμιση λέγεται… ) Υπομονή.
Τη καλησπέρα μου… και πάρτε και καμία ομπρέλλα.
