Φτιάχνουμε μια ταινία; (μέρος δεύτερο…)

Πριν δυο μήνες έγραψα για μια εμπειρία μου από τα γυρίσματα μιας ταινίας. Σήμερα ήλθε το “πλήρωμα του χρόνου” και έτσι θα δούμε τα αποτελέσματα αυτής της προσπάθειας. Η ταινία είναι έτοιμη και θα προβληθεί μεθαύριο στη Σχολή. Πριν από αυτό όμως φρόντισα και βρήκα τη καθηγήτρια πίσω από το εγχείρημα και της ζήτησα να μου πει δυο λόγια για το “πως” και το “γιατί” πίσω από αυτή τη προσπάθεια.

Ακολουθεί η απάντησή της – όπως μου ήρθε – και ταυτόχρονα αποτελεί μια απάντηση σε όλους εκείνους που λένε ότι οι καθηγητές κάθονται δυο μήνες το καλοκαίρι…Κάποιοι ίσως κάποιοι άλλοι πάλι μάλλον όχι. Διαβάστε το κείμενο:

“Je viens de là !

Όλα ξεκίνησαν όταν το καλοκαίρι αποφάσισα να κάνω στην τάξη μου ένα βιβλίο λογοτεχνίας. Το βιβλίο αυτό είχε και την κινηματογραφική του απόδοση και σχετιζόταν με τη ζωή στο σχολείο. Αυτό το βιβλίο ήταν το « Ανάμεσα στους τοίχους» (Entre les murs). Το κεντρικό του θέμα σχετίζεται με την ύπαρξη «τοίχων» σε έναν χώρο, το σχολείο, και ο στόχος είναι το γκρέμισμα των «τοίχων».

Το καλοκαίρι λοιπόν,  δίπλα στη θάλασσα σκεφτόμουν το θέμα, ξαναδιαβάζοντας το βιβλίο στα γαλλικά. Μπορεί  να βοήθησε κι αυτό αφού οι τοίχοι κάθε τύπου ήταν πολύ μακριά λόγω των καλοκαιρινών διακοπών.

Δεν μπόρεσα να μη σκεφτώ κάποια πράγματα… Άραγε οι μαθητές του Δ2 που επρόκειτο να έχω από το Σεπτέμβριο θα μπορούσαν να καταλάβουν το κείμενο; Το θέμα θα τους φαινόταν προσιτό; Θα καταλάβαιναν τους μηχανισμούς που αναπτύσονται ώστε να υψώνονται εμπόδια; Όλα εκείνα τα φράγματα, που οδηγούν σε αποκλεισμούς, που καταλήγουν σε εσωστρέφεια, που διακόπτουν την επικοινωνία; Να τι είναι οι τοίχοι. Να πώς οδηγούμαστε σε απομονώσεις. Αυτό ήταν το θέμα του βιβλίου που, μεταξύ άλλων, θα αποτελούσε το αντικείμενο της δουλειάς μου από το Σεπτέμβρη με τους μαθητές μου.

Σαν τους συνάντησα για πρωτη φορά, η ιδέα προέκυψε σχεδόν φυσικά: θα κάνουμε τη δική μας ταινία. Τους το ανακοίνωσα και η αντίδραση ήταν πάνω από το αναμενόμενο θετική. Ναι απάντησαν αμέσως, αν και ίσως το έβρισκαν «ουτοπικό», δηλαδή χωρίς τόπο και χωρίς δυνατότητα πραγματοποίησης. Η αρχή είχε γίνει αλλά έπρεπε να γίνουν κάποια βήματα.

Έτσι είδαν την ταινία του Laurent Cantet (είχε κερδίσει και το βραβείο στο φεστιβάλ των Κανών), διάβασαν το βιβλίο του François Bégaudeau και τέλος μιλήσαμε για τα εκπαιδευτικά συστήματα στη Γαλλία και στην Ελλάδα στα πλαίσια του μαθήματος και της προετοιμασίας για τις εξετάσεις του B2 DELF. Μετά από όλα αυτά, πείστηκαν πως το εγχείρημα μπορούσε να πραγματοποιηθεί. Οι αρμοδιότητες-εργασίες μοιράστηκαν και φτιάχτηκε το χρονοδιάγραμμα όλης της εργασίας.

Όλη αυτή η δουλειά έδωσε αποτέλεσμα και φτιάξαμε την ταινία μας. Έχουμε τη χαρά να σας καλέσουμε στην παγκόσμια πρώτη της προβολή ( ποιος ξέρει μπορεί να ακολουθήσουν κι άλλες, εμείς είμαστε έτοιμοι) την Τετάρτη 14 Μαρτίου, στις 13:00, στο CDI, του σχολείου. Εκεί θα είναι και όλοι οι άλλοι μαθητές της Α’ λυκείου με τους καθηγητές των γαλλικών και αλλά και όσοι ενδιαφέρονται.

Θα σας παρουσιάσουμε την ταινία μας και θα μιλήσουμε για τον τρόπο δουλειάς μας. Θα απαντήσουμε σε όλες ερωτήσεις σας. Η γλώσσσα της εκδήλωσης είναι τα γαλλικά αλλά αν θέλετε να συμμετέχετε μιλώντας ελληνικά είσαστε ευπρόσδεκτοι. Εξάλλου η ταινία μας μιλάει και τις δύο γλώσσες δείχνοντας με αυτό τον τρόπο πως δεν μπορεί (ή δεν πρέπει) να υπάρχουν τοίχοι στην επικοινωνία. Άλλωστε βρισκόμαστε σε ένα σχολείο που καθημερινά παλεύουμε την διγλωσσία, την διπολιτισμικότητα, τη συνύπαρξη, πράγμα όχι εύκολο, δύο κόσμων (ή και περισσότερων;)

Nous venons tous de là ! Et vous, venez nombreux !

Έφη Ραϊκοπούλου, καθηγήτρια γαλλικών στο LFH ED. “

Φυσικά και θα έιμαι εκεί…μια και έχω και ρόλο στη ταινία….Νααιιιιιι!!!! ” Όπου γάμος και χαρά, η Βασίλω πρώτη”. Τόσο καιρό βγάζω βίντεο, καιρός να με βιντεογραφήσει και εμένα. Τώρα τι βγήκε…δεν ξέρω. Θα σας πω πάντως.

Τα σχόλια σας ευπρόσδεκτα.

Τη καλησπέρα μου…