Διακοπές στη Κρήτη…(μέρος 2ο)
Τα Do’s και τα Don’t’s…Δηλαδή που να πάτε και που να αποφύγετε να πάτε. Στο δεύτερο κομμάτι νομίζω ότι δεν υπάρχουν πολλά, βασικά δεν υπάρχει κανένα. Απλά σε κάποια μέρη υπάρχει υπερδιαφήμιση και δεν ανταποκρίνονται στη φήμη τους,
Βασικά θα μιλήσω για τα Χανιά μια και είναι η γενέτειρα αλλά εκεί πέρασα και το περισσότερο χρόνο, έτσι εκεί έχω να πω…
Ξεκινάμε με μια φωτό…κλασσική.
Ο κλασσικός φάρος στα Χανιά. Μη φοβηθείτε να φωτογραφίσετε τον Ήλιο. Οι φωτό όλες είναι από το LG Optimus X2 (για τους techno freaks).
Και μια και μιλάμε για το λιμάνι είναι η πρώτη βόλτα.Ένα must. Δηλαδή, έχει τα πάντα. Κυρίως βόλτα. Κατεβαίνοντας λοιπόν αν προχωρήσετε ευθεία μπροστά, είναι οι αποθήκες του τελωνείου και ο Θόλος. Πίσω τους μπορεί να δει κανείς σκαρφαλωμένα κάποια σπίτια από τα παλιά Χανιά, με εντυπωσιακή θέα στο Λιμάνι. Μετά από τις αποθήκες φτάνουμε στο καρνάγιο. Εκεί θα δείτε το τελευταίο παραδοσιακό καρνάγιο στο λιμάνι, εκεί όπου φτιάχτηκε το Μινωικό καράβι για τη μεταφορά της φλόγας το 2004. Αξίζει να παρατηρήσετε τη διαφορά, ανάμεσα στο καρνάγιο που φτιάχτηκε το πλοίο (έμεινε όπως ήταν 150 χρόνια τώρα) και στο δίπλα καρνάγιο που φυλάσσεται το πλοίο… (ανακαινισμένο αλλά κλειστό !!!).Αν προχωρήσετε πίσω από τα καρνάγια περνάτε στην Ανατολική τάφρο που λέμε με μια νέα σειρά από καταστήματα όλων των ειδών, και κόσμο κυρίως κρητικό. Οι τουρίστες δεν φτάνουν τόσο μακριά. Δείτε το προμαχώνα του κάστρου…
Αν κατεβαίνοντας στο λιμάνι στρίψετε αριστερά, περνάμε στον άλλο προβλήτα. Εκεί έχει στην πρώτη θέα, κυρίως καφετέριες αλλά από την πίσω μεριά είναι ή παλιά Ενετική πόλη. Με τα σοκάκια και τα σκαλιά και τα στενάκια, αλλά και το κρητικό χρώμα, δηλαδή τα έντονα χρώματα, τα λουλούδια στις γλάστρες, και γενικά τα φροντισμένα σπίτια. Στο βάθος είναι ο Φρικάς (εγώ έτσι τον ήξερα, Φιρκά μου τον είπαν…) Ο προμαχώνας της άλλης γωνιάς του κάστρου.
Κατεβαίνοντας για το λιμάνι, μπορείτε να βρείτε ό,τι θέλετε από σουβενίρ, πολλά Made in China, όπως γίνεται συνήθως. Ψάξτε το και μη φοβηθείτε το παζάρι. Δεν είναι Αίγυπτος που το παζάρι επιβάλλεται και αν δεν το κάνετε προσβάλλεται ο έμπορος. Εδώ παίξτε το λιγάκι, έχει τη φάση του. Και αν δε το αγοράσετε από το συγκεκριμένο μαγαζί, μην ανησυχείτε, θα το βρείτε παρακάτω…
Να συνεχίσουμε λίγο στα Χανιά. Οι τάφοι των Βενιζέλων είναι “προσκύνημα” αλλά καλό θα είναι να το κάνετε απογευματάκι και μετά να περάσετε από “πίσω” στα καφέ και να απολαύσετε καφεδάκι με θέα τα Χανιά και πιθανόν εντυπωσιακό ηλιοβασίλεμα. Να σας δώσω δύο ακόμα φωτό…από το λιμάνι το βράδυ.
Κλασσικά ο φάρος αλλά και ο προβλήτας με τα μαγαζιά. Εδώ να πω ότι το “τρίποδο” ήταν η κολόνα της ΔΕΗ και πάλι καλές βγήκαν “στο χέρι”. (Για λόγους όγκου δεδομένων, έχω μειώσει την ανάλυση σε σχέση με τις προηγούμενες…Αν κάποιος τη θέλει σε πλήρη ανάλυση – 8 ΜΡ – μου το λέει).
Μη ξεχάσετε την μπουγάτσα του Ιορδάνη, το ξαναείπα αυτό αλλά και αυτό είναι must. Τώρα για “χοχλιούς” (κν σαλιγκάρια) δεν λέω γιατί είναι κάπως διαφορετικό το πράμα. Εδώ μπαίνει το ¨περί ορέξεως”. Αν βρείτε κάπου ξεροτήγανα, σε κάποιο παραδοσιακό ζαχαροπλαστείο, δοκιμάστε τα…Είναι τυλιχτό φύλλο σε ρολό που προφανώς έχει ψηθεί σε πολύ καυτό λάδι, με αποτέλεσμα να γίνει τραγανό, και να “ανοίγει” το τύλιγμα. Προσφέρεται με μέλι και σησάμι ή/και τριμμένο καρύδι.
Παραέξω είναι η Ελαφόνησος…αλλά δεν ήταν αυτή που θυμόμουνα. Ευτυχώς είχε διατηρηθεί η άσπρη άμμος και τα τυρκουάζ νερά. Βέβαια τα 8 λεωφορεία και τα 500+ αυτοκίνητα ήταν νέο ντεκόρ, όπως και οι δεκάδες ομπρέλες.
Καταλαβαίνετε τι εννοώ…
Καλός δρόμος, απόσταση από Χανιά, σκάρτη μια ώρα… με όσα είπα στην προηγούμενη εγγραφή για τους δρόμους…
Μετά Παλαιοχώρα, και Γυαλισκάρι…Η αλήθεια είναι ότι Παλαιοχώρα, δεν μπήκα καθόλου, ίσα που πέρασα και έστριψα αριστερά στην παραλία “Άνυδρος” που παρακάτω είναι το Γυαλισκάρι. Μη φοβηθείτε το χώμα… Έχει 2-3 χιλιόμετρα. Δεν είναι σπαστήρι αλλά σίγουρα θέλει προσοχή. Α!!! Προσέξτε η παραλία είναι “βοτσαλωτή” και το βουνό αριστερά “αμμουδερό” (!!!). Μη πάτε και κολλήσετε. Προφανώς έχει να κάνει με νοτιάδες. Δείτε μια φωτό από τις δυο μπροστά παραλίες… Εμείς πήγαμε στη τρίτη (!!!). Είπαμε πάντα υπάρχει η δίπλα παραλία.
Τα 4/5 της οικογένειας στο Γυαλισκάρι. Προσέξτε τη διαύγεια των νερών… Για την ιστορία… δεν κολυμπούσαν άλλοι και η ώρα ήταν μια το μεσημέρι. Ούτε στην παραλία έξω είχε κόσμο.
Στα Σφακιά και στο Φραγκοκάστελλο μετά πήγαμε σε άλλη ημερήσια εκδρομή. Τα Σφακιά όμορφα, μικρά και μαζεμένα. Η σφακιανή πίτα αξίζει μια στάση αλλά μη βιαστείτε να τη φάτε, καίει… Δεν αχνίζει γιατί δεν έχει νερό (έχει λίπος !) και μπορεί να παρασυρθεί κανείς.
Το Φραγκοκάστελλο είναι εντυπωσιακό…
Τώρα να σας δείξω και παραλία… Άντε να σας δείξω…(έχει και ποταμάκι στη μέση…)
Πηγαίνοντας παραέξω, έχουμε το Αρκάδι στο Ρέθυμνο. Και εδώ καλό είναι να περάσετε αλλά και να περάσετε από το φράγμα ποταμών. Μια περιοχή με μεγάλη δυναμική σε 5 χρόνια… θα δείτε ανάπτυξη εκεί. Αρκεί να ξεκινήσει. Να σας δείξω μια άλλη άποψη από το Αρκάδι. Τη πρόσοψη μπορείτε να τη βρείτε παντού. Το πίσω μέρος όμως;
Σε όλη την ημέρα στο Ρέθυμνο, “ξεναγός” ήταν ο Νίκος ο Καλογεράκης, “συμπολεμιστής” από το καιρό της θητείας, αλλά από εκείνους τους ανθρώπους που γίνονται μια φορά φίλοι σου και μένουν για πάντα.
Ο Νίκος πάνω στο φράγμα των ποταμών.
Και φτάσαμε στο Ηράκλειο… Εκεί ο Δημήτρης με τη Ρένα ( η Ρένα “συμπολεμίστρια” στη γνώση από τα φοιτητικά χρόνια). Εκεί μείναμε το βράδυ, όπου είδαμε σε όλη την έκταση τι σημαίνει Κρητική φιλοξενία (όσοι από εσάς ξέρετε τη Ρένα καταλαβαίνετε τι εννοώ), για να κάνουμε μια βόλτα παρακάτω για Άγιο Νικόλαο την επόμενη μέρα.
Στο Ηράκλειο, λοιπόν η επίσκεψη στο Ενυδρείο επιβάλλεται. Είναι εντυπωσιακό. Πήγα δεύτερη φορά και ευχαρίστως ξαναπάω όσες φορές βρεθώ εκεί.
Μια φωτό γενική…
Υπάρχουν και πολλές ειδικές. Εκεί γέμισα τη κάρτα με φωτό και βίντεο. Ίσως σε άλλη φάση ανεβάσω κανένα βιντεάκι.
Για την Κνωσσό δεν το συζητάμε… Επίσης επιβάλλεται… αλλά με συγχωρείτε… να ρωτήσω κάτι… 8 € γενική είσοδος, Χ 5 = 40 € (μέχρι 18 χρονών δεν πληρώνουν… άρα 32 €) και μετά η ξενάγηση 80 € (!!!) ή σε γκρουπ με 10 €το άτομο… Δηλαδή άλλα 50 €. Σε απλά Ελληνικά μια κατοστάρα…(θα πάρεις και ένα νεράκι… δεν θα πάρεις;) Δεν ξέρω μήπως κεντρικά θα πρέπει να γίνει κάτι…Λέμε για τους Έλληνες και την αποκοπή από τις ρίζες και την άγνοια της Ιστορίας μας, αλλά δεν βοηθάει και η πολιτεία λιγάκι… Δηλαδή πολλοί θα πήγαν παραλία… Και κάτι άλλο… Εκείνο το εντυπωσιακό μουσείο του Ηρακλείου… Έλεος πια… Από το 2007 ανακαινίζεται… και τώρα έμαθα ότι ανοίξανε μια μικρή συλλογή… Δηλαδή τι να πω… Δεν ξέρω από αρχαιολογία και συντήρηση αλλά 5 χρόνια είναι πολλά νομίζω. Και εγώ ο άσχετος των θετικών επιστημών, όταν λέω εντυπωσιακό… φανταστείτε τι άποψη θα έχει κάποιος που μπορεί να καταλάβει κάποια πράγματα παραπάνω.
Και φτάσαμε στον Άγιο Νικόλαο. Εκεί ο Γιάννης Κοζύρης (συμμαθητής του μπροστινού θρανίου από τα μαθητικά χρόνια), μας καλωσόρισε και μας κατεύθυνε για τα περαιτέρω. Η πίεση του χρόνου – από τη μεριά μας – δυστυχώς δεν μας άφησε χρόνο για κάτι παραπάνω από μια επίσκεψη.
Πήγαμε για μπάνιο στον Αλμυρό, έξω από τη πόλη… 5 λεπτά. Εκεί η εμπειρία είναι μοναδική… και όχι πολύ ευχάριστη. Η παραλία έχει ποτάμι. Και όπως γίνεται συνήθως έχει ρεύματα ψυχρά. Αλλά η ιδιορρυθμία της είναι ότι τα ρεύματα έχουν οριζόντια διαστρωμάτωση. Δηλαδή τα πόδια στο κρύο, η μέση στο ζεστό και ο κορμός χέρια στο κρύο. Εκεί είναι το περίεργο. 2-3 ζώνες ζεστού κρύου και εσύ κάθετα ανάμεσα τους. Και αυτά να εναλλάσσονται. Δηλαδή μόνο αν είσαι ξάπλα υπάρχει περίπτωση να είσαι σε ένα στρώμα νερού, ζεστό ή κρύο. Αν ψάχνετε για το διαφορετικό… περάστε από εκεί μεριά.
Και φτάσαμε στη Πλάκα… απέναντι από τη Σπιναλόγκα… Ναι ο κόσμος πλέον δεν σταματάει στην Ελούντα αλλά προχωράει 5 χιλιόμετρα παρακάτω για το “νησί”. Εκεί φάγαμε….
Δείτε και μια φωτό…
Εκεί σε πολλά μαγαζιά ακόμα υπάρχει η Κρητική φιλοξενία, και δεν τα έχουν θυσιάσει όλα στο βωμό του κέρδους. Αυτό φαίνεται στην εξυπηρέτηση, αλλά και στις κουβέντες – εκτός μαγαζιών.
Μεγάλη εγγραφή σήμερα… με πολλές φωτό. Λογικά θα πρέπει να κάνω και τρίτη γιατί έχω αφήσει μερικά πράγματα, όπως η Λιμνούπολη για παράδειγμα, Ο λόγος είναι ότι από αύριο είμαι Αίγιο, με περιορισμένες διαδικτυακές δυνατότητες.Θα είναι διακοπές εργασίας, με τσάπισμα, κλάδεμα, διάβασμα, βάψιμο, σκάψιμο, και άλλα τέτοια ωραία.
Να είστε καλά όπου και να είστε… Αν βρω τον τρόπο θα με ξαναδείτε…Αλλιώς τέλος Αυγούστου…καλά να είμαστε και να ξαναβρεθούμε.
Τη καλημέρα μου…
