Αθήνα – Βέροια ή αλλιώς…
…πως να χαθείς με GPS.
Ξεκινήσαμε για Βέροια σε αντίξοες συνθήκες μια και το Τέμπη ήταν κλειστά. Συνήθως έχω κάνει την άσκηση μου από το Γούγλη, έχω δει τις διαδρομές, έχω μελετήσει τα χωριά κλπ κλπ και γενικά αισθάνομαι έτοιμος για τη διαδρομή. Τώρα μια και τα “λημέρια” αυτά δεν τα είχα “ξαναπατήσει”, κούμπωσα το GPS του είπα που θέλω να πάω…(ναι και ακούει και μιλάει το σκασμένο). Σκέφτηκα λοιπόν να μη πάω κατευθείαν Βέροια μια και δεν δουλεύουν τα Τέμπη και είπα Αγιά Λαρίσης. Ξεκινάω λοιπόν μεσ’ στην καλή χαρά και έχοντας υπόψη ότι “βγαίνω” στην δεύτερη έξοδο Λάρισας. Και ξαφνικά ανάβουν τα βελάκια για δεξιά, κόβω…βγάζω φλας και στρίβω…Αλλά κάτι δεν πάει καλά…Ο συγκεκριμένος δρόμος δεν δείχνει να είναι “επαρχιακή οδός” που βγάζει στην Αγιά. Σαν στενάκι βγαίνει. Και μετά στροφή αριστερά… στο κάμπο!!!!!Μια άααααααππλλλλλααααα δεξιά αριστερά μπροστά…. Πανικός !!!
– Σίγουρα καλά πας…
– Ξέρω εγώ έτσι λέει το μηχάνημα…
-Και …που είναι η Αγιά;
– Ξέρω γω… από εδώ πάντως λέει.
– Καλά πάμε…(κοιτάζω και τη βενζίνη… έχω 200 Κμ μέσα… εντάξει κάπου θα φτάσουμε)
Ξαφνικά μπροστά μου και αφού ήμουν σε χωματόδρομο ανάμεσα στα χωράφια στο κάμπο… βλέπω νταλίκες να τρέχουν….
-Σωθήκαμε αδέλφια…. ξηρά μπροστά!!!!! (λέμε τώρα)
Και έτσι μετά από 15 λεπτά κάμπου βρήκαμε τον σωστό δρόμο. Αλλά εγώ είχα την ανησυχία. Ρωτάω λοιπόν σε ένα βενζινάδικο… (το κλασσικό νεοελληνικό GPS. Τι δορυφόροι και αηδίες!!!!). Ναι μου λένε ότι από εδώ για Αγιά. Κοιτάμε τις ρυθμίσεις στο μηχανάκι και μου λένε ότι το βρήκανε το πρόβλημα : ήταν ρυθμισμένο στην κοντινότερη διαδρομή. Άρα από τα χωράφια…γλίτωσα 50 μέτρα και έχασα 10 χρόνια από τη ζωή μου. Εντάξει λέμε να το ρυθμίσουμε.. στην πιο γρήγορη διαδρομή, του λέμε “πήγαινέ μας Βέροια” το ξανακουμπώνουμε στη βάση του και…ξεκινάμε.
Και τι βγάζει το μηχάνημα του δ…λου τώρα; Αναστροφή… πίσω από τα Τέμπη. Βρε είναι κλειστά τα Τέμπη. Όχι!!! Αναστροφή…λάθος πας. Όπου έβρισκε δρομάκι μας γυρνούσε πίσω. Τελικά το έκλεισα και ακολουθούσα τις τεμπέλας για Θεσσαλονίκη. Και βρήκα την Αγιά και την υγειά μου.
Κατά την παραλία λέω ας το ξανανοίξω. Εγώ μάλλον θα τα λέει καλά. (Σκέφτηκα… Ε ρε και να ήξερα). Προχωράω παραλία, παραλία… (φανταστικά τοπία όντως…) Αργή διαδρομή βέβαια με τα στροφιλίκια της αλλά και με καλή παρέα. Καμιά τριανταριά ακόμα αυτοκίνητα. Σε κάποια φάση έχοντας αφήσει τη παραλία πίσω μου…βγαίνω σε μια διασταύρωση… Η λογική (και η νοητή γραμμή του δρόμου) έλεγε λοξά αριστερά. Όοοοοχχχχιιιι το GPS έλεγε μπροστά. Άντε να πάμε…Και περάσαμε μέσα από ένα φανταστικό χωριό. Τι νερά, τι πλατάνια, τι σπιτάκια… μεγαλείο. Και μετά από 10 λεπτά περιήγηση ξαναβγήκαμε… στην λογική προέκταση του δρόμου. Μετά από μισή ωρίτσα ακόμα…νάμαστε στα Τέμπη. Δεξιά… και φύγαμε.Συνολικό κόστος…. 1,5 ώρα, ωραία τοπία, περιήγηση στο κάμπο και στα γύρω χωριά…Μετά ξαναμπαίνουμε στην Εθνική και αρχίζουμε να το “ξεκαπνίζουμε” Και περνάμε από την φανταστική σήραγγα της Κατερίνης, (μεγάλο κέρδος θα έλεγα) και νάτη η ταμπέλα… Αριστερά στα 2000 μ Βέροια, Νάουσα, Κοζάνη….ή με άλλα λόγια ΕΓΝΑΤΙΑ…Nice!!! και φύγαμε.
Αλλά η ορατότητα μειώνεται. Σε κάθε “τακ” που ακούγεται ένα σημάδι εμφανίζεται στο παρμπρίζ. Πολλά ζούζουνα πετούσαν, τώρα δεν πετάνε… τα έχω μαζί μου. Βάρυνε το αυτοκίνητο. Πολύ πράμα.Να σας δείξω φωτό για να καταλάβετε.
Και ξαφνικά… στο δεξί μου χέρι… η Βέροια. Φτάσαμε!!!! Χρόνος : 7 ώρες με καφέ και αξιοθέατα.
Αρκετά για σήμερα. Στο επόμενο… η Βέροια όπως την “είδα”.
Τη καλημέρα μου.
