Στον απόηχο του συνεδρίου…το παρασκήνιο.
Χθες και σήμερα ήταν δυο μέρες πολύ κουραστικές… Χθες μεταφέρθηκε η “Λυκειακή Επιτροπή” στη τάξη της. Για να σας εξηγήσω, το σύστημα που υποστηρίζει την λυκειακή επιτροπή βρίσκεται στο ισόγειο στη Γραμματεία. Και στις εξετάσεις, η Λυκειακή Επιτροπή μεταφέρεται στον τέταρτο όροφο, όπου υπάρχουν όλες οι απαραίτητες υποδομές για να συνεχίσει να δουλεύει εκεί. Εδώ και 12 χρόνια έτσι γίνεται και πάντα δουλεύει… εκτός από χθες. Που για δικούς του λόγους… δεν δούλευε τίποτα. Στις τρεις το μεσημέρι δουλεύανε όλα, αλλά από τις 8 το πρωί εγώ είχα πάθει καμιά δεκαριά εγκεφαλικά…Και όπως γίνεται πάντα στο νόμο του Μέρφι, οι λόγοι ήταν χαζοί… μέχρι να τους βρεις…Τέλειωσε αυτό…
Σήμερα με εξαίρεση το πρωινό ξύπνημα στις 4.30 (6 έπρεπε να είμαι στο σχολείο και λογικά θα έπρεπε να ξυπνήσω κατά τις 5.15… αλλά η αγωνία…δεν με άφησε) όλα πήγαν σαν το νεράκι…
Έτσι μετά μια σχεδόν υποχρεωτική σιέστα…ναμαι τώρα εδώ για τον τρίτο και τελευταίο γύρο πάνω στο συνέδριο, που έχει να κάνει με το οδοιπορικό στη Σύρο και μερικά ακόμα…
Η Σύρος – είπαμε – προσωπικά μου αρέσει πολύ. Έτσι φτάνοντας το μεσημέρι της Παρασκευής, και μη έχοντας ξενοδοχείο μέχρι τις 2 τουλάχιστον, βγήκαμε μια βόλτα… στο Βάρη ( ή στη Βάρη…δεν ξέρω). Λιγότερο από 10 λεπτά δρόμος…Και ορίστε τι είδαμε…
Πανέμορφη παραλία και ένα καφενεδάκι – μπαρ με μουσική της εποχής μας.
Το μεσημεράκι, σιέστα και μετά συνέδριο…όπου παρακολουθήσαμε τους “χαιρετισμούς” και τις αρχικές – συνολικές εισηγήσεις. Ορίστε μια γενική άποψη…
Εικόνα από το πολιτιστικό κέντρο πίσω από το κτίριο της νομαρχίας.
Στη συνέχεια, βραδάκι πια, βόλτα στη πόλη και φαγητό…
Είχε ό,τι μπορεί να ζητήσει κανείς…Γενικά δεν δυσκολευτήκαμε να βρούμε και το φαγητό σε γενικές γραμμές ήταν καλό.
Σάββατο, ξημερώνει η μεγάλη μέρα και λέω να δω την παρουσίασή μου στο netbook. Και εκεί το βλέπω…Είχα αποθηκεύσει λάθος παρουσίαση… Τι χαρά… τι χαρά… Αν θυμάστε μετά τη Πάτρα, σας είχα πει ότι αναθεώρησα τη μορφή του Power Point.
Συζήτησα τις αλλαγές με την Έφη και μια και εγώ θα παρουσίαζα, μου το άφησε “εν λευκώ”. Άλλωστε το περιεχόμενο ήταν το ίδιο… κάποιες μικροαλλαγές στη μορφή. Δούλευα λοιπόν όλη τη βδομάδα, στη νέα έκδοση και στις αλλαγές και πήρα μαζί μου στο στικάκι…μια ενδιάμεση… Ε ρε γλέντια!!! Εκεί λοιπόν γύρω στις 7.00 το πρωί, ξεκίνησα να ξανακάνω τις διορθώσεις. Το μεγάλο γέλιο, έγινε στην Αθήνα, όταν δοκίμασα αν παίζει η παρουσίαση σε άλλο υπολογιστή… και μου έβγαζε “τετραγωνάκια”. Βλέπετε είχα βρει μια καταπληκτική γραμματοσειρά αλλά είχα ξεχάσει να ζητήσω να την αποθηκεύει μαζί με την παρουσίαση… Αλλά αυτό το κατάλαβα νωρίς και φρόντισα να σώσω την παρουσίαση μαζί με τη γραμματοσειρά. Αλλά την άλλη δουλειά στη μορφή, έπρεπε να το ξανακάνω.
Πάει και αυτό… Στις 8.00 ήμουν έτοιμος. Τα του συνεδρίου τα είπαμε. Τέλειωσε το πρωινό με τις παρουσιάσεις και είχαμε το διάλειμμα με το φαγητό από το”ΚΑΣΤΡΙ”. Είχαμε περίπου 2 ώρες καιρό, και μετά δεύτερο γύρο…Έτσι είπαμε να πάμε μια βόλτα… και πήγαμε στην Αζόλιμνο. Ούτε 5 λεπτά δρόμος μακριά.. Μια πολύ ωραία παραλία, μόλις 10 λεπτά από την Ερμούπολη. Αραχτοί και light για να φορτίσουμε και να χωνέψουμε, καθίσαμε για καμιά ώρα μέχρι τις 4 και … μετά επιστρέψαμε. Όμως το πάρκινγκ ήταν σχεδόν έρημο και το γήπεδο σχεδόν γεμάτο… από τα πιάτα. Το πάρκινγκ ήταν ενδεικτικό των συμμετεχόντων…Ξαμολυθήκαμε γύρω γύρω και κατά τις 6 είχαν τελειώσει σχεδόν όλες οι εισηγήσεις που είχαμε επισημάνει και είπαμε να πάμε πιο μακριά…στο Σα Μιχάλη… 20 λεπτά από την Ερμούπολη. Για τέτοιες αποστάσεις μιλάμε. Και φτάσαμε στο βόρειο άκρο με μια θέα καταπληκτική…
Τι βλέπετε; Από αριστερά, Κύθνος, Κέα, Γυάρος, (μια ακρούλα) και Εύβοια (που δεν φαίνεται.
Από την άλλη μεριά Τήνος Μύκονος και δεν ξέρω και εγώ ποια άλλα νησιά. Για να φτάσεις στο Σα Μιχάλη… είναι κορυφογραμμή. Και βλέπεις και από τις δυο μεριές του νησιού. Είναι λίγο αγριάδα… αλλά γενικά είναι καλός δρόμος.
Το βράδυ στο ΑΜΒΥΞ στο λιμάνι φάγαμε καλό ιταλικό φαγητό…με αξιόλογες πίτσες και ενδιαφέροντα σπιτικά ζυμαρικά…Όπως είναι λογικό… σε ένα βράδυ…δοκιμάζεις κάποια και τα υπόλοιπα τα βάζεις στα υπόψιν… Έτσι και εδώ.
Και πάμε στη τελευταία μέρα… Μετά τη λήξη γύρω στις 12.30 είχαμε αρκετό χρόνο, αν θέλαμε να γυρίσουμε όλη τη Σύρο , ξανά…μέχρι τις 6.00 που έφευγε το καράβι. Αυτό είναι το όμορφο με τη Σύρο. Είναι όλα “δίπλα”. Από την Ερμούπολη, η μεγαλύτερη απόσταση είναι 20λεπτά. Έτσι σε 10 λεπτά περίπου βρεθήκαμε στο Κίνι και 5 λεπτά πιο μακριά στο Δελφίνι. Καταπληκτική παραλία… Δεν ξέρω τι κόσμο τραβάει το καλοκαίρι, αλλά τώρα ήταν πανέμορφη. Είχε και κάτι πέτρες με… δεν ξέρω τι ακριβώς. Σαν μεταλλικά ψήγματα μέσα…και λαμπύριζαν στον ήλιο. Η δε άμμος επειδή είχε σπασμένες πέτρες από τα κύματα, τέτοια ψήγματα από τις πέτρες ήταν μέσα στην άμμο και “σπινθήριζε” σε κάθε κύμα.Δείτε και εσείς τι εννοώ.
Η παραλία στο Δελφίνι, μόλις 5 λεπτά από το Κίνι.
Χαζέψαμε λίγο και μετά από 10 λεπτά σκάρτα, βρεθήκαμε στις Αγκαθωπές, για το μεσημεριανό. Πάνω στη παραλία, ο ΦΛΟΙΣΒΟΣ μπόρεσε να καλύψει τις ανάγκες μας. Τουριστικό μαγαζί, αλλά ταχύτατο και εξυπηρετικότατο.
Και μετά… Λήξις… απογευματινός καφές στο λιμάνι της Ερμούπολης και μετά καράβι… και φτάσαμε Πειραιά. Όπου βρεθήκαμε σε μια υπέροχη κίνηση, που είχαμε ξεχάσει πως ήτανε. Κάναμε μόλις μισή ώρα και κάτι ψιλά, για να βγούμε από το λιμάνι…μόνο…Είναι φοβερή η Αθήνα και ο Πειραιάς. Όση ώρα ήθελα για να διατρέξω τη Σύρο, από άκρη σε άκρη, χρειάστηκα για να κάνω μόλις 500 μέτρα, από το καράβι, στο δρόμο…
Και έτσι η Σύρος μπήκε στο αρχείο… Ένα ακόμα συνέδριο, πέρασε στην ιστορία. Η Σύρος με μαγεύει κάθε φορά, (τρεις μέχρι στιγμής). Το συνέδριο είναι κάτι που περιμένω κάθε φορά. Ανεξάρτητα από γκρίνια…Αυτό μου βγαίνει αυθόρμητα…
Έτσι φορτωμένος με αναμνήσεις και εικόνες, έχοντας ένα CD να μελετήσω, στο σπίτι μου με την ησυχία μου (εντάξει δάσκαλε;…), μια πιστοποίηση να ολοκληρώσω, μια λυκειακή επιτροπή να τελειώσει, τρία διαγωνίσματα, να βγάλω θέματα και να διορθώσω, επτά ταινίες να φτιάξω…..να συνεχίσω; Μπα!! Δεν νομίζω. Σταματάω λοιπόν εδώ…
Τη καλησπέρα μου…
