Back to school…(3) (και τελευταίο)
Το ξέρω ότι σας έχω κατατρομοκρατήσει με τις συνέχειές μου. Έτσι για άλλη μια φορά γράφω για τις εμπειρίες μου από το σχολείο. Αλλά τώρα – για μια ακόμα φορά σαν μαθητής -.
Έτσι λοιπόν τη Δευτέρα ξεκίνησα την συμμετοχή μου στο πεντάμηνο σεμινάριο για την Εκπαιδευτική Ψυχολογία. Άρχισα λοιπόν τη μελέτη και… έκανα μερικές παρατηρήσεις. Λοιπόν…
Δυσκολεύομαι να διαβάσω… και να μελετήσω.Όλα αυτά τα διάβασα αλλά τελικά έχω χάσει τη φόρμα μου. Ψάχνω να βρω υλικό για μελέτη και φυσικά όσο ψάχνω βρίσκω. Και όσο βρίσκω τόσο χάνομαι. Με έχει πιάσει μια κάποια αγωνία. Αισθάνομαι λίγο σαν μαθητούδι. Έχω μια αγωνία γιατί δεν ξέρω. Σιγά σιγά λοιπόν θα μπω σε μια σειρά. Από την άλλη και αυτά τα διαγωνίσματα κάθε εβδομάδα!!!! Πίεση βρε παιδί μου και όχι μόνο. Διάλεξα και την περίοδο… περίοδο εξετάσεων.Δηλαδή θα εξετάζω και θα εξετάζομαι !!! (καλή φάση… δεν λέω νομίζω ότι θα ζοριστώ λιγάκι). Τώρα μαζεύω υλικό. Μόλις γράψω και το πρώτο διαγώνισμα να δω τι μου ζητάνε να γράψω σε 600 λεπτά (!!!) Διαγώνισμα διακοπτόμενο δεν λέω αλλά 10 ώρες!!!! πολύ είναι. Θα το δω και θα σας πω.
Τη Παρασκευή – Σάββατο – Κυριακή θα βρεθώ στη Βέροια – Νάουσα για ένα συνέδριο πάνω στις ΤΠΕ και την εκπαίδευση. Θα έχει πολλά ενδιαφέροντα να δω. Τόσα πολλά που λογικά δεν θα τα προλάβω όλα. Αλλά θα διαλέξω κάποια καλά. Τα πιο ενδιαφέρονται από αυτά, τα έχω ήδη τσεκάρει. Και εκεί θα δω νέα πράγματα.
Τι άλλο έμεινε; Α! ναι ένα μεταπτυχιακό. Γιατί; Έχω ένα απωθημένο και νομίζω ότι δεν πρέπει να μένουν έτσι αυτά. Να σας εξηγήσω για να καταλάβετε. Το 1983 που τελείωνα τις σπουδές είχα τρεις προτάσεις για μεταπτυχιακά. Ναι τότε τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Πρώτον δεν υπήρχαν πολλά μεταπτυχιακά. Και ανννννν έβγαινε κανένα, τότε αυτά φεύγανε σε ελάχιστο χρόνο. Εντάξει δεν ήμουν το “κελεπούρι” αλλά έχοντας ένα πανεπιστημιακό τμήμα με 38 μαθητές ανά έτος (Το φοβερό πλεονέκτημα στο χημικό Ιωαννίνων το καιρό εκείνο), τα μεταπτυχιακά ήταν αρκετά. Δεν έκανα μεταπτυχιακό γιατί απλά δεν υπήρχαν χρήματα. Το μανάβικο του πατρός είχε αρχίσει να έχει προβλήματα από τα σούπερ μάρκετ και το επιπλέον κόστος επί 2-3 χρόνια ήταν βαρύ. Τώρα υπάρχει χρόνος – υπάρχει διάθεση. Τα χρήματα δεν τρέχουν από τα μπατζάκια (με τρία παιδιά και το ΔΝΤ εδώ, είναι δύσκολο) αλλά επαρκούν για ένα μεταπτυχιακό. Έτσι να μου φύγει η κάψα. Η αλήθεια είναι ότι πολλοί φίλοι και συνάδελφοι πλέον είναι σε πανεπιστήμια ανά την Ελλάδα και θα με κατευθύνουν έτσι ώστε να μπορέσω να διαλέξω κάτι καλό.
Είναι ωραίο να κάνεις σχέδια…αλλά ένα βήμα τη φορά. Έτσι για ξεκίνημα, έχουμε το σεμινάριο. Μετά βλέπουμε. Να ξαναμάθουμε να μαθαίνουμε.
Τη καλησπέρα μου.
