Είναι ωραίο να μαθαίνεις…
Λένε ότι είναι ωραίο να μαθαίνεις. Προσωπικά πάντα το πίστευα και πάντα το προσπαθούσα. Σε κάθε φάση της ζωής μου έβαζα στόχους που σιγά σιγά κατακτούσα. Ποτέ δεν σταμάτησα να μαθαίνω. Ό,τι έπεφτε στα χέρια μου το έψαχνα…να δω τι κάνει, πως δουλεύει, τι κάνει αυτό το κουμπάκι, αν πατήσω αυτό τι γίνεται… και φυσικά τι κάνει αυτό το πρόγραμμα και πως δουλεύει το άλλο πρόγραμμα.
Ο ηλεκτρονικός υπολογιστής ήταν αποκάλυψη για μένα. Τον ανακάλυψα μικρός, μόλις στα 23 μου και από τότε τον λάτρεψα. Ένα τέταρτο του αιώνα και κάτι ψιλά, έχω αφιερώσει στο να μαθαίνω. Οι ώρες δεν έχουν τέλος και τα χρήματα “που έχουν πέσει μέσα” επίσης δεν έχουν τέλος. Τα πράγματα έγιναν χειρότερα με το ΙΝΤΕΡΝΕΤ. Και καλά όταν είχαμε τα μοντεμ με το τηλέφωνο. Πόσοι δεν μπορούσαν να πιάσουν γραμμή γιατί “δούλευε”. Δεν χρειάζεται πολύ φαντασία ότι με το που βγήκε το ADSL εγώ ήμουν εκεί. Ίσως όχι από τους πρώτους αλλά ήμουν εκεί. Άλλες “επενδύσεις” πάλι. Και φυσικά πέρασα όλες τις “παιδικές ασθένειες” που είχε το νέο σύστημα. Ατελείωτες ώρες στα τηλέφωνα της υποστήριξης, με πολλά προβλήματα και υπομονετικούς αλλά άσχετους τηλεφωνητές. Πως θα μπορούσαν άλλωστε να τα γνωρίζουν όλα και τις ιδιαιτερότητες κάθε συστήματος. Ήταν όλοι τους πάντως υπομονετικοί και ευγενικοί, ακόμα και όταν εγώ δεν ήμουν… και τόσο ευγενικός.
Πω πω!!!!Πληροφορίες!!!!! Πώ πω γνώσεις… Όλα τα καλά του κόσμου είναι εδώ. Σημειώσεις, ταινίες, παρουσιάσεις, βιβλία, όλα εδώ είναι… για μένα για να τα μάθω. Σαν το “πεινασμένο μάτι” άρχισα να βλέπω και να μη χορταίνω. Να διαβάζω άρθρα, να βλέπω εικόνες και βίντεο, να κατεβάζω κείμενα. Δεν μπορούσα να τα μάθω όλα… είναι πάρα πολλά. Όμως δεν το έβαλα κάτω. Ήταν εκεί για μένα… με περίμεναν να τα…μάθω. Τα πόδια μου “βρέχονται” από το νερό και εγώ μένει να σκύψω να πιω. (Από μια κρητική παροιμία : “γαϊδάρου πόδας στο νερό, θέλει ας πιει θέλει ας μη πιει” δηλαδή αφού βρέχονται τα πόδια στου γαϊδάρου (δηλαδή έχεις πρόσβαση σε κάτι…) αν θέλει ας πιει (αν θέλει ας το αξιοποιήσει αν δεν θέλει ας μη το κάνει… είναι δικό του πρόβλημα). Εγώ θέλω να πιω. Να σκάσω πίνοντας…
Όμως ποτέ δεν ασχολήθηκα να κατοχυρώσω ό,τι έμαθα. Κανείς δεν ξέρει τι ξέρω… ούτε και εγώ – ειλικρινά. Κάπου πριν 10 χρόνια όταν έπαιρνα μέρος συνέχεια σε σεμινάρια και επιμορφωτικές ημερίδες και διημερίδες αποφάσισα ότι αυτά τα χαρτιά που μου δίνανε στο τέλος κάποια αξία είχαν και άρχισα να τα μαζεύω. Μέχρι τότε τα “έβαζα κάπου…” και συνήθως τα ξεχνούσα. 300 ώρες σεμινάρια σε σχεσιακές βάσεις δεδομένων, παιδαγωγικά σεμινάρια στην ένωση χημικών, διαθεματικότητα, ΤΠΕ, εκπαιδευτικά, όλα μαζεύονται… κάπου είναι… δεν ξέρω σίγουρα… αλλά κάπου είναι και μάλλον όλα αυτά είμαι εγώ. Δεν έχει σημασία αν τα θυμάμαι, δεν έχει σημασία αν έχω χαρτί. Όλα αυτά… και πολλά άλλα είμαι εγώ.
Τώρα τελευταία αποφάσισα να διεκδικήσω και εγώ το δικαίωμα μου στη γνώση και να τη πιστοποιήσω. Είχα ξεχάσει πως είναι να διαβάζεις με πρόγραμμα. Είχα ξεχάσει πως είναι να πρέπει να παραδίδεις μια εργασία κάθε εβδομάδα, ή να έχεις να βγάλεις μια ύλη συγκεκριμένη. Βέβαια λόγω δουλειάς είμαι μαθημένος στο πρόγραμμα, αλλιώς δεν βγαίνει η διδασκαλία. Είναι ενάμισης μήνας τώρα που παρακολουθώ ένα σεμινάριο από το Καποδιστριακό στην Παιδαγωγική Ψυχολογία. Είναι πεντάμηνο και πραγματικά είναι άπειρα τα πράγματα που μαθαίνεις. Συνολικά είμαι 24 χρόνια καθηγητής. Πολλά πράγματα είναι προφανή όσον αφορά την εκπαίδευση, γιατί έτσι τα έχω μάθει, μέσα από τα χρόνια και την εμπειρία. Τώρα αποκτούν ερμηνεία και εξήγηση. Τώρα παίρνουν σχήμα και μορφή. Τώρα μπαίνουν σε σειρά. Και ακόμα τα καλύτερα έρχονται.
Ξαναέμαθα να μαθαίνω. Να διαβάζω και να μελετάω. Παραδοσιακός, γαρ, δεν μπορώ να διαβάζω από το μόνιτορ. Τα τυπώνω και τα μουτζουρώνω, με το μολυβάκι μου, τον τονιστή… εκεί τα κάνω να μου πουν όσα έχουν να μου πουν. Και αν δεν “ομολογήσουν” όσα πρέπει δεν φεύγουν από τα χέρια μου. Και αυτά μέσα σε όλη τη καθημερινότητα, με τις εξετάσεις, τα γραπτά, τα Lower και τα Proficiency, τις κιθάρες και τα ωδεία, τα σούπερ μάρκετ και τις λαϊκές. Κάποιες από τις εργασίες που παρέδωσα στο σεμινάριο, ήταν καλές κάποιες όχι. Δεν έχει σημασία… έτσι μαθαίνεις. Δεν μπορεί να τα ξέρεις όλα. Θα κάνεις λάθη, θα χάσεις μονάδες, θα τσαντιστείς και θα ξαναπιάσεις το βιβλίο να δεις τι βλακείες έκανες. Όμως έτσι μαθαίνεις και προχωράς.
Γιατί όλα τα παραπάνω; Γιατί σήμερα πήρα το πρώτο μου δίπλωμα… που λέει ότι γνωρίζω υπολογιστές. Μάλιστα… (Γιώργο και Έφη μπορείτε να κρυφτείτε γιατί…) είμαι πλέον πιστοποιημένος. Ναι πέρασα τις εξετάσεις πιστοποίησης… είναι ένας καλός λόγος να το γιορτάσω.
Λοιπόν η γιορτή τέλειωσε. Πρέπει να κλείσω γιατί έχω κιθάρα, και μετά να ελέγξω για μια ακόμα φορά τα θέματα που θα βάλω αύριο, να γράψω μια αναφορά σαν υπεύθυνος του κλάδου των φυσικών επιστημών, και να διαβάσω για το σεμινάριο. Φυσικά θα βγω και μια βόλτα να ενημερωθώ για τα καινούργια. Μέχρι την επόμενη φάση λοιπόν….
Καλό μήνα και καλησπέρα.
