Δεν θέλω, δεν θέλω, δεν θέλω…
Με πιάνει μερικές φορές και δεν θέλω να ακούω για μερικά πράγματα ή να κάνω μερικά πράγματα. Δεν θέλω να κάνω εμβόλιο.Ότι και να λένε προσωπικά δεν πείθομαι ότι δεν θα γίνω πειραματόζωο σε μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες που θα θησαυρίσουν στη πλάτη μου. Δεν θέλω να μου κάνουν πλύση εγκεφάλου. Αν και έχω πεισθεί ότι […]
Θέλω, θέλω, θέλω….
Με πιάνει μερικές φορές να θέλω να κάνω πολλά. Έτσι θέλω να ξαναρχίσω να ασχολιέμαι με το βίντεο. Οι “πελάτες” μου περιμένουν. Έχω να κάνω το νέο ΑΣΜΠΕΤΑ, έχω τους φίλους χημικούς που περιμένουν τη ταινία από τη μάζωξη στα Γιάννενα, έχω ακόμα να φτιάξω τη ταινία από τη περυσινή εκδρομή στη Σκοτία. Αλλά έχω […]
Πίνω τον καφέ μου και… κάθομαι στον υπολογιστή.
Σάββατο βραδάκι. Έχω φτιάξει ένα καφέ όπως μου αρέσει. Λίγο καπουτσίνο, λίγο εσπρέσσο (τα γνωστά σε σκόνη), το πολύ γάλα που μου αρέσει και βρίσκομαι μπροστά στο μόνιτορ και γράφω. Το ερώτημα είναι γιατί να είμαι μπροστά στο μόνιτορ. Γιατί δεν έχω σχέδια για έξοδο. Θα μπορούσα να πάω μια βόλτα. Αλλά που να πάω; […]
Καφές με φίλους… η καλύτερή μου.
Κάπου κάποτε στα αρχαία υπήρχε η φράση…”Πιστεύω τω φίλω…” Μη με ρωτήσετε για παρακάτω δεν τα θυμάμαι… και αυτό πολύ είναι. Όμως από τότε -πριν περίπου 35 χρόνια – άρχισα να ψάχνω το θέμα των φίλων. Πάντα θυμάμαι να έχω φίλους, ίσως γιατί μιλάω πολύ… αλλά θυμάμαι και μια πολύ δύσκολη φάση που “είχα ξεμείνει” […]
Μα που έβαλα το λούκι;
Κυριακή μεσημέρι 1.30 στην Εθνική Οδό Αθηνών Κορίνθου στο καλό κομμάτι. Γύρω στο 50 χιλιόμετρο. Μπορείτε να καμαρώσετε εικόνες. Πλησιάζοντας βλέπουμε το ποταμάκι. Πιο πριν χάσαμε τους καταρράκτες από το βουνό. Αλλιώς θα τρακάριζα. Α! Να και η λιμνούλα… Α! Έχει και βαρκούλες… Και μια άσπρη βαρκούλα… Δεν μπόρεσα να βγάλω το κόσμο που περίμενε […]
Η συνωμοσία του Σαββατοκύριακου.
Ήταν 6 Αυγούστου όταν έφυγα το καλοκαίρι από το Αίγιο. Πρώτη φορά έφευγα τόσο νωρίς. Ήταν ότι ο τότε φαντάρος γιος έπρεπε να πάρει το απολυτήριο (10/8), η Κεφαλλονιά περίμενε (17/8) οπότε “ξεκουβαλήσαμε” και μαζευτήκαμε Αθήνα. Από τότε δεν ξαναπήγα στο Αίγιο αλλά θα πάω αύριο. Και πάνω που το αποφάσισα θα γίνει ο κακός […]
Ο κύριος Διευθυντής είναι πολύ ευχαριστημένος…
Είμαι πολλά χρόνια στην ιδιωτική εκπαίδευση και όλα αυτά τα χρόνια ασχολούμαι με 1500 πράγματα. Αυτό το οποίο πάντα μου έλειπε ήταν η επιβράβευση. Ακόμα και στο ξεκίνημα μου που δεν ήξερα τι μου γίνεται και ψαχνόμουνα. Ακόμα και τότε το “μπράβο” και το “ευχαριστώ” ήταν δυσεύρετο. Ποτέ δεν το κατάλαβα γιατί. Και δεν ήταν […]
Τελικά τι κάνουμε με τα παιδιά;
Σήμερα έγινε ένα περιστατικό και το μεταφέρω θέλοντας απλά να δείξω τι πίεση δέχονται τα παιδιά και βάζοντας κάποια ερωτήματα για ποιος τελικά είναι ο ρόλος μας. Η Μαρία λοιπόν (χρησιμοποιώ αυτό το σπάνιο όνομα), σήμερα τη πρώτη ώρα ήταν αλλού. Την είδα από την αρχή, πήγα να την “ξυπνήσω” αλλά μετά θυμήθηκα και την […]
Η λύτρωση της μαύρης σακούλας…
Χθες είπαμε να κατεβάσουμε τα χειμερινά. Αφορμή ήταν το μισό της τελευταίας εβδομάδας. Είπαμε ότι μάλλον τελειώσαν τα ψέματα και έπρεπε να εξοπλιστούμε κατάλληλα. Φτιάξαμε λοιπόν τα παιδιά – έτσι τα λέμε ακόμα – που ακόμα μια φορά συνειδητοποιήσαμε ότι πολλά από τα περυσινά ρούχα πια δεν κάνουν. Και καλά ο μεγάλος “ολοκλήρωσε” την ανάπτυξη […]
Τηλεφωνικές πωλήσεις – έρευνες…
Είναι πολλές φορές που σκέφτομαι όλους εκείνους που δουλειά έχουν να είναι κάποιες ώρες καθημερινά στο τηλέφωνο και να κάνουν μια τηλεφωνική έρευνα ή μια τηλεφωνική πώληση. Προσωπικά το βρίσκω πολύ ανιαρό. Επειδή λοιπόν τρέφω μια συμπάθεια σε αυτούς τους επαγγελματίες προσπαθώ να είμαι ευγενής και να βοηθάω όσο μπορώ. Προ ημερών λοιπόν χτυπάει το […]
