Σήμερα δεν γράφω…πολλά.
Σήμερα έχει επίσκεψη στο σχολείο και συνάντηση με αποφοίτους. Μια τέτοια διαδικασία εμένα με “εξιτάρει” γιατί για κάθε ένα από αυτά τα παιδιά υπάρχει μια ανάμνηση… μόνο που τώρα δεν είναι παιδιά. Οι περισσότεροι στο ΦΑΤΣΟΒΙΒΛΙΟ ποζάρουν με τα παιδιά τους (πλέον) ή η εικόνα τους είναι εντελώς διαφορετική από αυτή που θυμάμαι – και […]
Ανεξέλεγκτες καταστάσεις.
Μου το έστειλε η ξαδελφούλα μου για να ενημερωθώ. Νομίζω ότι αντί να το προωθήσω παραπέρα με mail, κάτι που ποτέ δεν κάνω, εδώ θα βρει τη κατάλληλη θέση. Αφορά λέει 10 φράσεις “κλειδιά” που χρησιμοποιούν οι γυναίκες και κυρίως τη “μυστική” σημασία αυτών των φράσεων. Τις ανεβάζω “ως έχουν” και μετά σχολιάζω. Οι δέκα […]
Αγάπη μου χωρίζουμε…
Το άκουσα και αυτό. Η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι δεν σταματούν να με εκπλήσσουν. Σε κουβέντα μεταξύ γυναικών, από αυτές που μου επιτρέπουν πότε πότε να παρακολουθώ, (το πιάσατε το υπονοούμενο…) άκουσα για κάποιο ζευγάρι – άγνωστο σε μένα – που το αγοράκι έκανε τη παραπάνω δήλωση… Πρώτα απ’ όλα η δήλωση είναι αντιφατική […]
Τι σημαίνει συμμαθητής… (μέρος τρίτο)
Σάββατο σήμερα. Η ημέρα του καφέ. Τα Σάββατα – για τους καινούργιους – ξεκινάνε νωρίς. Το πρωί λοιπόν έχει : Αρχικά λαϊκή. Πρωί πρωί με φρέσκα φρούτα, γεμίζουμε το σπίτι με τα απαραίτητα. Φούρνος μετά. Πρωί, πρωί, με φρέσκο ψωμί, τυρόπιτες για τα παιδιά, και κάτι “απαίσια” κολασμένα τσουρεκάκια για όλους. Μισά γεμιστά με πραλίνα […]
Καφές με φίλους…
Για του φίλους μου έχω ξαναγράψει. Δεν ξέρω τι από όλα ισχύει. Είναι τα αδέλφια που διαλέγουμε, που λέει και η πρόσφατη διαφήμιση, τους φίλους τους διαλέγουμε γι’αυτο δεν τους παιδεύουμε και άλλα τέτοια. Η φάση που μου αρέσει περισσότερο από όλες όμως είναι όταν είμαι για καφέ με τους φίλους μου. Τότε “περνάω σε […]
HoHoHo!!! Ο Άη Βασίλης έρχεται…στη πόλη.
Τι πράμα και αυτό ρε παιδί μου. Να μη μπορώ να το ξεπεράσω με τίποτα. Μα για το σύνδρομο του Άη Βασίλη μιλάω. Κάθε χρόνο λοιπόν θέλω να αλλάξω λίγο το σκηνικό στο σχολείο. Και τα καταφέρνω νομίζω φτιάχνοντας ένα δεντράκι με το κάτι τις του πάνω. Φέτος προβληματίστηκα πολύ. Μα πάρα πολύ. Βλέπεις και […]
Τι σημασία έχει…
Είναι κάποιες φάσεις που δεν έχουν λογική. Προσπαθείς να ερμηνεύσεις κάποια πράγματα – γιατί έτσι έχουμε μάθει, ότι όλα εξηγούνται – και δεν βρίσκεις άκρη. Δεν μπορείς να καταλάβεις τι γίνεται και απλά τα δέχεσαι όπως έχουν. Έτσι έγινε και χθες. Χθες είχαμε πάλι το θλιβερό καθήκον του αποχαιρετισμού. Αποχαιρετήσαμε τη Δώρα, γεννημένη πριν 26 […]
Και έτσι κλείσαμε … λογω γρίπης.
Από χθες είμαστε σε υποχρεωτική αργία. Τα παιδιά κάνανε διαδήλωση ζητώντας το σχολείο να μη κλείσει. Είχαν δεθεί στα κάγκελα ζητώντας μας επίμονα να μη επιτρέψουμε να κάτσουν μια βδομάδα στο σπίτι. Σκηνές τραγικές εκτυλίχτηκαν στην είσοδο του σχολείου. Από τις 8 το βράδυ της Τρίτης είχε αρχίσει η κινδυνολογία. Η αγωνία είχε κορυφωθεί και […]
Γιατί να φταίω πάντα εγώ;
Χθες είχαμε ενημέρωση γονέων. Είναι δυο φορές το χρόνο και κάθε φορά είναι μια πρόκληση στις φυσικές αλλά ψυχολογικές αντοχές. Συνήθως γίνονται μετά από το σχολείο και κρατάνε περίπου 4 ώρες (για μένα που έχω περίπου 200 παιδάκια.) Να εξηγήσω για όσους δεν καταλαβαίνουν : Τα λιγόωρα μαθήματα έχουν πολλά τμήματα. Εγώ έχω συνολικά 5 […]
Γηράσκω αεί διδασκόμενος… μέρος 2ο
Όποιος θέλει πάντα βρίσκει τρόπο να μάθει καινούργια πράγματα. Αυτό το Σαββατοκύριακο βρέθηκα σε μια διημερίδα σχετικά με τις νέες τεχνολογίες στην εκπαίδευση. Οργανωνόταν στο ιδιωτικό σχολείο Αυγουλέα-Λιναρδάτου στο Περιστέρι. Η διημερίδα είχε πολλά θέματα, και όπως ήταν αναμενόμενο δεν μπορούσες να τα παρακολουθήσεις όλα. Η διάρκεια των εισηγήσεων ήταν “χορταστική”. Μια ώρα σε κάθε […]
