“Σμιλεύοντας” το κορμί μου.
Η εγγραφή αυτή είναι η εκατοστή. Αυτό σημαίνει ότι εκατό μέρες από την στιγμή που μετακόμισα στο “δικό μου σπίτι” έχω αντιμετωπίσει το πληκτρολόγιο και έχω γράψει κάτι. Το τι είναι αυτό το κάτι… συνήθως σκέψεις δικές μου που μοιράζομαι μαζί σας, και με αυτό το τρόπο, όπως συχνά λέω ανοίγω το καπάκι και φεύγει […]
Τι σημασία έχει…
Είναι κάποιες φάσεις που δεν έχουν λογική. Προσπαθείς να ερμηνεύσεις κάποια πράγματα – γιατί έτσι έχουμε μάθει, ότι όλα εξηγούνται – και δεν βρίσκεις άκρη. Δεν μπορείς να καταλάβεις τι γίνεται και απλά τα δέχεσαι όπως έχουν. Έτσι έγινε και χθες. Χθες είχαμε πάλι το θλιβερό καθήκον του αποχαιρετισμού. Αποχαιρετήσαμε τη Δώρα, γεννημένη πριν 26 […]
Γιατί να φταίω πάντα εγώ;
Χθες είχαμε ενημέρωση γονέων. Είναι δυο φορές το χρόνο και κάθε φορά είναι μια πρόκληση στις φυσικές αλλά ψυχολογικές αντοχές. Συνήθως γίνονται μετά από το σχολείο και κρατάνε περίπου 4 ώρες (για μένα που έχω περίπου 200 παιδάκια.) Να εξηγήσω για όσους δεν καταλαβαίνουν : Τα λιγόωρα μαθήματα έχουν πολλά τμήματα. Εγώ έχω συνολικά 5 […]
MOODLE Κάτι παλιό… αλλά τόσο νέο…
Είναι αρκετός καιρός τώρα που ασχολούμαι με αυτό που λέμε εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Έχω ήδη αναφερθεί σε αυτό. Υπάρχουν διάφορες πλατφόρμες CMS όπως τις λένε (Class Management System) και αυτή μάλλον είναι η πιο διαδεδομένη. Να πω δυο λόγια μιά και το έχω υποσχεθεί στον Μαύρο Πητ και φυσικά για όλους τους άλλους για να […]
Μια σχολική τάξη αλλιώτικη
Βρέθηκα χθες το απόγευμα σε μια διαφορετική σχολική τάξη. Τη λέγανε CLASSROOM 2.0. Είμασταν πολλοί Μέχρι 95 φτάσαμε και είμασταν από παντού… από όλο το κόσμο. Δάσκαλοι μικρών τάξεων κυρίως και καθηγητές (λιγότεροι από ότι κατάλαβα). Όλοι όμως είχαμε ένα κοινό παρονομαστή. Τη ψάχναμε τη δουλειά για το πως θα κάνουμε το μάθημα μας καλύτερο […]
Δεν θέλω, δεν θέλω, δεν θέλω…
Με πιάνει μερικές φορές και δεν θέλω να ακούω για μερικά πράγματα ή να κάνω μερικά πράγματα. Δεν θέλω να κάνω εμβόλιο.Ότι και να λένε προσωπικά δεν πείθομαι ότι δεν θα γίνω πειραματόζωο σε μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες που θα θησαυρίσουν στη πλάτη μου. Δεν θέλω να μου κάνουν πλύση εγκεφάλου. Αν και έχω πεισθεί ότι […]
Πίνω τον καφέ μου και… κάθομαι στον υπολογιστή.
Σάββατο βραδάκι. Έχω φτιάξει ένα καφέ όπως μου αρέσει. Λίγο καπουτσίνο, λίγο εσπρέσσο (τα γνωστά σε σκόνη), το πολύ γάλα που μου αρέσει και βρίσκομαι μπροστά στο μόνιτορ και γράφω. Το ερώτημα είναι γιατί να είμαι μπροστά στο μόνιτορ. Γιατί δεν έχω σχέδια για έξοδο. Θα μπορούσα να πάω μια βόλτα. Αλλά που να πάω; […]
Όταν οι μαθητές γίνονται φίλοι…
Σήμερα πέρασε η Δάφνη από το σχολείο. Μετά από 9 χρόνια που αποφοίτησε μας επισκέφτηκε και μιλήσαμε για περίπου μισή ώρα. Δεν θα σταθώ στο θέμα της συζήτησης αλλά θα σταθώ στο μοναδικό κλίμα που είχε η συνάντηση. Μια νεαρή κοπέλα με ανάμεικτα συναισθήματα, από τη μία τα συναισθήματα του μαθητή που είναι στο “άβατο” […]
Τελικά είμαστε ένας βαθμός…
Έγινε σήμερα στο σχολείο και με έβαλε σε σκέψεις. Μια μαθήτρια μου η Μαρία (όλες Μαρίες λέγονται και όλοι οι μαθητές μου Γιάννης) σήμερα μου φάνηκε πολύ σκεπτική. Μπαίνοντας λοιπόν στη τάξη τους χαιρέτησα και χαιρέτησα ειδικά τη Μαρία λέγοντας της… – Γεια σου Μαρία με τα τρελά τα κέφια. Περίμενα να αντιδράσει με κάποιο […]
Αγαπητό μου ημερολόγιο…
Σήμερα αποφάσισα να γράψω πάνω σου τις πιο κρυφές μου σκέψεις γιατί ξέρω καλά ότι από τη στιγμή που θα σε κλείσω και θα σε κρύψω θα φυλάξεις τα μυστικά μου από τα περίεργα βλέμματα. Νομίζω ότι περνάω κρίση μέσης ηλικίας. Φλερτάρω τα πενήντα – από κάτω – και με έχει πιάσει μια συνεχής διάθεση […]
